26 สิงหาคม 2549 19:24 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
โลกอนุญาตให้ฉันยืมร่างกาย
เพื่อตามหาความหมายของรักแท้
แต่ละเดือน แต่ละปีมีผันแปร
มีเก่ามีแก่ไปตามกาล
เราไม่ใช่เจ้าของร่างกาย
เป็นเพียงการรวมตัวง่ายๆของสสาร
ประกอบเป็นเครื่องมือให้ใช้งาน
ที่ถูกสั่งการจากความคิดจิตใจ
และแล้วฉันก็ตามหารักจนพบ
ตั้งแต่เราได้เริ่มคบ เริ่มชิดใกล้
วิญญาณความรักหวังจะถูกกลบฝังที่กลางใจ
แม้ร่างกายที่ยืมใคร ต้องคืนเขาไปในสักวัน
21 สิงหาคม 2549 17:30 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
อยากกระซิบฝากฟากฟ้าอีกสักหน
ว่าหัวใจของคนที่ไม่กล้าโทรหา
ยังมีภาพแห่งความหวังฝังดวงตา
และแว่วยินคำว่า คิดถึงกัน
ฝากความห่วงใยซึมซับไปกับฝน
ไปพร่างหล่นชุ่มชื่นห่มคืนฝัน
ฝากบทเพลงจากห้วงใจไปแบ่งปัน
เมื่อฝนนั้นเรียงคีย์บนหลังคา
ฝากความรักกับสายลมไปโลมเล่น
ประคองกลิ่นหอมเย็นของยอดหญ้า
โปรดนิ่งฟังเสียงหัวใจเจรจา
อีกไม่นานฉันคงกล้าโทรหาเธอ
18 สิงหาคม 2549 12:42 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ถึงคนรักที่เหนื่อยหนักของฉัน
เธอทำงานทั้งวันเมื่อยล้าไหม
อยู่กับชีวิตที่ต้องทำอะไร อะไร
บนโต๊ะเล็กๆในตึกใหญ่ รถผ่านไปผ่านมา
อาหารเที่ยงที่นั่นอร่อยเหมือนกันไหม
แอบโทรหาไม่ได้ เจ้านายจะว่า
ต้องก้มหน้าทำงานให้คุ้มเวลา
กลับถึงบ้านจะโทรมาสนทนาทักทาย
ฉันส่งใจไปวางใกล้กองกระดาษ
คลื่นใจไม่ขาด แต่ไม่สามารถต่อสาย
แม้ในห้องทำงานต้องยิ้มหวานให้คนมากมาย
แต่ในห้องหัวใจ ฉันมีเจ้านายคือเธอคนเดียว
18 สิงหาคม 2549 12:34 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ขอแค่ใครสักคนก็ได้
ที่จะให้หัวใจเก็บไว้คิดถึง
จะแอบซ่อนเธอไว้ในห้วงคำนึง
เพื่อให้ใจดวงหนึ่งยังเต้นต่อไป
จะไม่ครอบครอง ออกคำสั่ง
เพียงช่วยปลุกคนสิ้นหวังให้เดินไหว
ยินดีจะให้อากาศกว้างกั้นทางไกล
ขอแค่ใครก็ได้ไว้คิดถึงกัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
1770
