2 สิงหาคม 2546 16:04 น.
LuCky
๏ พระคุณแม่กว้างกว่านภากาศ
ถ้อยคำแม่เปรียบดั่งปราชญ์ฉลาดสอน
รักของแม่เกื้อกูลเอื้ออาทร
ผ่อนทุกข์ร้อนให้ลูกคลายสบายใจ
๏ แม่จึงเป็นพระของลูกพันผูกจิต
เป็นปิยมิตร ดั่งครูผู้ยิ่งใหญ่
แม่เป็นที่รักยิ่งกว่าสิ่งใด
ขอเป็นลูกทุกชาติไปได้แทนคุณ
18 เมษายน 2546 18:47 น.
LuCky
หยาดน้ำตาที่พร่างพรู
ทำให้รู้สึกถึงความเหงาเยียบเย็น
แลไปทางไหน...ก็ไม่เห็น
ไม่รู้เธอหลีกเร้น ณ ที่แห่งใด
หยาดน้ำตาที่พราวพร่าง
จะทำรักเราจืดจางไปหรือไม่
ไม่อยากเลยนะ...ให้รักเราเป็นไป
ไม่เคยอยากให้เหมือนคนเคยรักกัน
หยาดน้ำตาที่ไหลริน
แม้แต่หินก็ยังหวั่น...จะนับประสาอะไรกับใจฉัน
ไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนมันที่คงมั่น
จะได้ไม่หวั่นกับอะไรที่ผ่านมา
หยาดน้ำตาที่รินรด
ทำให้ไม่สามารถอดกลั้นทำหรรษา
หลอกลวงว่าไม่เหน็ดเหนื่อยเหมื่อยล้า
กับการเผชิญหน้าระหว่างความรักกับความห่างไกล
หยาดน้ำตาที่หยดหยาด
บอกถึงความผิดพลาดที่ผ่านมาและผ่านไป
คำว่า ระยะทาง เป็นแค่ข้อแก้ตัวของหัวใจ
ที่ไม่อยากให้ใครคนนั้นไม่สนใจตัวเรา
16 เมษายน 2546 17:25 น.
LuCky
คิดถึงคนดีจัง
ยามได้ฟังเพลงเหงา ๆ
คุณทำอะไรอยู่นะเอ่ ! หรือว่าคิดถึงเรา
หรือว่าคุณยังเศร้าอยู่เหมือนเคย
ผมรู้ว่าคุณน้อยใจ
กับความห่างไกลจนทำให้คุณเมินเฉย
คุณจะรู้บ้างไหมว่าผมก็ไม่ได้มองผ่านมันเลย
ผมเองก็เคยคิดแบบคุณเช่นกัน
ผมอยากให้คุณเข้าใจผมหน่อย
การรอคอยถึงแม้มันจะข่มขื่นนั้น
มันพิสูจน์ได้ว่ารักเราจะคงความสำคัญ
และจะคงมั่นถ้าเราผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยดี
คนดีฟังผมหน่อยนะ
ผมสัญญาว่าจะตามคุณไปทุก ๆ ที่
ผมรักคุณนะ เชื่อผมหน่อยเถอะคนดี
อย่างอน อย่าเศร้านักสิ ผมปวดใจ
31 มีนาคม 2546 18:18 น.
LuCky
ออกวิ่งเต็มที่สุดชีวิต
หนีความคิดจิตใจที่ท้อถอย
ตามทางรายหนาวเหน็บเจ็บซ้ำรอย
ความทุกข์คอยเหยียบย่ำอย่างหนำใจ
ยิ่งหนีเหมือนหลงยิ่งงงหนัก
มันเคว้งคว้างเหนื่อยนักช่างหวั่นไหว
จึงหยุดวิ่งถามใจหนีทำไม
ถึงหนีไปก็คงแพ้แค่ใจตัว
17 มีนาคม 2546 21:25 น.
LuCky
ค่ำคล้อย...ดาวลอยเปลี่ยวเหงา
จันทร์เจ้าหลบลี้หนีหาย
ทิ้งดาวดวงเดียวให้เปลี่ยวดาย
ดายเดียวใต้ฟ้าครามยามมืดเยือน
จันทร์...เจ้าขากลับมาคืนฟ้าเถิด
อย่าเที่ยวหลงเตลิดในถิ่นเถื่อน
ทิ้งดาวล่วงดวงน้อยลอยเลี่อน
คล้อยเคลื่อนเลื่อนลอยไร้ใจ
คืนนี้...ดวงดาวแสนเศร้า
จันทร์เจ้าทิ้งดาวห่างหาย
หลีกลี้หนีหน้าวุ่นวาย
ไม่แม้...ใส่ใจห่วงใยดาว
จันทร์เจ้า...ดวงดาวแสนเจ็บ
หน่วงเหน็บในอกระบมร้าว
ลมเย็นยะเยือกพัดตะเพิดดาว
ลมกร้าวดารา...จันทราคงสาใจ
ลืมแล้วหรือไร....ดวงจันทร์จ๋า
แต่ก่อนมา...ดาวเรียงเคียงจันทร์ดูสดใส
หรือถึงครา...จันทราจึงเปลี่ยนไป
ทิ้งดาราเดียวดายฉายแสงเรือง
หน้าส่วนตัว
1045
