22 มกราคม 2555 12:47 น.
miss.honney
จากไปนาน ผ่านวันพ้น ค้นสิ่งใหม่
นำมาใช้ ให้เกิดผล ปนสร้างสรรค์
แรงบันดาล ผ่านเนื้อกลอน ป้อนงานพลัน
มาแบ่งปัน สู่กันฟัง เป็นครั้งไป
อย่างครั้งนี้ มีกลอนหวาน ผ่านความหนาว
ต้องไปคว้า ในหมอกขาว นำมาให้
ขอให้อ่าน หวานสนุก สุขละไม
ขอขอบใจ ให้คุณอ่าน นานจนพอ
**********
ขอเป็นคน...ที่มองดาวบนฟ้ากว้าง
แล้วเห็นเธอ...ลอยเคว้งคว้างกลางฟ้านั้น
ระยิบยับ...จับตาไว้ไม่หลับฝัน
จะมองเธอ...เพียงเท่านั้นไม่แลใคร
เพราะรักมาก...แม้จักต้องมองแต่เธอ
ก็พร้อมจะ...เหม่อเพียงเธอ เธอรู้ไหม
มองแค่เธอ...คนเดียวไม่เหลียวใคร
แม้ตาแห้ง...แดงก่ำไปไม่หลับตา
เพราะหลงมาก...มักจะมองจ้องไม่หยุด
ช้างมาฉุด...สุดห้ามแรงแกร่งจนล้า
จะมองเธอ...ผู้เดียวแล้วนะแก้วตา
ขอเพียงเธอ...มองกลับมาเท่านั้นพอ
9 มกราคม 2555 15:11 น.
miss.honney
เทียนน้อยเจ้าเอ๋ย...เจ้าเคยรู้หรือไม่
ในยามที่ขาดแสงไฟ...ใยเจ้าจึงมีความหมาย
ใครก็หยิบใช้...ให้แทนแสงไฟ
สว่างไสว...ไม่ยอมอ่อนแรง
เทียนน้อยเจ้าเอ๋ย...เขาเคยทิ้งเจ้าไป
เมื่อแท่งเทียนมอดไหม้...ไปกับเปลวไฟร้อนแรง
ไร้ซึ่งความหมาย...ไส้เทียนแดงแดง
เมื่อเทียนสิ้นแสง...อ่อนแรงลงไป
เทียนน้อยเจ้าเอ๋ย...หากเจ้าเคยรู้ว่า
เจ้ามีราคา...ต้องซื้อหาจะได้มาใช้
เจ้าคงไม่ยอม...ที่จะติดไฟ
เพื่อให้เขาไหม้...ให้เจ้าสิ้นแรง
9 มกราคม 2555 15:04 น.
miss.honney
เหม่อตามอง ใฝ่ปองดาว สกาวแสง
อยากจะแข่ง แสงมีน้อย ด้อยวาสนา
อยากเคียงดาว พราวระยับ จับแววตา
แต่ตนหนา เกิดมาเป็น เช่นแสงเทียน
##########################
แสงของดาว พร่างพราวพราย คล้ายหิงห้อย
กะพริบไฟ ทั้งใหญ่น้อย ย้อยหยดแสง
ไม่มีดับ หลับไป ไม่อ่อนแรง
ดุจว่าแสง แรงกล้า ท้าดวงจันทร์
########################
แสงของเทียน เวียนไหลไป ไม่ลดละ
น้ำตาเทียน เวียนจะ แทบหยดไหล
เมื่อเทียนหมด หยดสุดท้าย ไม่เหลือไฟ
แสงสุดท้าย ก็ดับไป ไร้ซึ่งควัน
######################
อย่าเอาแสง มาแข่งกัน ฉันยอมแพ้
เพราะรู้แน่ ว่าเทียนแพ้ แก่ดาวแล้ว
ฉันเป็นเทียน เขาเป็นดาว พร่างพราวแพรว
จึงรีบแจว แล้วเดินหนี ไปให้ไกล
8 มกราคม 2555 12:24 น.
miss.honney
คืนยาวนาน...ผ่านพ้นพลันตื่นวันใหม่
ระหว่างวัน...อันยาวไกลให้อุตสา
เพียรทำงาน...ให้ผ่านวันนั้นหนักหนา
แต่เพื่อเบี้ย...เงินตรา...ต้องตรากตรำ
5 มกราคม 2555 13:35 น.
miss.honney
อารมณ์ดี...มีรอยยิ้ม พริ้มบนหน้า
ส่งแววตา หน้าสดใส ให้สุขสันต์
อารมณ์ร้าย...คล้ายโกรธใคร ได้ทั้งวัน
ไม่สรวลเส เฮสันต์ กันกับใคร
อารมณ์เลว...เหมือนเปลวไฟ ไหม้ทุกอย่าง
ใครกีดทาง มาขวางกั้น มันเผาไหม้
อารมณ์คน...มันก็เคลื่อน เหมือนเลื่อนไป
เร็วทันใจ ไม่ทันเปลี่ยน เวียนหมุนพลัน
อารมณ์ร้อน...ก่อนจะเย็น เหมือนเป็นบ้า
ใครพูดมา หาเสียงใด ไม่ขบขัน
อารมณ์เย็น...เป็นเช่นนี้ ดีทั้งวัน
มีแต่เรื่อง เฟื่องขำขัน พลันเฮฮา
อารมณ์คุณ...คุ้นว่าเป็น เช่นแบบไหน
ดีหรือร้าย คล้ายเลวร้อน ค่อนหนักหนา
อารมณ์ไหน...ใคร่ควรรู้ คู่ปัญญา
และรู้ว่า อารมณ์ไหน ควรใคร่เป็น
หน้าส่วนตัว
1935
