6 กันยายน 2545 07:44 น.
monki
ฉัน...ไม่ได้ต้องการอะไร
แค่ผ่านมาแล้วจะผ่านไปก็เท่านั้น
หากเห็นรอยอาลัยในแววตา...เธอก็อย่าสนใจมัน
แค่อารมณ์ที่ไหวหวั่น...ไม่นานจะจางไป
เธอ...ไม่ต้องหันมามอง
หากกลัวจะเห็นท่าทีที่ฟ้อง...ว่าอ่อนไหว
คำพูด คำจา ไม่มีจะทักทายมาก็ไม่เป็นไร
ไม่ใช่เรื่องสำคัญเท่าไหร่...แค่คนรู้จักกันธรรมดา
เรา...ไม่มีอะไรต่อกัน
ที่แวะผ่านมานั้น...เพียงเพราะใจมันถามหา
ไม่ได้รักเธอ...ไม่ได้พร่ำเพ้อถึงเรื่องราวที่ผ่านมา
แค่ภาพเห็นเธออยู่ดีที่ตรงหน้า...ก็จะทำเหมือนทุกครา...ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
3 กันยายน 2545 20:56 น.
monki
ธนรัฐ สวัสดิชัย
จับสองลิงแข่งขึ้น..........................มะพร้าว
ลิงไต่ไปตามราว...........................เร่งร้อง
สองลิงวิ่งสาวก้าว..........................ขันแข่ง ประชัน
ร้องกู่เสียงดังก้อง.........................แซ่ซ้อง อึงคนึง
ลิงหนึ่งนั้นนั่นไซร้.........................ไอดา โฮ่จัง
แอบเหล่มองลงมา........................จดจ้อง
ชะเง้อส่องมองหา.........................คู่แข่ง
ตำแหน่งสูสีต้อง............................เร่งแล้ว รีบปีน
ลิงสองนี้นี่ไซร้...............................ชื่อลิง มังกิ
ซุกซนไม่เคยนิ่ง............................นะเจ้า
รีบปีนป่ายตรงดิ่ง..........................วิ่งสู่ เส้นชัย
รีบเร่งกะโจนเข้า...........................ไต่คว้า ตามถึง
ดูสองลิงวิ่งโล้...............................แข่งกัน
ช่างน่ารักขบขัน...........................สนั่นให้
ลิงสองลิงวิ่งทัน............................ดังเร่ง ลิงนา
การแข่งลิงนี้ได้............................จบแล้ว เสมอกัน เจี๊ยกกก๚ ๛
--------------------------------------------------------------------------------------
มังกิ
การแข่งขันจบสิ้น...........................แล้วนา เฮ้อเฮ้อ
เกือบจะสิ้นชีวา..............................มอดม้วย
มังกินั่งดมยา..................................หน้ามืด
ใครก็ได้ช่วยด้วย............................แย่แล้วแน่เรา
เค้าเขียนให้แข่งก็ต้องแข่งซี่
เห็นเงาต้นมะพร้าว.......................เลือนราง
แก้มป่องยืนข้างข้าง......................แลบลิ้น
พี่เก๋คิกคักพลาง...........................ทำท่า ส่ายหัว
ก่อนภาพเลือนหายสิ้น..................สติทิ้งดิ่งลง
แก้มป่องกับพี่เก๋เอ๋ย มังกิลาก่อน
ไอซ์คุกเข่าร่ำไห้.............................น้องรัก ฮือฮือ
ตัวพี่มิอาจจัก.................................อยู่ได้
ขาดน้องพี่คงชัก............................กระตุก
เหาพี่ใครหาให้..............................แต่นี้ไม่มี
โฮะๆ เค้ามะตายง่ายๆ ร๊อก
ทันใดมีมะพร้าว.............................หล่นตุ้บ กลางหัว
มังกิที่นอนฟุบ.................................ตื่นขึ้น
เดินไปเป่ายิ้งฉุบ.............................กับพี่ ไอซ์นา
ยิ้มร่าหายคืนฟื้น............................คึกครึ้นดังเดิม
โอย เค้ามะถนัดแต่งโคลงเคลงเลยอ่ะ พี่เก๋จังค๊า เค้าจาเป็นลม
คำเตือน
ขอเพิ่มซักหน่อยน้า........................ทุกคน
นี่(เป็น)เรื่องเฉพาะตน...................เท่านั้น
อย่าเที่ยวเล่นซุกซน.......................เลียนแบบ นะเออ
ชีวิตอาจถึงขั้น................................ดับดิ้นสิ้นลม
ระวังน๊า ลูกมะพร้าวไม่เข้าใครออกใคร หล่นมาเมื่อไหร่ ก็หัวใครหัวมัน เน้อ....
2 กันยายน 2545 20:25 น.
monki
ธนรัฐ สวัสดิชัย
เดินตามรอยไอซ์ทิ้ง............รอยทาง รอยเท้า
เดินป่าตามหาค่าง...............นะน้อง
เดินตามไอซ์ห่างห่าง...........แอบซุ่ม นะเออ
เห็นเธอส่งเสียงร้อง............โธ่น้อง เรียกลิง เจี๊ยกเจ๊ยก
ยินเสียงน้องแว่วร้อง............ไม่ไกล
แอบซุ่มกำบังไพร...............ป่ากว้าง
เจอไอซ์นั่งนั่นไง.................แอบส่อง กล้องดู
โอ้ว..พี่นี้ตาค้าง...................ย่องเยื้อง ตามดู
นั่นน้องล้วงหยิบกล้วย.........ขึ้นมา ทะม่าย
ให้พี่สงสัยนา......................ไอซ์น้อง
แอบดูต่อดีก่า.....................พี่ซุ่ม แอบดู
อ๊ะ! ส่งเสียงเรียงร้อง...........ดั่งคล้าย เรียกลิง เจี๊ยกคร๊อก
เอ...สงสัยจังจ้า....................เจ้าเรียก หาลิง?
แอบซุ่มร้องเจี๊ยกเจี๊ยก.........นั่งเฝ้า
ดูเจ้าไอซ์จังเพรียก..............ลิงชื่อ มังกิ
เอ๊ะนั่นมาแล้วเจ้า................กินกล้วย กะลิง ลัลลา
เห็นลิงหิ้วมะพร้าว...............เอาให้ หุหุ
แล้วลิงก็เอาใจ...................นะเจ้า
คอยหาเห่าให้ไอ-................ดาโฮ่...อิอิ
ลิงมังกิคอยเฝ้า..................เกาให้ ไอซ์จัง กิกิ
แอบไปฝึกแน่แท้................วิชา อิอิ
ฝึกกับลิงในป่า...................พี่รู้
พี่แอบซุ่มดูนา....................เห็นอยู่ นะน้อง
แอบซ่อนในกระทู้...............ม่ายรู้ ม่ายชี้.... ลัลลา
---------------------------------------------------------------------------
มังกิ
เปิดพุงนอนหม่ำกล้วย..................สุขขี จริงนา
แก้มป่องกับมองกี้..........................อิ่มท้อง
ทันใดแว่วเสียงนี้............................กรอบแกรบ ดังมา
ใครหว่ามังกิร้อง.............................กู่ก้องทั่วไพร
มังกิ ลิงโหด
มีใครแอบล่วงล้ำ...........................ดินแดน ข้าเฮย
หลบอยู่ในเขตแคว้น......................แห่งนี้
ส่งเสียงออกมาแทน......................มะรุ มะชิ
ลิงกระดิกหางร้องยี้.......................ไม่รู้ตัวอะไร
ตัวอะไรมาแอบร้องมะรุมะชิ
พี่ไอซ์พลันนึกได้.............................ว่าใคร
ธนรัฐสวัสดิชัย................................นั่นแล้
แม้เห็นอยู่ไกลไกล..........................เป็นโยชน์ จำได้
ใช่พี่เก๋แน่แท้....................................ส่องกล้องดูเรา
แก้มป่องนอกจากจะกินเก่งแล้วยังตาไวอีกด้วย
หยุดหาเหาก่อนจ้า........................มังกิ
ปีนป่ายตามมาซิ............................พี่ร้อง
มารู้จักคนนี้....................................จารย์ปู่ ใจดี
ครูพี่เองนะน้อง...............................อย่าร้องโวยวาย
จารย์ปู่ๆๆๆๆ
มังกิร้ายรีบไหว้..............................หัวทิ่ม ลงคู
ยื่นมะพร้าวให้ชิม..........................หร่อยน้า
พร้อมกับรีบฉีกยิ้ม.........................บานแฉ่ง กลบเกลื่อน
แอบซ่อนไม้สามหน้า......................เกือบแล้วละซี
ฮ่าฮ่า พี่เก๋จัง เกือบไปแล้น
ป่านี้แสนแฮปปี้.............................จริงเอย
มีเพื่อนพ้องเต็มเลย......................หลั่นล้า
ชวนน้องพี่ทรามเชย......................มามะ เข้ามา
มาร่วมวงตรงหน้า.........................แบ่งกล้วยกินกัน
มาเปิดป่าปาร์ตี้กัน เต๊อะ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทั้งหลาย
1 กันยายน 2545 20:21 น.
monki
ตัวพี่มีนามตามท้องเรื่อง
ไม่ค่อยปราดเปรื่องสักเท่าใด
ชื่อ idaho นั้นนะใช่
อย่าคิดไกลว่าเป็นฝรั่งเชียว
อยู่กับหลวงตามาไม่นาน
ต้องการฝึกปรือฝีมือกวี
แต่ไหงมันยากเย็นอย่างนี้
เห็นทีต้องเรียนอีกนาน
วันหนึ่งพระเจ้าตาก็มาบอก
ลองออกไปดูในโลกกว้าง
เพื่อจะได้ค้นพบในวิญญาณ
ของกลการบทกลอนบทกวี
ความจบกราบลาในทันใด
เร่งรี่เร็วไวเข้าไพรกว้าง
มิลืมหยิบสมุดขึ้นมากาง
พร้อมดินสอเยื้อย่างสู่วนาลี
ทอดน่องท่องไปในไพสัณฑ์
มาประจันหน้ากับลิงชื่อ monki
หน้าตาเกือบจะน่ารักดี
ซุกซนเร็วรี่เหลือเกิน
ปีนป่ายต้นไม้ห้อยโหน
กระโจนโดนไปอย่างไวว่อง
พอเราหันไปจะแอบมอง
ก็ดันมาร้องเจี๊ยกคร๊อกเอย
อยากผูกมิตรกับเจ้าลิงป่า
จึงไปหากล้วยมาสักสามหวี
แล้วลองร้องเรียก monki
อยากกินกล้วยขอทีจงลงมา
monki ร้องโอ้น้ำลายหก
เกือบจะตกต้นไม้แทบหลังหัก
เพราะกล้วยอาหารโปรดเธอยิ่งนัก
น้องรักโดดลงในทันใด
ก่อเกิดมิตรภาพที่พันผูก
สายใยถูกผูกขึ้นมาใหม่
เราสองท่องไปวนาลัย
monki and icc ลั๊น ลั่น ลา
-------------------------------------------------
วะแว่วเสียงผู้ใดมาร้องเรียก
ดังเจี๊ยกเจี๊ยกก้องไปในไพรสัณฑ์
อ๋อ เพื่อนเกลอไอดาโฮ่ร้องเรียกกัน
ได้ยินพลันรีบโผนกระโจนมา
สไลเดี๋ยง ยัยลิงแก้มป่อง
ขอขอบคุณกล้วยสามหวีที่มาให้
ซึ้งน้ำใจเพื่อนรักเป็นหนักหนา
ขออภัยที่เรานั้นมาช้า
มัวปีนหามะพร้าวป่ามากำนัล [มีเปล่าวะ?]
ตะเองเสียงหวานไปเรารับไม่ได้ จะเอาไม๊มะพร้าวอ่ะ
ข่าวเพื่อนรักเก็บตัวฝึกฝีมือ
ก็เป็นที่เลื่องลือระบือลั่น
เหล่าสัตว์ป่าทั้งหลายต่างโจษจัน
ว่าสักวันเพื่อนนั้นคงจะเซียน
หนอยไม่ได้ตะกละขนาดนั้นเฟ้ย
พยายามเข้านะเอาใจช่วย
แล้วมาสอนเค้าด้วยเรื่องขีดเขียน
โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ร่าย เอาให้เซียน
จะคอยเรียกกับเจ้าแม่แห่งกลอนกานท์
โฮ่ โฮ่ I love u เช่นกัน เพื่อนเอ๋ย กิกิ
1 กันยายน 2545 18:50 น.
monki
นี่ๆ รู้ไหมว่าทำไมเวลาที่เราคิดถึงคนที่อยู่ไกล แล้วมักจะชอบออกไปยืนมองดาวตอนค่ำคืน หลายคนอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่แท้จริงแล้วไม่ใช่หรอกนะ เป็นเพราะความผูกพันระหว่างคนกับดวงดาวเมื่อนานมาแล้วตะหากล่ะ
อยากรู้ไหมว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง กระเถิบเข้ามาใกล้ๆ สิ ฉันจะเล่าให้ฟัง
มีเรื่องราวกล่าวขานเมื่อกาลก่อน
เล่าถึงความอาทรของดาวบนฟากฟ้า
ต่อผู้คนที่มีรักและศรัทธา
สืบทอดมาเป็นตำนาน ~สะพานดาว~
ว่ากันว่ามีคู่รักอยู่คู่หนึ่ง
ถูกฉุดดึงให้จากกันในคืนร้าว
คืนฟ้าปิดมืดมิดและเหน็บหนาว
คืนที่ไร้แสงดาวทอประกาย
ทั้งสองคนต่างให้คำสัญญา
จะคิดถึงกันชั่วฟ้าดินสลาย
อุปสรรคก็มิอาจมากล้ำกราย
แม้ความตายมิอาจพรากเราจากกัน
ทุกค่ำคืนทั้งสองเฝ้ามองฟ้า
อธิษฐานต่อดาราอย่างโศกศัลย์
ขอดวงดาวเห็นแก่รักและผูกพัน
ช่วยให้ฟ้าที่ไกลนั้นพลันแคบลง
เหล่าดวงดาวเห็นใจในคำขอ
ไม่รีรอประชุมตามความประสงค์
ยากเหลือเกินทำให้ฟ้านั้นแคบลง
ฟากฟ้าคงอยู่นอกเหนืออำนาจเรา
จึงแอบรวมตัวเรียงรายที่ปลายฟ้า
เหนือเมฆา มหาสมุทรและขุนเขา
แต่ละดวงทอดสานต่อกันเข้า
ด้วยแสงระยิบวิบวาวเป็นสะพาน
ยามค่ำคืนเมื่อทั้งสองมามองฟ้า
ดาวจะชี้ทางบนเวหาให้ข้ามผ่าน
ให้สองคนได้พบกันดั่งวันวาน
เกี่ยวประสานรักยืนนานตลอดไป
ทั้งหมดนี้เป็นความลับของดวงดาว
ซ่อนอยู่ใต้ฟ้าพราวที่สุกใส
เมื่อพระจันทร์หลับฝันในคืนใด
ดาวจะทำให้คนไกลได้พบเจอ
บนสะพานที่เชื่อมสานด้วยความรัก
หลายคู่จักได้ผ่านพบกันเสมอ
ได้กระซิบถามเรื่องต่างต่างที่พบเจอ
ได้กุมมือพร่ำเพ้อว่าห่วงใย
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
หากคืนนี้ใครลองมองบนท้องฟ้า
และเห็นแสงวับวามตาสะท้อนไหว
สิ่งนั้นคือดวงตาดาวทอดยาวไกล
และนั่นไง ~สะพานดาว~ ในตำนาน
หน้าส่วนตัว
1660
