11 มีนาคม 2547 01:01 น.
Nonmin
ทำไมนะทำไม
ประเทศไทยถึงซวยหลาย
มีเมืองตั้งมากมาย
ดันกลับกลายมาเป็นไทย
ก็แหมน้ำลายไหล
อยากกินไก่รู้บ้างไหม
ไก่สุกไม่เป็นไร
แต่ดันไม่ได้กินลาบ
ทั้งลาบทั้งน้ำตก
น้ำลายหกอยากจะงาบ
เสียดาย ร้องก๊าบก๊าบ
อยากจะงาบจริงๆ หนอ ^_^
สุกสุก ไม่อร่อย
สุกน้อยน้อย นั่นละขอ!
ท่านแม่บอกให้รอ
น้ำลายสอล้นปากแล้ว!
ไม่เป็น - ไม่เป็นไร
ไม่กินไก่หรอกแม่แก้ว
กินแค่ข้าวก็พอแล้ว
นั่นละแจ๋วแค่มีกิน! โย่!
เฮเฮเฮเฮ ชนะใจตัวเองเสียที!
11 มีนาคม 2547 00:31 น.
Nonmin
ฉันไม่รู้ว่าเธอมีแต่เขา
ฉันไม่รู้ว่าตัวเราเลวแค่ไหน
ฉันไม่รู้ว่าฉันมาสายไป
ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนของเธอ
ขอโทษนะ.ที่ฉันมันเผลอรัก
รักรักรัก รักเธอมาเสมอ
รักเธอตั้งแต่ที่ได้พบเจอ
รักแต่เธอแต่เธอตลอดมา
เพิ่งมารู้ว่าเธอมีคนที่รัก
อกมันหักโอยเจ็บจริงจริงหนา
ได้รู้ว่าเธอมีคู่กายา
อยู่ดีดีน้ำตาก็ไหลลง
อยากจะพูดคำว่า ขอโทษนะ
ถึงใจจะแหลกสลายกลายเป็นผง
ไม่อยากเป็นคนเลวเลยต้องปลง
และเธอจงฟังฉันหน่อยอีกบทเดียว
ฉันขอให้เธอกับเขามีความสุข
อย่าให้ใครต้องทุกข์ทนจนหน้าเขียว
คนรักกันมันต้องรักเพียงคนเดียว
เหมือนไข่เจียวกับซีอิ๊วที่เข้ากัน
ส่วนตัวฉันน่ะหรือ ยุ่งทำไม
ฉันก็คงต้องทำใจให้แข็งขัน
ฉันเชื่อว่ามันคงมีสักวัน
ที่จะมีใครคนนั้นเดินเข้ามา
ขออีกบทจะได้ไหมคุณคนอ่าน
อยากจะสานบทกลอนของข้าหนา
ถึงแม้มันไม่ค่อยเพราะเท่าไหร่นา
ขอฝากว่าจงเข้มแข็งไว้เถิดเอย
โอ๊ยไม่พอ ขออีกบทแล้วกันนะ
แล้วรับรองฉันจะพอแล้ววางเฉย
หากมีทุกข์ก็อย่าไปสนมันเลย
ทำใจเอยทำใจแล้วคงดีเอง
เชื่อเถอะขอบคุณค่ะ =^_^=
หน้าส่วนตัว
947
