17 มีนาคม 2548 03:40 น.
pigstation
เสียงโหวกเหวกเขยกลั่น
ร้านข้าวต้มนั้นพลันคึกคัก
แว่วเสียงคนสุรารักษ์
เมามาหนักอาจถูกหักอก
ผักบุ้งสะดุ้งไฟฟอนฟู่
ระร้อนรออยู่หมูกรอบหก
ผัดคะน้านำมาซ่กซ่ก
อร่อยต้องยกไม่ตกจาน
ดึกลึกค่อนก่อนเช้าสาง
แว่วเสียงน้ำค้างมาพร่างร้าน
เมาฟูมฟายคล้ายทรมาณ
เมาถึงจิตวิญญาณตำนานเมา
ค่อยคืบคลานตรงร้านนี้
หวังตรงฤดีระดูเก่า
ความงามงอนที่ซ่อนเหงา
ผัดกะเพราไม่เอาเขาไม่ผัด
ลมออกหูรู้ว่ามีน้ำโห
อยากจะโก้เลยตวาดเสียงคมชัด
ไม่แ-กแล้วรสชาติ-มาไม่กัด
กุ้ยช่ายอนุมัติหรือไม่อาโก
เสียงใสๆใหญ่น้ำเสียง
ส่งสำเนียงเอียงหูKnow
แ-กไปไม่เท่าไรก็อ้วกโชว์
เมาพะโล้โครมันยองเมาเผื่อ-มา
ที่สำคัญกินทุกวันนั้นนั่นหนา
ควักโป้งมาแปะและเชื่อว่า
ปลายเดือนเยือนจะจ่ายค่า
ขอเถิดหนาอย่ามาสั่ง- - มังลำเค็ง
13 มีนาคม 2548 10:32 น.
pigstation
ข้าวขาหมูรู้ดีว่าปลาดิบ
ราคาเป็นสิบและแสนแพง
คุณค่าเทียบเท่าเอาข้าวแกง
เป็นการแสดงความรวยบนชนชั้น
ทองคำนำแสงประกาย
ทองม้วนคล้ายกระบอกสั้น
ทองอะไรไม่สำคัญ
ทองแท้นั้นอะฮั้น#WANTED
นิยามถามหาคำตอบ
ตามแต่ชอบมอบให้เบ็ดเสร็จ
มนุษย์มีเทียมมีแท้แม้มีเท็จ
คือกลเม็ดให้เข็ดจำประสบการณ์
จะรวยล้นบนความขยัน
หรือจนซะงั้นมันจนหลังอาน
คือความเป็นกลางอย่างนี้นาน
คือกรรมระรานอย่าพาลเลย
ข้าวขาหมูรู้ไม่จริงสิ่งที่รู้
ปลาดิบหรูไม่จริงสิ่งเฉลย
อะไรก็ตามนิยามตามเอ่ย
แท้จริงไม่เคยมีมาและมีอยู่
เป็นสิ่งซึ่งถึงสมมุติเสก
เป็นตัวเลขเสกอักษรรู้
เป็นธรรมดาว่ารูป-นามปรากฏอยู่
เพียงรับรู้หลงลืมก็ละเลือน
ข้าวขาหมูเคียงคู่อยู่ข้างวางปลาดิบ
แล้วกอบหยิบเก็บทองคำมาย้ำเตือน
เคราะห์ร้ายไม่ดีไม่มีเอ่ยเอื้อน
เอาทองคำเป็นเพื่อนจำนำได้- -ไปซื้อทองม้วนเอย
12 มีนาคม 2548 20:41 น.
pigstation
ระเหยร่างกลางหาว
จุมพิตดาวพราวฟ้า
ด้วยรักและเมตตา
ปรารถนาสรรพสิ่งสุข
เสวยวิมุติศรัทธา
เบิกม่านตาแห่งปลาดุก
ทำดีไม่มีทุกข์
แสวงยุคศรีอาริย์บานธรรม
จรดจิตจ่อตรงอนุสติ
เร่งดำริเพ่งอสุภเน่านำ
ด้วยสังขารไม่นานล้ำ
ท่องประจำคำพุธโธ โย่ โย่ แมน
พุทธะคือสละโลกย์
สละโศกสละทรัพย์นับแสน
ท่องเทศนาธรรมทั่วแดน
Yes we can do fine everytime.
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟpigstation
หน้าส่วนตัว
807
