เนินเขาหลอกล่อให่สองงล้อขับฝ่าไปจนสุดเนินเขียวสดสองข้างทางเต็มไปด้วยรงควัตถุเขียวเข้มแอบมีดอกหางนกยูงหลงฤดูแซมอยู่ไม่หนาตาเท่าตอนสงกรานต์บางทีดอกหางนกยูงบางต้นก็เอียงอายหลบเร้นมาผลิบานกลางสายฝนพรำหนุ่มสองคนสนทนาเพื่อดำเนินการก่อตั้งสถาบันธรรมชาติพัฒนาพร้อมแรงหนุนจากหลายฝ่ายแต่สำคัญที่สุดอยู่ที่เขา คนเจ้าบ้านที่ต้องยืนหยัดอุดมการณ์รักคลอโรฟิลเพื่อดูแลชายป่าห้วยขาแข้งให้คงอยู่เพื่อ สืบ นาคะเสถียรเขาอีกคนเพียงให้แรงใจเมื่อการบินของนกแต่ละตัวคือการกระพือปีกเลือกสายลม เลือกทิศทางด้วยตัวเองบางคนคล้ายนกเหยี่ยว บินสูง หยื่งที่จะเลือกเหยื่อบางคนแค่นกกระจอกยังไม่ทันกินน้ำบางคนดังนกพิราปรำพันแต่ฝันหาสันติภาพเลือนลางกลางกลุ่มควันปรมาณูแล้วแต่....นกเจ้าจะโผบินตามแต่แรงกำลังและสายพันธุ์ของเจ้าฟ้ายังกว้าง ทางยังไกลซึ่งเขาผู้เป็นดังนกพิราปก็โผบินมายังไม้ใหญ่ต้นเก่านาม Thaipoem พบว่ามีการระบัดใบผลิดอก ออกผล แผ่กิ่งก้านใหญ่ดูร่มรื่น และสวยงามแจ่มตาขึ้นแล้วสาส์นจากนกพิราปตัวเดิมก็สื่อสารออกมาทักทาย"...ว่าไงจ๊ะ อัลมิตรา สหายรัก ฉันสบายดี เธอล่ะ"..........................
สายวันนั้น แดดสาดแสงลงมาฟาดโลก เขานั่งบนกระบะ 4 ประตูไร้หน้าต่าง ดีแม็กซ์ มือถือไมค์ สาธยายหลายเรื่องราวตามแต่จะไหลมาตามลิ้นไก่ ต่อมาการขยับก็เขยื้อน ส่งผลให้เกิดการหมุนวนที่ได้ระยะทางเป็นของแถม ความระมัดระวังมีมากกว่าความเร็ว ลำตัวสีขาวของพาหนะเป็นพาหะให้หัวใจสามดวง ลอยละลิ่วไประนอง ยามเดินทางคล้ายดังการเปิดดวงตา ปอกดวงใจให้เห็น ให้สัมผัสสิ่งอื่นที่ไกลออกไป เสน่ห์ของความแปลกที่ แปลกทาง ทำให้เกิด ซั่ม ได้ง่าย ได้เร็ว จุดหมายเมื่อไปถึง มันจึงกลายเปนจุดเริ่มต้นแทนที่ บ้านที่จากมากลายเป็นต้งที่ต้องตั้งหน้าเดินทางกลับสู่ความคุ้นเคย การเดินทางก็เหมือนเส้นรอบขอบโรตี แม้จะหวานกรอบ แต่ก็เต็มไปด้วยไขมัน/คอเรสเตอรอล ความสุขระหว่างทรงแทรกด้วยค่าน้ำมัน ความแปลกหู แปลกตา เบียดด้วยอาการปวดเมื่อย ไม่มีเลยสักรูปจะโพสต์ออกอวดแสดงเพียงเป็นตุ๊กตาหน้าป้ายอักษร หรือถ่ายเอาถ้วยน้ำจิ้มให้เห็น เป็นความทรงจำต่างจินตนาการ ในเมื่อการเดินทางเข้าสู่ความหมายภายในนั้นสำคัญกว่า อายตนะ ไม่อายไงยะตัวเอง เฟซบุ๊คชุบให้บางคนดีดิ้นออกจากตัวตนที่แท้จริง หรือว่า ทสกัณฑ์ยังน้อยหน้ากว่าสิ่งนี้ ระนองวันนี้เจือปนด้วนแรงงานพม่าที่เมื่อไรจะเป็นเจ้าของกิจการ ในเมื่อ คนไทยบางคนยังไม่สำนึกว่า อง ซาน ซูจี ทำอะไร นอกจากจะทำแต่ ออง ซาน ซูเลียน ขายทำยอด ออกเที่ยวสแกนดิเนเวียน พร้อมรถหรูประจำตำแหน่ง ระนองยังนุ่มเนียนอยู่ เพราะว่าเราเป็นผู้มีความละมุน.
หากเราก้าวจากธรรมดาสามัญสู่ขีดขั้นอันเลิศเลอเผยอศักดิ์แล้วไซร้ เราคือ เขื่อน ที่ไม่เขื่อง ต้องทนทนสกัดกั้นอมน้ำไว้เผื่อเหลือเผื่อขาดสำหรับผลิตไฟ ให้ชลประทาน ยืนหยัดตั้งแต่แรกเขียนแปลนประกาศสร้าง ต้องงัดข้อกับเอ็นจีโอ๊ะโอ๋ ยามน้ำบ่าไหลโถมใส่จนเต็มอั้น ค่อยปล่อย เช่นกัน คนเก่งกล้าสามารถต้องทานทนแรงดันต่างๆนาๆ เพื่อปล่อยถ่ายงานสู่ผู้น้อย อย่างกระจายไปถ้วนทั่ว หรือเป็นอย่างมหาสมุทรที่ต้องรองรับน้ำครำ น้ำคลอง น้ำหนอง น้ำสระ สารพัดน้ำไหลลู่สู่ปากอ่าวเข้าสู่กัลฟ์สตรีมไหลวนจากแปซิฟิลิสสู่เอดส์ตาร์กติค สารพัดต้องทานทน จนอยากหวนกับไปเป็นน้ำหยดน้อยค่อยๆกลิ้ไกวไปมาบนใบบอน โดยมิพักต้องแยแสกับน้ำใดๆให้เปลืองน้ำ เปลืองตัว แต่ท้ายสุดด้วยอสุจริตธรรมก็ต้องพึงสละประโยชน์สุขส่วนตัว ให้พัวพันประโยชน์สุขส่วนรวม เพราะหลวมตัวเป็น น้ำดีไม่มีตามน้ำ
เมื่อพิจารณาดู รูปแบบของกระบวนการทั้งหลาย ให้ถ่องแท้ ด้วยใช้วิจารณญาณอย่างถี่ถ้วน พบว่า มนุษย์เรามี ญางรบ ติดตัวเท่าเทียมกัน เอาไว้ใช้ ลบ ความผิดพลาด หากใช้ญางรบบ่อยครั้ง บทเรียนจะเลือนรางในความทรงจำ กลายเป็นคนไม้รู้จักผิดชอบชั่วดี เอาแต่ได้เพราะไม่มียาง.....อาย หรือจะไม่ใช้ญางรบเลย ก็ดูจะเข้มงวดต่อการดำเนินชีวิต จนถึงขั้นถึงแก่บางจะเกร็ง เพราะ ไม่อยากผิดพราด(หึหึ) จงใช้ญางรบ บ้าง ไม่ต้องสะอาดหมดจด เพื่อลืมบ้างบางอดีตจะได้ไม่วิตกจริต ก้าวต่อไปข้างหน้าได้อย่างไม่พะวักพะวง เพราะใช้ญางรบมากไป ก็จะละลืมจนถึงลืมตัว ไม่ใช้เลยก็โหดหินทมิฬชาติกับความเป็นคนที่มีเลือดเนื้อ ใช้ญางรบเพื่อพร่าเลือนข้อผิดพราด ไม่มีใครจะขาวสะอาดได้ หากได้เกิดมาแล้ว ญางรบ...ใช้ได้แต่จำเป็น อย่าไปเอาอย่าง การนิรโทษกรรมทางการเมือง อายเดรัจฉานบ้างนักการเมืองไทยจ๋า
ในแนวคิดสองทฤษฎีที่ยังไม่เป็นที่ยอมรับของสหประชาชาติ ได้กล่าวไว้ท่ามกลางดงกล้วยตานีว่า ทฤษฎีที่หนึ่ง กระดาษทิชชู่นั้น เมื่อถูกใช้งานแล้วจักต้องสูญสิ้นสภาพไป ไม่อาจนำมาใช้การได้อีก ทฤษฎีที่สองคือ ผ้าขี้ริ้วแม้ดูไม่สะอาดตา ทว่าสามารถนำกลับมาใช้ ใหม่ได้อีกครั้ง หลังจากเก็บงำคราบสกปรกฝังในเข้าสู่ตัวเอง จนหมองคล้ำดำเปื้อนเพื่อส่งผลให้สิ่งอื่นได้แวววับหมดจด หากนำมาใช้ในการดำรงคงอยู่เพื่อมีชีวิตให้ดำเนินไป อย่างราบเรียบไม่มีสะดุด ประหนึ่งการเดินเครื่องของเครื่องยนตร์โบอิ้ง คงต้องเลือกพิจารณาดูตามแต่เหมาะสม บางครั้ง ไม่มีอะไรแท้จริงท่ามกลางการปรากฎอยู่ของรูป-นาม เพียงเราได้กำหนดไว้ร่วมกันว่า มีมัน-มันมี เราจึงปรากฎอยู่ด้วยได้โดยปริยาย ทั้งที่ขอบเขตของเวลาที่เป็นอนันตภพนั้นมีตั้งแต่พริบตายันอสงไขย การมีชีวิตของเราเมื่อเทียบกับหนอนเพลี้ยจะดูยืดยาวมีประโยชน์กว่า แต่เมื่อเทียบกับอายุของดาวบางดวงที่ควงโคจรบนฟากฟ้าจักรวาล ชีวิตเราจุลินทรีย์กาแล็คซี่ไปเลย เมื่อเป็นดังนั้น การขยันของเราที่ตรงตามจุดประสงค์ทางสังคมมวลหมู่ จะได้มาซึ่งรายได้ผลตอบแทน ไม่ว่าจะเป็น ทางการเงิน/ชื่อเสียง เพียงเพื่ออะไร ? ประการแรก คือ การนำพาไปพยุงสังขารตัวเอง หล่อเลี้ยงธาตุอารมณ์ให้เสวยสุข ประการต่อมา คือ หลักประกันความมั่นคงตั้งต่ออยู่ไปวันๆจนถึงรวยล้นฟ้า คงยากที่เราจะนั่งดื่มกาแฟกับเคน ธีรเดชอย่างผาสุก เช่นกัน พิงค์กี้ สาวินีย์ ไชยเดชคงร่วมวงกินขนมจีน(บางท้องถิ่นเรียกขนมเส้น)กับ เป๊กกี้ ธัญญา ได้สนิทใจ เป็นเพราะอะไรเป็นเครื่องกำหนดผูกมัด ทั้งที่เบื้องต้นที่ปฐมนั้น เราต่างมี ไรโบโซม/โครโมโซม เหมือนกัน ต่างกันเล็กน้องตรงการจับคู่สายเบสทางดีเอ็นเอ ทำให้รูปหน้าเรากับดารา น่ามอง เช่นเขียงไม้กับหยกเขียวยังไงยังงั้น คงไม่ต้องอธิบายต่อ การจะใช้วิธีการทางกระดาษทิชชู่คือ การปฏิเสธซึ่งความมีอยู่ ใช้ภาวะขณะนั้นกระทำทันที เพื่อลบล้างความมี ความเป็น ให้หมดสิ้นไป โดยไม่เอาไว้แม้กระทั่งตัวเอง ( โดยไม่ใช้หลักคิดในด้านสิ้นเปลืองวัตถุดิบ เพราะทิชชู่ทำมาจาก กระดาษชนิดหนึ่งที่ดูดซับ ส่วนกระดาษทุกชนิดก็ทำมาจากเยื่อไม้ที่มาจากต้นไม้ และต้นไม้ก็มาจากการตัดที่รวดเร็วสวนทางกับ การปลูกที่ช้ามากกว่าจะโตทันใช้การของหนึ่งต้นไม้ ) ดังนั้นแต่ละครั้งของการใช้ชีวิต คือ การจบสิ้น แตกดับ ไม่ติดใจในรสใด หรือเรียกอย่างเอาใจสาวกพระอรหันต์คือ การได้บรรลุอนุนิพพานซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ก็ว่าได้ ในเมื่อใด ใดนั้นเราล้วนสมมุติมัน หรือจะเป็นเช่นทฤษฎีผ้าขี้ริ้ว เพราะทุกรอยด่างดำนั้นคือคราบสกปรกฝังใน ใยผ้าขี้ริ้วจะผนึกไว้เป็นหลักฐาน เช่นกัน เวรกรรม กุศลกรรมต่างๆนานที่ ชีวิตเราเช็ดไว้ในความทรงจำ จะติดตราตรึงแน่นเป็นรอยต่อหนุนเนื่องไม่มีคลายไม่มีจาง ใช้เวรใช้กรรมไปไม่จบสิ้นจนกว่าจะยุ่ยเปื่อย แต่คงไม่มีใครหยิบเอาผ้าขี้ริ้วมาเช็ดขี้มูก แล้วเอาทิชชู่ไปถูพื้นบ้านหรอก จะยากหรือง่ายในแต่ละสถานการณ์ชีวิต-- มันก็ต้องต่างพิจารณาให้เหมาะให้ควร มีความคิดอย่างเรียบง่าย ใช่มักง่าย จะง่ายต่อการดำรงอยู่ เจริญพร เจริญภาวนา เจริญสุข.
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟpigstation
Lovings
pigstation เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟpigstation
Lovings
pigstation เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟpigstation
Lovings
pigstation เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1913
