..วันคล้าย วันเกิด..

จ้อง - เจรียงคำ

อื้ออึงเสียงสังสรรค์งานวันเกิด
เครื่องเสียงพันธุ์ชั้นเลิศเปิดเพลงหวาน
เสียงสรวลเสเฮตึงถึงหน้างาน
บ่งบอกการสมโภช..โคตรรื่นเริง
ภาพแขกเหรื่อเริ่มคล้อยทยอยครบ
เข้าสมทบทั่วลานงานเถลิง
เขาเปิดตัวต้อนรับกับชั้นเชิง
จุดบันเทิงเท่าพลุอายุน้อง
จากลานโล่งโจ๋งครึ่มอึมครึมหม่น
บัดนี้คนคลาคล่ำร่ำฉลอง
โต๊ะจีนตั้งฝั่งหนึ่งยาวถึงคลอง
อีกฝั่งมองมืดดำสุดกำแพง
พิธีกรก็หมั่นกลั่นคำพูด
การดึงดูด เวที-เสียง-สี-แสง
ลำเลียงไหลไขลานการแสดง
ก่อนเจ้าภาพแจกแจงความเปรมปรีดิ์
ที่ริมรั้วเลยพ้นต้นลั่นทม
พี่ยืนก้มเกาะรั้วกลัวแสงสี
ยิ้มกับงานเริงรื่นค่ำคืนนี้
นึกถึงปีกลายก่อนตอนร่วมงาน
พี่อยู่ในฐานะคนสนิท
ใครก็อิจฉาดูคู่เราหวาน
นึกไม่ถึงหนึ่งปีที่ไม่นาน
จะถึงคราวร้าวรานแหลกลาญรัก
พี่มองลอดลั่นทมหนาวลมพัด
เห็นการกวัดแกว่งไกวของใบกวัก
โบกใบลาเหมือนไล่..เสียใจนัก
จำต้องหักใจห้าม..ในยามนี้
อึกทึกชั่วครู่หูแทบแตก
พี่กลับแปลก..เหมือนหู..อยู่ป่าผี
เงียบวังเวงเพลงหนึ่งจึงเริ่มคีย์
ธรณีกันแสงแฝงที่ใจ
ก่อนจากลางานมงคลในหนนี้
ขอหน่อยพี่พิศมองน้องได้ไหม
อยากฝากคำอวยพรก่อนลาไกล
ประทับไว้แม้นน้องไม่ต้องการ
ยิ่งอยู่ยิ่งตอกย้ำความช้ำเศร้า
เห็นภาพเขา-น้องถือมือประสาน
อมยิ้มเขินเดินที่เวทีปาน-
กระทืบเหยียบกลางลานมานเพพัง
ขณะที่พี่กลั้นกัดฟันข่ม
ความระทมที่ใจเริ่มไล่หลัง
ขณะน้องยิ้มหัว..หลังรั้วบัง
คนสูญสิ้นกลิ่นหวัง..กำลังครวญ