จารุบุตร

หญิงบ้า

พระอาทิตย์คิดน้อยใจไร้คนรัก 
ทำงานหนักส่องแสงทุกแห่งหน
มองท้องฟ้ารอบกายเหงาเกินทน
สุริยาจึงหม่นปนเศร้าใจ
นึกอิจฉาพระจันทร์พลันหดหู่
ใยมีดาวเคียงคู่ดูสดใส
รัตติกาลผันผ่านมาคราใด
จำต้องไปให้พ้นบนนภา
บางเวลามีเมฆาล่องลอยผ่าน
มิเบิกบานพาลพบไม่คบหา
ลมใจร้ายรีบมาพรากเมฆจากลา
ข้าเหว่ว้ารู้บ้างไหมใยผ่านเลย
แต่ความลับแห่งนภายังมีอยู่
พระอาทิตย์มิใคร่รู้ยังอยู่เฉย
ดาวดวงน้อยแอบรักอยู่อย่างเคย
แสงน้อยไม่อาจเผยมาเคียงกาย
ดาวยังอยู่ที่เดิมมิไปไหน
สุริยาไม่สนใจไร้ความหมาย
ความห่วงใยของดาวพริบพราวพราย
แสงสูรย์ปรายสาดกลบแสงดารา
โปรดรับรู้เถิดนะพระอาทิตย์
ดาวดวงนิดคิดถึงจึงโหยหา
กำลังใจมีให้ทุกเวลา
บนนภาไม่อ้างว้างอย่างเจ้าเป็น
มิเคยหวังให้เธอต้องเพ้อหา
ขอแค่มุมหนึ่งนภาสายตาเห็น
แอบมองแสงแจ่มจ้ากว่าเดือนเพ็ญ
แม้นทุกข์เข็ญขอเป็นกำลังใจ				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    24 พฤษภาคม 2555 12:36 น. - comment id 1234568

    ชื่นชมในผลงานค่ะ
    
    เก่งจัง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน