วันแรก :The first day

Prayad

ฉันใคร่ครวญหวนถึงซึ่งแรกเริ่ม


ครั้งประเดิมชั่วโมงพบประสบขวัญ

ฟ้าสดใสหรือสลัวมัวตะวัน

อาจคิมหันต์หรือเหมันต์ฉันพอจำ                                 

 

ขาดลิขิตย้ำเตือนจึงเลือนลบ

โง่บอดกลบทับอุราพาถลำ

ต้นรักผลิแต่เพิกเฉยละเลยคำ

พฤษภย้ำก็เพียงเพ่งไม่เบ่งบาน

 

หากสามารถคืนแก่แก้อดีต

จักเขียนขีดจำนรรจ์แห่งวันหวาน!

แต่ฉันปล่อยโอกาสพลาดแก่กาล

ไร้รอยผ่านดุจหิมะยามละลาย                     

 

มันอาจแฝงความนัยให้ฉุกคิด

ดูน้อยนิดแต่ค่างามสูงความหมาย

ได้แต่เพียงรำลึกนึกเสียดาย

มือสอดส่ายแรกสัมผัสยังมัดใจ

              The first day

I wish I could
remember the first day,

First hour, first
moment of your meeting me,

If bright or dim
the season, it might be

Summer or Winter
for aught I can say.

 

So unrecorded did
it slip away,

So blind was I to
see and foresee,

So dull to mark the
budding of my tree

That would not
blossom yet for many a May.

 

If only I could
recollect it, such

A day of days! I
let it come and go

As traceless as a
thaw of bygone snow;         

 

It seemed to mean
so little, meant so much;

If only now I could
recall that touch,

First touch of hand
in hand – Did one but know!
Christina G.Rossetti (1830-1894)