13 มกราคม 2553 07:51 น.
RoCKiiEz
..ฉันไม่ได้ใช้เธอหายใจ..
..ดังนั้น เธอจึงไม่ได้ สำคัญอะไร นักหนา..
..ถึงขาดเธอไป ก็อยู่ต่อได้ ยังมีปัญญา..
..อย่าคิดเอาเองนะว่า ฉันจะต้องเจ็บชา ถ้าขาดเธอ..
..กับผู้ชาย ไม่รักดี ก็แค่นั้น..
..ไม่เคยคิดถึง พร่ำรำพัน เพ้อเจ้อ..
..ไม่เห็นต้องเตรียมใจ..
..เพราะรู้ว่าผู้ชายเอาแต่ได้อย่างเธอ..
..พอมีคนใหม่ให้ได้เจอ..
..ก็ปล่อยคนอ่อนไหว ให้รอเก้อ มีน้ำตา..
..แต่ขอโทษ เสียใจอย่างสุดซึ้ง..
..คนอย่างฉัน ไม่จำเป็นต้องพึ่ง ผ้าเช็ดหน้า..
..แล้วอย่าคิด ว่าถ้าช้ำ จะกลับมา..
..ถึงวันนั้น ถ้าบีบน้ำตา..
..จะเหยียบซ้ำ ให้แรงกว่า ถ้ากล้าทำ..
12 มกราคม 2553 16:09 น.
RoCKiiEz
..เอาคืนไปเลย ความรักที่เหลือ..
..ถ้าไม่ได้ทั้งหมด ก็ไม่ต้องจุนเจือ เผื่อมาให้..
..ไม่ต้องการเศษเล็กเศษน้อย เดนของใคร..
..ศักดิ์ศรีมีพอ จะขอจากไป เพียงลำพัง..
..ไม่ชอบของเหลือ ๆ ไม่มีค่า..
..แม้ไม่สมปรารถนา ที่วาดหวัง..
..จะเดินจากไป..
..ไม่อยู่เป็นก้างขวางควาย เอ๊ย ! ขวางทาง..
..และจะไม่เอาอะไรไปซักอย่าง..
..แม้แต่เศษความรัก..
..ที่แบ่งให้ทั้ง ๆ ไม่เต็มใจ..
12 มกราคม 2553 09:45 น.
RoCKiiEz
..ในห้วงแห่งฤดูกาลเก็บดาว..
..เราเริงร่า บนฟ้าพราว และนับฝัน..
..จุมพิต จนนิทรา บนเปลจันทร์..
..แย่งเก็บดารากัน ลืมวันคืน..
..เราแต่งงานกันกลางสะพานรุ้ง..
..สายฝนโปรยพรฟุ้ง สุขระรื่น..
..นานานก ล้อมเวที ที่เรายืน..
..บรรเลงเพลงครึกครื้น รับมงคล..
..เราขี่เมฆ เล่นลม ชมสวรรค์..
..อิงแอบ แนบชิดกัน ทุกแห่งหน..
..เกี่ยวก้อย เก็บดอกฟ้า ลงมายล..
..กระซิบรัก ในวังวน รัตติกาล..
..เราสัญญา ต่อสวรรค์ ชั้นวิจิตร..
..เหล่าสายลม ทั่วทุกทิศ รับคำขาน..
..ตราบเท่าที่นิรันดรจะเนิ่นนาน..
..สัญญาจักคงกะพัน ไม่เสื่อมคลาย..
..เธอจะมอบ จุมพิตหวาน ทุกราตรี..
..กล่อมให้ฉัน ฝันดี ใต้จันทร์ฉาย..
..ฉันจะโอบกอดอุ่น ละมุนไม..
..มอบแด่เธอ จนสุดท้าย ปลายนิพพาน..
..แม้จะผ่านห้วงฤดูกาลเก็บดาว..
..ยังเริงร่า บนฟ้าพราว เล่าความฝัน..
..ยังเอนกาย เคียงคู่ อยู่เปลจันทร์..
..เป็นคู่รัก แห่งรัตติกาล ตลอดไป..
(..ตีสาม เกือบตีสี่ 11 มกรา.. 53)
10 มกราคม 2553 19:21 น.
RoCKiiEz
..ฉันอยู่ในมุมของฉัน..
..มีเพียงความฝันแสนเหงา..
..ฉันอยู่ในโลกสีเทา..
..มีเพียงแสงดาวส่องทาง..
..ฉันเห็นเลือดเต็มพื้นดิน..
..ฉันสิ้นสิ่งใดไปบ้าง..
..ฉันมีความหวังเลือนราง..
..วิญญาณเคว้งคว้างติดตา..
..พ่อกอดฉันก่อนล้มลง..
..กระสุนตรงพิพากษา..
..ทะลุทิ่มแทงกายา..
..แม่จ๋าและน้องก็ตาย..
..ฉันวิ่งหนีทั้งน้ำตา..
..มัจจุราชตามล่าโหดร้าย..
..นรกคงอยู่ไม่ไกล..
..พวกมันไม่ไว้ชีวา..
..ฉันคุกเข่าอย่างหวาดกลัว..
..เจ็บปวด มืดมัว อ่อนล้า..
..ครอบครัวสูญไปกับตา..
..โลกบ้าไปแล้วหรือไร..
..เสียงปืนแสนอำมหิต..
..ฉันคือชีวิตสุดท้าย..
..รอบตัวฉันคือความตาย..
..โลกฉันอยู่ในสงคราม..
10 มกราคม 2553 18:03 น.
RoCKiiEz
...ฉันเหงา..ทั้งที่เราอยู่ตรงนี้...
...อ้างว้าง..ทั้งที่มีเธอตรงหน้า...
...เหมือนไม่เคย..มีฉันในสายตา...
...ความรู้สึก..เหมือนว่าไม่มีใจ...
...เหงา..เหงาลมเบา..เบากระซิบถาม...
...ตอกย้ำ..ความรู้สึกที่หล่นหาย...
...เจ็บช้ำ..ทั้งที่เธออยู่ข้างกาย...
...ร้างไร้..ด้วยหัวใจ..ถูกละเลย...
หน้าส่วนตัว
2030
