28 กุมภาพันธ์ 2551 19:05 น.
Salamandre
เจ็บใจเนื่องจากเธออยู่ไกล
ดีกว่าเจ็บใกล้เพราะเธออยู่ข้างใน
ฝันร้ายเนื่องจากมีเธออยู่
ดีกว่าที่รู้ๆว่าอยู่ไปไม่มีเธอ
ฝันพบเจอสิ่งเลวร้าย
ดีกว่าชีวิตไร้ซึ่งความฝัน
อนาคตยังมีวันให้ก้าวเดิน
ดีกว่าเรื่องเดิมๆที่เจอแต่ทางตัน
เกิดมาเป็นคนช่างฝัน
ดีกว่ามีสักวันอดฝันอีกเลย
27 กุมภาพันธ์ 2551 15:37 น.
Salamandre
ดวงใจฉันนั้นมีเพียงสาวโดม ปลอบประโลมตัวเองอย่าคิดมาก
อันตัวเราม.กรุงเทพด้อยปัญญา ไม่อาจแข่งเด็ดดอกฟ้าท่าพระจันทร์
จามจุรีสามย่านล้วนงามนัก เห็นประจักษ์ทิพย์สุดาสรวงสวรรค์
อันตัวเราม.กรุงเทพต้องกัดฟัน มองคนนั้นจ้องคนนี้อยู่ร่ำไป
สาวเกษตรเอแบ๊คไม่เป็นสอง ไม่เป็นรองสาวงามที่ไหนไหน
อันตัวเราม.กรุงเทพคงเพ้อไป ต้องปล่อยใจล่อยลอยติดลมบน
หันมามองตัวเราคนขยัน ที่วันวันแต่งแต่กลอนแสนขื่นขม
อันตัวเราม.กรุงเทพต้องจำทน เกิดเป็นคนคงมีวันสุขสมใจ
อย่าน้อยใจกันนะสาวม.อื่น มิใช่ลืมสาวงามม.ไหนไหน
อันตัวเราม.กรุงเทพไม่คิดไกล ไล่เท่าใดก็ไม่หมดเชยชมนาง
จริงจริงแล้วสาวบ้านกล้วยก็งานแหล่ งามไม่แพ้สาวงามแห่งหนไหน
อันตัวเราม.กรุงเทพเปิดเผยใจ นิสิตไทยสวยสุดไซร้ในปฐพี
27 กุมภาพันธ์ 2551 15:21 น.
Salamandre
คำว่าเหงา ใช้คำเศร้า พึงสะกด
คำรันทด ใช้สะกด ความสิ้นหวัง
ความท้อแท้ ดั่งความฝัน สิ้นซากพัง
หวนความหลัง ฝังใจจำ ยากลบเลือน
6 กุมภาพันธ์ 2551 00:55 น.
Salamandre
คิดถึงยามห่าง คิดถึงยามว่าง มิเอ่ยเรื่องราว
คิดถึงบางคราว เรื่องราวเรื่องเศร้า พานพบรอยร้าว ดวงใจร้าวราน
ยามรักหวานชื่น ผันแปรขมขื่น ไร้เหลือรอยหวาน
ทิ้งเหลือวันวาน พบพานเลิกรา ทรงจำฝังตรา คิดถึงเพียงเธอ
ยามท้อคิดถึง ยามสุขคิดถึง คิดนิดคิดหน่อย
ดวงใจดวงน้อย ละลอยเลื่อนคล้อย ปล่อยเหงาล่องลอย สุขใจใฝ่หา
คิดถึงวันก่อน จำใจตัดรอน เลยล่วงเวลา
ลืมสิ้นโหยหา น้ำตาเลือนราง นภาขาวคราม ลืมสิ้นทีเธอ
30 มกราคม 2551 00:21 น.
Salamandre
ตุ๊กตาหมีปุกปุยแสนน่ารัก
น่ากอดรัดฟูมฟักทะนุถนอม
จะร้องเพลงเล่านิทานกล่อมเข้านอน
คอยออดอ้อนเอาใจใคร่เอ็นดู
หากหมีน้อยมีชะตาสัมผัสรัก
คงได้รับอิ่มเอิมรักมิดับสูญ
ความอบอุ่นกรุ่นรักล้วนพอกพูน
แสนจำรูญก้องรักตลอดไป
หากวันไหนสิ้นรักแล้วทิ้งขว้าง
เจ้าหมีหมาน้ำตานองเลื่อนลอยไหล
จำต้องทุกข์จำต้องโศกวิโยคไป
จำรู้ได้เพียงเศษเสี้ยวความทรงจำ
หากเป็นเพียงหุ่นเชิดมิรับรู้
มิรู้สึกรู้สูเพียงขำๆ
แม้ความรักหวานซึ้งหมื่นล้านคำ
มิอาจมั่นสัญญารักจากดวงใจ
ชีวิตคนมิใช่หมีมีชีวิต
ทั้งความคิดวาจาฟังปราศรัย
ถ้าปล่อยทิ้งเฉกตุ๊กตาขนยองใย
ฉะนั้นไซร้เกิดเป็นใครมิต่างกัน
หน้าส่วนตัว
1002
