9 พฤศจิกายน 2554 23:33 น.

ก็คนเนาะ

Salukphin

        เกิดเป็นคนวนเวียนว่ายป่ายปีนทุกข์

คิดว่าสุขเสพคลุกเคล้าแท้เศร้าแฝง

ต้องหนาวเหน็บเจ็บเจียนตายพ่ายล้าแรง
		
ยามขันแข่งแย่งยื้อไส้ไฟอารมณ์




ด้วยเสื้อคลุมสุมกิเลสเศษตัณหา	
		
ใจไขว่คว้าควานครอบครองจองห่อห่ม

เติมความมีสีใสหุ้มหลุมโสมม
			
เหยียบอาจมดมว่าหอมพร้อมทะยาน




กำแพงใดไหนจะทานต้านกิเลส	
		
ละสมเพชเวทนาน่าสงสาร

เพราะเสพติดตัวมายามาเนิ่นนาน	
		
แต่งสังขารขนสนิมพิมพ์เนื้อใจ




คงถึงกาลกล่อมเกลาเจ้าใจอยาก
			
ลบกาฝากฟาดฟันขวัญที่หวั่นไหว

ยึดสายกลางวางทุกสิ่งทิ้งขว้างไป	
		
เป็นผู้ให้ไม่หวังชอบรับตอบแทน.





				
30 กันยายน 2554 23:14 น.

ถามฟ้า.....หาคำตอบ

Salukphin



      ฟ้าสีเศร้าเหงาบ้างไหมใจอยากรู้	
	
ฟ้าหดหู่หัวใจอย่างไรบ้าง

ฟ้าเคยเจ็บเหน็บหนาวร้าวครวญคราง	
	
แล้วขวัญคว้างบ้างไหมในกลางคืน




ฟ้าเดียวดายเดินลำพังสักครั้งไหม
		
ฟ้าร้องไห้กี่ครั้งหลังขมขื่น

ฟ้าทนทุกข์ซุกระทมล้มแล้วฟื้น
			
ต้องกล้ำกลืนกี่เพลากว่าเศร้าคลาย




หรือฟ้าไม่มีเจ็บเหน็บเหมือนฉัน
			
เนิ่นนานวันวาดรอยเจ็บเหน็บมิหน่าย

ร้อยรอยร้าวหนาวช้ำจำจนตาย	
		
วันสุดท้ายที่สิ้นลมถมละวาง




รู้ปล่อยวางว่างเปล่าเข้าใจหมด
			
แต่กำหนดแนวปฏิบัติยากจัดสร้าง

ใจมันเบลอเซ่อซึมเซเป๋นอกทาง
			
ยึดสายกลางก็ลำบากยากทำใจ.





				
30 กันยายน 2554 07:49 น.

ทะเลทุกข์ระทม

Salukphin




        ฉันขวัญคว้างกลางทะเลเห่ความเศร้า	

โศกรุมเร้าเผาใจให้หนักหน่วง

เสียงร่ำไห้โหยหาห่มถมทับทรวง
		
ในเหวห้วงทุกข์ระทมบ่มน้ำตา




หนึ่งภาพแม่ที่ใจแหลกแตกสลาย
		
เสียลูกชายคนดีไปยากไขว่คว้า

หนึ่งภาพน้องร้องไห้ไม่เลิกรา
			
ที่ตรงหน้าว้าวุ่นนักหนักในใจ




หนึ่งภาพหลานร้องอาลัยในตัวพ่อ
		
สายตาพ้อขอไถ่ถามความสงสัย

ทำไมพ่อต้องจากพรากลูกไป	
		
ขอพ่อคืนได้ไหมไยต้องตาย




หนึ่งภาพหลานชายหญิงวิ่งสวมกอด
		
แล้วพร่ำพรอดรำพันเพราะขวัญหาย

ยากตัดรักหักอาลัยในน้าชาย  
		
เหมือนฝันร้ายให้หวาดกลัวชั่วข้ามคืน




หนึ่งภาพพ่อเผลอกัดกรามข่มความเศร้า	

สายตาเหงาเงาอาลัยไร้สะอื้น

บันทึกจำรำลึกไว้ให้ยั่งยืน	
		
หลับหรือตื่นติดตาพ่อขอจำจด




หนึ่งภาพญาติผองเพื่อนร่ำร้องระงม	
	
เสียงดังขรมห่มอาลัยไร้กำหนด

คุณความดีที่น้องทำย้ำงามงด	
		
ยากหลีกกฎบทเพลงกรรมนำชะตา




เป็นทุกภาพที่ฉันนั้นยืนดู	
		
ใจหดหู่อยากจะร้องให้ก้องฟ้า

มันเหน็บหนาวร้าวลึกขมตรมทรมา	
	
ยากเกินกว่าบรรยายให้ใครฟัง




ต่อมน้ำตาตกในไหลย้อนลง	
		
เดินทางส่งตรงกลางใจไปฝากขัง

ซ่อนโศกเศร้าเผาใจไร้พลัง	
		
ลุกเดินนั่งทั้งปลอบใครให้ทุกข์คลาย




แท้ความจริงใจฉันเหงาเศร้าว้าเหว่
		
ฝ่าทะเลเห่ระทมห่มขวัญหาย

เคยมีน้องแนบชิดมิตรเคียงกาย
			
ไม่สบายป่วยไข้ได้ดูแล




ตั้งแต่นี้ต่อไปไร้คนเคียง	
			
ไร้สำเนียงเสียงยั่วเย้ากระเซ้าแหย่

ยามทุกข์กายพ่ายซมตรมอ่อนแอ
		
คนร่วมแก้กำลังใจไร้ร่างเงา




คงต้องสู้อย่างเดียวดายอีกหลายฝน	
	
ต้องอดทนเป็นหลักใหญ่ขับไล่เหงา

เป็นพี่เพื่อนผูกสานการกล่อมเกลา	
	
เป็นผู้เฝ้าฟักถนอมออมน้ำใจ




แม้ร่างกายพ่ายโรคอับโชคเฉา
			
ก็จะเอาใจสู้มันมิหวั่นไหว

จะฝ่าลมตรมทุกข์บุกฝ่าไป	
		
ถึงเส้นชัยให้ทุกคนบนความสุข.


				
30 กันยายน 2554 07:36 น.

อืม...เข้าใจไม่ผิด

Salukphin



     เพราะเธอเหงาเขาใกล้ชิดไม่ผิดหรอก	 
	
แต่ขอบอกใบ้ว่าอย่าทำบ่อย

ฉันมิใช่คนใจดีขี้ใจน้อย	
			
แล้วยอมปล่อยให้เธอทำย้ำไม่ชิน




หากเธอเผลอมอบใจให้ใครอื่น	
		
ฉันขอคืนความรักผลักผายผิน

ไม่มีเยื่อเหลือใยให้ยลยิน	
			
ถอนทิ้งสิ้นสัมพันธ์บั่นร้างรา





เรื่องงอนง้อขอคืนดีเร้นหนีห่าง
			
มันกร่อยจางจืดชืดฝืดเสน่หา

จบคือจบจากไปไร้น้ำตา	
			
ด้วยด้อยค่าอาลัยให้จดจำ.


				
29 กันยายน 2554 19:50 น.

เดือนดับ กับดาวแจ่ม

Salukphin




            เดือนที่ร้าวร้างลาลับกับข้างแรม	
	
ส่งดาวแจ่มเจิดจรัสเปล่งรัศมี

เหมือนอดีตกรีดรอยร้าวคาวราคี	
		
เจ็บแต้มสีโศกซมขมขื่นใจ




เป็นกงเกวียนเวียนว่ายหลายชีวิต	
		
กรรมลิขิตขีดร่ายพายหวั่นไหว

ต้องดิ้นรนด้นดั้นฝ่าฟันไป	
			
สุดแต่ใครไขว่คว้าเกาะพ้นเคราะห์กรรม




เมื่อมีทุกข์รุกจับดับต้นเหตุ	
			
ปลงสังเวชวางลงได้ใช่น่าขำ

อยู่ที่ใจไร้ดึงดื้อถือละทำ
				
หยุดตอกย้ำยอมอภัยใจเลิกรา




แล้วจะเหมือนดาวแจ่มแต้มอ่อนหวาน	
	
ทอแสงผ่านม่านเมฆใหญ่ใสสง่า

ระยิบระยับวับวาวพราวเด่นตา
			
เปล่งคุณค่ารัศมีความดีตน.



				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSalukphin
Lovings  Salukphin เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSalukphin
Lovings  Salukphin เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSalukphin
Lovings  Salukphin เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงSalukphin