29 มิถุนายน 2549 22:07 น.

ถ้าหาก...วันนี้ไม่มีคุณ...

Silky


สายฝนหล่นพรมพร่างดั่งสายรัก
ปานทอถักร่ายระบำบนยอดหญ้า
เมฆสีขาวส่งยิ้มหวานผ่านสายตา
ลมพัดพาหอมกลิ่นดินฟุ้งกระจาย


ไม่รู้จะพบความหวานหรือพานขม
ปะทะโดนลมร้อนปะทุพายุกล้า
หรือเพียงดื่มกระแสฝันธารธารา
หรือมีค่าเพียงดอกไม้ป่าตามปลายทาง


ไม่รับรู้ระยะทางถึงฝั่งฝัน
เพียงคุณเคียงกันทุกวันในใต้หล้า
มอบแขนหนุนรอยจุมพิตก่อนนิทรา
แม้หลับตาทุกครั้งยังมีคุณ


แต่เป็นได้เพียงธุลีผงคงไร้ค่า
คุณหายหน้าเหลือเพียงฝันอันหอมกรุ่น
เจ็บร้าวลึกทุกห้วงใจไม่มีคุณ
อ้อมแขนอุ่นเหลือเพียงรอยให้ร้าวราน				
25 มิถุนายน 2549 21:26 น.

ทุกลมหายใจ...มีเพียงเธอ

Silky

ทุกครั้งที่หลับตา  .........ทุกเวลาที่หายใจ
ทุกครั้งยังหวั่นไหว.........คิดถึงใครใจร้าวรอน

คนของความทรงจำ........คอยมาย้ำทำใจอ่อน
ภาพเธอยังคอยซ้อน.......ให้อาวรณ์ตลอดมา

อ้อมอกเคยโอบกอด.......คอยพร่ำพรอดปรารถนา
จุมพิตก่อนนิทรา.............ปิดเปลือกตาให้ฝันดี

สัมผัสที่เคยคุ้น................ความอบอุ่นใจดวงนี้
โหยหาทุกนาที.................จนชีวีต้องร้าวราน

ทุกครั้งที่หายใจ................โอ้ไฉนน่าสงสาร
ระทมต้องซมซาน.............สุดเหว่หว้าแสนจาบัลย์

หายใจเข้าหรือออก...........ใจมันบอกว่าหวาดหวั่น
ครานี้ไม่มีกัน....................เหมือนว่าฉันหยุดหายใจ


ทุกครั้งที่หลับตา...............ทุกเวลาแอบหวามไหว
แม้วันผันผ่านไป................ทุกลมหายใจมีเพียงเธอ				
22 มิถุนายน 2549 12:06 น.

เด็กขอทาน

Silky

ขนมถุงน้อยอร่อยดีไหม
ฉีกซองส่งให้พร้อมเทใส่ถ้วย
นั่งเรียงริมทางสร้างความงงงวย
ส่งยิ้มเขินขวยพร้อมด้วยสายตา


กระมิดกระเมี้ยน  แต่เพียรนั่งขอ
ขณะนั่งรอไม่ท้อรอท่า
สองศรีพี่น้องหรือสองลักพา
สองถ้วยตรงหน้าตั้งท่าขอทาน


ผีเสื้อสดใสที่ลายเสื้อ
ขณะผิวเนื้อไร้เกลือจับกร้าน
หรือนึกสนุกนั่งขลุกทำงาน
ขายความสงสารแลกทานย่านนี้


พ่อแม่อยู่ไหนเป็นใจหรือเปล่า
ชีวิตแสนเศร้าหรือเจ้าสุขขี
สองข้างทางเท้าอาจเศร้าเหลือดี
หนึ่งใจไหวถี่นี่หรือชีวิต


ขนมถุงน้อยอร่อยดีไหม
ฉีกซองส่งให้พร้อมไมตรีจิต
เธอคือขอทานหมายการอุทิศ
ขนมถุงนิดเธอคิดแบ่งทาน


แม้คือผู้ขอใช่รอเพียงรับ
แต่ในมุมอับเธอกลับอีกด้าน
เป็นผู้แบ่งให้ด้วยใจเจือจาน
ขณะเดินผ่านเผยทานผ่านพบ				
14 มิถุนายน 2549 17:03 น.

....หยดน้ำค้าง....(กระต่ายใต้เงาจันทร์)

Silky


ฟ้าพลบค่ำ
สุรีย์ล่ำลาโลกพาให้ใจแสนหนาว
ผืนฟ้าฟากกากเพชรสะเก็ดดาว
ทอแสงพราววาววับระยับตา


เผลอเอื้อมมือหมายดาวไปสาวเก็บ
พอรู้ตัวแสนเจ็บใจเหน็บหนา
เพียงภวังค์ยังเหลื่อมเอือมระอา
ต้องก้มหน้ามองดินอาจิณไป



ยิ่งดึกดึกอ้างว้างน้ำค้างโซม
กระพือโหมลมพาน้ำตาไหล
ดั่งหิ่งห้อยคอยรักเฝ้าปักใจ
จุดโคมไฟตามหานางลำภู


หนาวลมหนาวใจไร้ใดเปรียบ
สงบเงียบเก็บกดความอดสู
หมายความฝันโรมรันเข้าพันตู
ยังไม่รู้จุดหมายและปลายทาง


ถอนหายใจรันทดสะกดจิต
รออีกนิดหลับตารอฟ้าสาง
พอมลทินสิ้นซานภาพางค์
ขอหนึ่งหยดน้ำค้างมาล้างใจ				
11 มิถุนายน 2549 23:17 น.

ม่านน้ำตา(กระต่ายใต้เงาจันทร์)

Silky

เหมือนภาพช้าฉายช้าอยู่ซ้ำซ้ำ
แต่ละคำยังค้างคาอยู่ทุกหน
แต่ละเรื่องปวดร้าวเฝ้าเวียนวน
แต่ละคนทำร้ายไม่รู้ตัว


น้ำตาไหลรินหลั่งสองฝั่งแก้ม
แกล้งยิ้มแย้มแต่แพ้พ่ายพิษร้ายทั่ว
ความรู้สึกอ่อนล้าอย่างน่ากลัว
เหมือนฟ้าดินขมุกขมัวทุกตาราง



พริบตาเดียวภาพช้าก็ล้มพับ
พริบตาเดียวก็แหลกยับลงทุกอย่าง
พริบตาเดียวดั่งแส้ฟาดบาดครวญคราง
พริบตาเดียวที่สรรค์สร้างลาญมลาย


ยังคงรอคอยใคร   ณ.  ที่เก่า
ม่านน้ำตาร่วงพราวราวใจสลาย
คนที่เคยปกป้องผองอันตราย
มาห่างหายหลีกเร้นไม่เห็นเงา				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSilky
Lovings  Silky เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSilky
Lovings  Silky เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSilky
Lovings  Silky เลิฟ 0 คน
  Silky
ไม่มีข้อความส่งถึงSilky