3 สิงหาคม 2552 15:01 น.
somebody
ยอมรับสิ่งที่มันได้เกิดขึ้น
อย่ารื้อฟื้นให้ต้องมาเจ็บช้ำ
ให้ผ่านไปคนใจร้ายนั้นได้ทำ
เธอก้าวล้ำกว่าที่จะกลับไป
เสียไปแล้วช่างมันความรู้สึก
อย่าไปนึกวุ่นวายให้หวั่นไหว
วันข้างหน้ายังมีอีกยาวไกล
เลิกใส่ใจสิ่งเลวร้ายที่พบเจอ
อยากให้เธอกลับมาเป็นคนเข้มแข็ง
ใจฟื้นแกร่งเหมือนเดิมอยู่เสมอ
สิ่งต่างต่างที่ผ่านมาให้ตัวเธอ
ได้พลั้งเผลอคิดผิดและพลาดไป
จงปล่อยผ่านเรื่องวันวานอย่าหวนคิด
เรื่องถูกผิดหรือว่าไม่เอาไหน
ลืมไปเลยอย่าเก็บมาใส่ใจ
เริ่มต้นใหม่เป็นคนใหม่ด้วยสิ่งดี
กำลังใจจะมีให้อยู่ไม่ขาด
ขออย่าหวาดหวั่นใจคิดหลบหนี
ไม่เลวร้ายเกินไปใจที่มี
ลบเลือนทีที่เลวร้ายในหัวใจ
สูญเสียไปไม่เป็นไรความรู้สึก
ให้เธอนึกสิ่งที่ได้เข้าใจไหม
ได้เรียนรู้จะหยัดยืนและสู้ไป
ด้วยหัวใจที่กล้าแกร่งและอดทน
31 กรกฎาคม 2552 17:00 น.
somebody
จะห่างไกลความห่วงใยยังส่งฝาก
ยามลาจากส่งใจใฝ่ฝันหา
ยามใดที่ฉันคนนี้มีน้ำตา
ความเหว่ว้าเงียบเหงาเกาะกินใจ
ทุกเวลายังมีเธอคอยเคียงข้าง
ไม่อ้างว้างไปแอบอ้างกับคนไหน
ไม่เคยมีสักครั้งทอดทิ้งไป
แม้ห่างไกลยังใส่ใจคอยติดตาม
ถามหัวใจเพื่อให้ได้คำตอบ
รู้สึกชอบเธอไหมเปิดใจถาม
ดีไหมนะที่มีเธอทุกโมงยาม
คอยห้ามปรามทำสิ่งที่ไม่ดี
จะแพ้ไหมแพ้ใจใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งมีแต่ให้ไม่หลบหนี
ยอมแพ้ไหมกับหัวใจที่เธอมี
ช่วยตอบทีหัวใจได้รู้พลัน
31 กรกฎาคม 2552 16:48 น.
somebody
วันลาไกลน้ำใสใสรินอาบแก้ม
ใบหน้าเคยยิ้มแย้มไม่สดใส
เจ็บปวดนักปวดเหลือเกินในหัวใจ
เกินทนไหวใจจะขาดร่วงหล่นมา
ก่อนลาไกลเธอฝากไว้ถ้อยคำหนึ่ง
คิดไม่ถึงว่าเธอรักมากหนักหนา
จนเธอเอ่ยคำคำหนึ่งซึ่งพูดจา
หมายความว่าขอฉันอย่ามีใคร
"สัญญานะว่าจะไม่มีคนอื่น"
รอยยิ้มรื้นในดวงตาด้วยน้ำใส
สุดที่รักเธอจ๋าอย่าหวั่นไป
หมดหัวใจฉันมอบไว้เพียงแค่เธอ
คำว่ารักแม้นไม่เคยเอ่ยบอกตอบ
คำว่าชอบก็ยังไม่พลั้งเผลอ
คำห่วงใยที่เธอนั้นไม่พบเจอ
มันล้นเอ่อทุกห้องท่วมท้นใจ
ในวันนี้เธอคนดีสุดที่รัก
ฉันขอภักดิ์เพียงแค่เธอไม่ไปไหน
จะคงมั่นต่อเธอแม้ห่างไกล
ไม่หวั่นไหวไปกับใครอย่าหวั่นเลย
30 กรกฎาคม 2552 17:11 น.
somebody
อ่อนแอ ท้อแท้และสิ้นหวัง
หมดพลังก้าวไปหมดไฟฝัน
ปล่อยตัวเองตามเส้นทางไปวันวัน
ก็ช่างมันเกิดอะไรปล่อยเป็นไป
อยู่คนเดียวคิดคนเดียวอยู่อย่างนี้
คอยหลบลี้หนีปัญหาไม่เอาไหน
ปล่อยความฝันหลุดลอยไปแสนไกล
ภายในใจอ่อนไหวและสิ้นแรง
ไม่สนใจใครคนไหนที่เขาห่วง
จนก้าวล่วงไฟฝันเกือบอับแสง
ก็มีเธอเข้ามาทำให้เปลี่ยนแปลง
ช่วยมาแบ่งความทุกข์ที่ล้นใจ
ช่วยเปิดใจให้มองเห็นกว้างขึ้น
ช่วยให้ตื่นจากวังวนที่เหลวไหล
จนเข้มแข็งและพร้อมจะก้าวไป
หนักเพียงใดขอเพียงแค่อดทน
เธอคอยอยู่เคียงข้างไม่หวาดหวั่น
เคียงคู่กันไปทั่วทุกแห่งหน
หากวันใดที่อ่อนล้าและอับจน
เธอคือคนที่หนึ่งที่ให้ใจ
ทั้งพ่อแม่น้องน้องที่น่ารัก
อบอุ่นนักมากกว่าใครคนไหน
รู้ซึ้งแล้วความรักความห่วงใย
ที่ใครใครในครอบครัวมีให้มา
30 กรกฎาคม 2552 16:55 น.
somebody
หนึ่งชีวิตที่ยังคงมีอยู่นี้
เคยหลบลี้หนีปัญหาน่าเขกหัว
เปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนที่หวาดกลัว
และเมามัวโทษตัวเองที่ผิดไป
ช่วงชีวิตที่ผ่านช่างสับสน
และวกวนคล้ายเป็นคนไม่เอาไหน
แต่ตอนนี้รู้ตัวและเข้าใจ
ไม่เป็นไรเริ่มต้นใหม่แก้ไขทัน
ที่ผ่านมาให้มันผ่านไปสิ้น
เลิกดีดดิ้นโทษโน่นนี่และหุนหัน
เปลี่ยนไม่ได้ไขไม่ออกช่างหัวมัน
เอาอย่างนี้ก็ละกันเริ่มใหม่ไป
สร้างแรงใจพลังใหม่ให้ก่อเกิด
ลืมสิ้นเถิดสิ่งที่เคยหวั่นไหว
ตั้งมั่นนะมั่นไว้ในหัวใจ
เดินให้ไกลเป็นคนใหม่ที่ดีดี
ยังไม่สายหากรู้ใจตัวเองแล้ว
เพียงแน่แน่วอดทนไม่หลบหนี
พลังใจจากรอบกายที่เรามี
เพียงพอที่จะผลักดันให้ก้าวไป
เป็นคนใหม่ด้วยหัวใจที่แข็งกล้า
ไม่อ่อนล้าทำดีไม่เหลวไหล
พร้อมฝ่าฟันอุปสรรคภายในใจ
ทางสายใหม่รอเราให้ก้าวเดิน
หน้าส่วนตัว
1080
