23 กรกฎาคม 2552 17:31 น.
somebody
วุ่นทั้งวันวันทั้งวันไม่เงยหน้า
อยากจะบ้าถึงที่สุดเข้าใจไหม
เอาอย่างนี้อย่างโน้นเร่งรีบไว
บ้าหรือไงก็มีแค่สองมือ
มีอะไรทำเองได้ช่วยทำหน่อย
อย่าคิดปล่อยตามเดิมที่ยึดถือ
กฎระเบียบมีไว้ให้ฝึกปรือ
จะเป็นมืออาชีพได้ต้องเข้าใจ
ระบบนั้นมีไว้ปฏิบัติ
อย่าเยียดยัดมั่วนิ่มเข้าใจไหม
โตแล้วนะอย่าทำเสร็จเสร็จไป
ผลที่ได้มันจะไม่ค่อยคุ้มกัน
งานที่พร่องโปรดนำไปแก้ไข
ที่ส่งให้อย่าเพิ่งทำหุนหัน
เข้าใจนะว่าอยากกับบ้านกัน
แต่ว่ายังไม่เลิกงานรีบทำไม
โอเคนะ เรียบร้อยแล้วที่ต้องเช็ค
เรื่องเด็กเด็กเร่งรีบไปแก้ไข
ทำให้ถูกนะคะให้เร็วไว
แล้วเอาไว้พรุ่งนี้เช็คอีกที
ได้เวลาเลิกงานแล้วกลับบ้านได้
จำเอาไว้อย่าคิดจะหลบหนี
ทำอะไรหากเริ่มต้นทำดีดี
ระเบียบมีปฏิบัติไม่วุ่นวาย
จะได้กลับบ้านตรงเวลาหน่อย
ทำบ่อยบ่อยช่วยลดความเสียหาย
แล้วตัวเองนั่นแหละจะสบาย
ผลสุดท้ายจะสนุกสุขกับงาน
หากทำเป็นจนติดเป็นนิสัย
ต่อต่อไปก็จะคงสืบสาน
เป็นระเบียบเรียบร้อยเรื่องการงาน
อยากกลับบ้านเลิกงานแล้วทำได้เลย
23 กรกฎาคม 2552 16:09 น.
somebody
นิดนึงนะลดลงจะได้ไหม
กับหัวใจที่วุ่นวายและสับสน
แล้วฟังนะอย่าเชื่อถ้อยคำคน
ที่ปะปนเคลือบแฝงไม่จริงใจ
นิดนึงนะอารมณ์ที่สุดโหด
เวลาโกรธให้อยู่เฉยจะได้ไหม
รู้หรือเปล่าหากปล่อยรุนแรงไป
จะทำให้ใครใคเสียน้ำตา
นิดนึงนะกับความเห็นแก่ตัว
เลิกเมามัวเหมือนเด็กไร้เดียงสา
รู้บ้างไหมมีค่านะเวลา
ขอเธออย่าบ้าเกมส์จนเกินไป
นิดนึงนะเข้าใจกันสักหน่อย
อยากให้ค่อยปรับเข้าหาเข้าใจไหม
ทุกทุกอย่างที่เธอฉันควรมั่นใจ
อยู่ตรงไหนหาจุดยืนเราร่วมกัน
นิดนึงนะลดมาหน่อยอารมณ์หึง
อย่าบึ้งตึงหน้าไม่งามไม่ชวนฝัน
ยิ้มนิดนิดให้พอเห็นซึ่งไรฟัน
ความผูกพันเธอฉันจะยืนยง
นิดนึงนะช่วยตรงเวลาบ้าง
ที่ชอบอ้างยกใหญ่เรื่องขี้ผง
แค่พูดมาความจริงพูดตรงตรง
จะไม่งงจริงไม่จริงที่พูดมา
นิดนึงนะอยากให้ละและปรับเปลี่ยน
ค่อยค่อยเรียนรู้กันหมั่นศึกษา
ระหว่างเราคงต้องใช้ซึ่งเวลา
ให้ปรับหาเรียนรู้อยู่ด้วยกัน
23 กรกฎาคม 2552 15:59 น.
somebody
เธอคนดีอย่ากลัวไปเลยนะ
ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน
ฉันคนนี้จะรักเธอเสมอไป
ความห่วงใยมอบไว้เพียงแค่เธอ
เพราะเธอคือคนเดียวที่ฉันรัก
มากมายนักยากเกินจะเสนอ
ให้รับรู้ความรู้สึกครั้งแรกเจอ
ไม่ได้เผลอแต่จงใจใฝ่รักเธอ
ใช่บุพเพหรือเปล่าไม่อาจรู้
เท่าที่รู้ใจนั้นมีเธอเสมอ
ทั้งยามหลับก็ยังแอบละเมอ
ได้แต่เพ้อว่ารักเธอเพียงคนเดียว
23 กรกฎาคม 2552 15:44 น.
somebody
ขอโอกาสสักครั้งจะได้ไหม
ที่พลาดไปปล่อยให้เป็นความหลัง
แก้ไม่ได้ไขไม่ออกสิ่งที่พัง
หากว่ายังให้โอกาสอยากกลับตัว
ให้โอกาสได้ไหมใจขอถาม
ที่บุ่มบ่ามก่อเรื่องให้ปวดหัว
จากนี้ไปรู้ซึ้งแล้วและเริ่มกลัว
ความมืดมัวในชีวิตทำร้ายใจ
จะปรับปรุงตัวเองดีกว่านี้
จะหลบลี้สิ่งที่ไม่เอาไหน
เป็นบทเรียนที่ดีที่พลาดไป
ขอได้ไหมให้โอกาสได้ไหมเธอ
22 กรกฎาคม 2552 17:25 น.
somebody
อยากจะไปขอเชิญไปอย่ามาสน
เลิกกังวลว่าฉันจะเสียหาย
ไม่เป็นไรไม่มีเธอไม่ถึงตาย
ไม่มากมายแค่สิวสิวอย่าได้แคร์
เดินจากไปขอจงอย่าหวนกลับ
ไม่ต้องนับไม่มีหรอกรอยแผล
ไม่มีเธอแสนสบายไม่ต้องแคร์
ได้ดูแลตัวเองสมดังใจ
ให้เวลาเธอมานานจนผ่านพ้น
ความผิดล้นเกินเก็บไม่เอาไหน
คนแบบนี้คบไปเพื่ออะไร
ขอเชิญไปเถอะไป..อย่าได้แคร์
หน้าส่วนตัว
5687
