6 พฤษภาคม 2552 16:20 น.
somebody
นับจากนี้อยากให้เรานั้นถอยห่าง
เพราะความต่างของทางที่คิดฝัน
จากวันนี้ขอเปลี่ยนความผูกพัน
ให้เธอฉันเป็นเพื่อนกันเป็นพี่ชาย
นี่คือถ้อยคำเอ่ยจากปากพี่
น้ำตาปรี่รินไหลด้วยใจหาย
เมื่อได้ยินถ้อยคำที่ทำลาย
ในหัวใจเกิดแผลขึ้นทันที
เปลี่ยนเป็นพี่เป็นเพื่อนและติดต่อ
ช่วยกันก่อสิ่งดีไม่หลบหนี
เพียงแค่เป็นทั้งพี่เพื่อนที่ดี
อย่าได้มีสิ่งใดขุ่นเคืองใจ
จะห่วงใยห่วงหาและคิดถึง
และคำนึงถึงกันไม่ไปไหน
แต่ต่างกันที่วันนี้ที่ข้างกาย
ไม่มีใครอีกคนคอยดูแล
ไม่เป็นไรไม่ต้องห่วงมากมายนัก
จะขอพักผ่อนใจไม่แยแส
ไม่เรียกร้องให้ใครคอยเทคแคร์
สุดแล้วแต่หัวใจจะเป็นไป
จะไม่พบไม่เจอกันอีกแล้ว
จะแน่แน่วไม่คิดไม่หวั่นไหว
ไม่ต้องห่วงแม้ตัวฉันจะจากไกล
ไม่เป็นไรขออยู่เพียงลำพัง
จะให้ทำเหมือนเคยคงไม่ได้
ไม่อยากให้เจ็บปวดกับความหลัง
จากนี้ไปสั่งใจให้เชื่อฟัง
ความรักพังแต่ต้องเดินก้าวต่อไป
ขออย่าโกรธหากไม่ทำตามที่ขอ
เจ็บเกินพอที่ใจจะทนไหว
ขออย่าพบอย่าเจอเพื่อทำใจ
ให้ได้ไหมไม่ต้องมารู้จักกัน
6 พฤษภาคม 2552 16:05 น.
somebody
ได้พบกันอีกครั้งยินดีไหม
ห่างหายไปนานเท่าไหร่ไม่มาหา
เกือบจะลืมเลือนแล้วที่ผ่านมา
ความรู้สึกที่ว่าเงียบเหงาใจ
จากนี้ไปมาทักทายกับความเหงา
พักอยู่กับความเศร้าไม่ไปไหน
จะขอกอดให้แน่นแน่นอยู่ในใจ
ลบเลือนไปความสุขที่ทุกข์เกิน
กลัวจะลืมกันก่อนย้อนมาทัก
รักเสียหลักจึงเหงาได้ไม่ขัดเขิน
จากที่เคยเงียบหายทำหมางเมิน
วันนี้เดินมาหามาเยี่ยมเยียน
เป็นอย่างไรสบายไหมเจ้าความเหงา
ฉันคนเก่าคนนี้อยากขีดเขียน
ถึงสิ่งที่ผ่านมาเป็นบทเรียน
สิ่งที่เปลี่ยนจากสุขเป็นทุกข์ใจ
นานเท่าใดไม่อาจจะรับรู้
ขอเพียงอยู่เพื่อพักไม่ไปไหน
หากว่าหายคิดถึงกันเมื่อใด
ในหัวใจจะลาเหงาไปอีกครา
หน้าส่วนตัว
791
