24 ตุลาคม 2550 03:14 น.
sonax0651
หมอกควันจางละเลียดเฉียดทิวเขา
สายลมเบาพัดพลิ้วลิ่วเข้าหา
นกน้อยโผผกผินบินเข้ามา
สุขอุราได้ยลชมสุรีย์
ธรรมชาติเสกสรรค์นั้นปั้นแต่ง
ด้วยมีแรงแห่งรักปักเข้าที่
หัวใจนี้เริ่มหวั่นสั่นแล้วนี่
ทั้งชีวีคงสุขทุกข์มลาย
ยามเมียงมองธรรมชาติช่างเสกสรรค์
คงเป็นวันฝันสวยช่วยบรรยาย
มีความรักครั้งใหม่ใยต้องอาย
คงได้คลายความทุกข์สุขของเรา
อยากเป็นนกผกผินบินไปหา
ตัวแก้วตาที่ซึ่งซึ้งใจเฝ้า
แม้ยามเหงายังพลอยเป็นเพื่อนเรา
ความอับเฉาหมดลงคงสุขเอย
23 ตุลาคม 2550 14:56 น.
sonax0651
จิตมนุษย์นั้นมากยากสุดหยั่ง
เที่ยวมีหวังลมแล้งแฝงความหลัง
แม้บนบานศาลกล่าวเล่าให้ฟัง
แต่ก็ยังสมมุติทุกเหตุการณ์
เรื่องมากมายมนุษย์สุดสมมุติ
ไม่มีหยุดทุกเรื่องเฟื่องเล่าขาน
แม้คิดถึงตัวเธอเจอกลอนกานท์
ยังต้องวานสิ่งฝันวันฟ้าสวย
อยากสมมุติให้เธอเจอตัวฉัน
ได้พบกันทุกวันฝันสลวย
เราคบเจอเพ้อพร่ำร่ำอำนวย
ขอคนสวยเข้าใจในบทกลอน
อยากมีฝันเรื่อยไปให้ใหญ่ยิ่ง
คงพักพิงสมมุติสุดแต่ว่า
เราเกี่ยวก้อยร้อยใจให้ยิ่งกว่า
จะเข้าท่าถ้านั้นเป็นเรื่องจริง
22 ตุลาคม 2550 07:26 น.
sonax0651
ความรู้สึกสรรพสิ่งทั่งร่างกาย
มีเดียวดายอ้างว้างช่างร้าวราน
ยากบรรยายทุกสิ่งเลือดวิ่งพล่าน
ใกล้พบพานสาญสูญทั้งอินทรีย์
ถูกความเจ็บช้ำชอกเข้าตอกย้ำ
ถูกทำซ้ำซับซ้อนทั้งชีวี
มีความหวังบ้างครั้งกลับหมองศรี
แม้ทำดีทุกอย่างกลับพินท์พัง
ทั้งวิญญาณร่างกายมอบทั้งหมด
กลับถูกทดแทนค่าด้วยสิ้นหวัง
ไม่มีเหลือเยื่อใยให้จีรัง
คงถูกฝังทั้งเป็นตลอดเอย
21 ตุลาคม 2550 22:12 น.
sonax0651
โรงเรียนหนูนั่นอยู่แดนอีสาน
แสนกันดารลำบากถิ่นที่อยู่
อยากมาวอนผู้ใหญ่ช่วยเอ็นดู
แม้คุณครูมีน้อยช่วยเร่งทำ
ทุกทุกวันพวกหนูต้องลำบาก
ทั้งยังขาดอุปกรณ์สิ่งเสริมจำ
ทั้งหนังสือแบบเรียนที่ทำซ้ำ
ต้องตรากตรำเพราะหนูอยู่ห่างไกล
ทั้งโรงเรียนมีครูก็น้อยนิด
ยังต้องคิดช่วยหนูเอาใจใส่
ครูมีหกนักเรียนนั้นมากไป
ครูต้องให้เวลาไปอบรม
พวกหนูหนูอยู่บ้านช่วยพ่อแม่
ที่ท่านแก่ทำงานตากแดดลม
พ่อทำนาแม่ช่วยตัวกันกลม
ต้องขื่นขมระทมกันทั้งปี
แม้มีครูผู้ช่วยเข้าหาทุน
พอเกื้อหนุนค่าเทอมเล่าเรียนฟรี
แต่ไม่พอเลี้ยงชีพที่หนูมี
หนูวอนทีคนใจบุญโปรดเมตตา
หนูขอกราบพระคุณที่ช่วยหนู
หากคุณครูไม่ทิ้งทุ่มเวลา
ช่วยสั่งสอนอบรมที่เป็นมา
คุณครูขาพวกหนูรักครูเอย
19 ตุลาคม 2550 23:27 น.
sonax0651
ตื่นจากฝันความหวังพลันจางหาย
ฝันมลายหายไปในความจริง
ไม่อยากตื่นจากฝันอยากหลับอิง
อยากพึ่งพิงความฝันอยู่ร่ำไป
ที่หัวใจยังจมอยู่กับฝัน
เพราะเป็นวันของกันที่สดใส
อยากจะเจอกับเธอตัวทรามวัย
ช่างไฉไลพบเธอได้ในฝันเอย
ในความฝันเราพบกันทุกคืนวัน
ความสัมพันธ์แน่นแคว้นยิ่งปานใด
กลิ่นหอมฟุ้งรัญจวนประทับใจ
ช่างหวั่นไหวอยู่ในฝันตลอดกาล
พอหลับตาก็พบเธอได้ในฝัน
เดินเกี่ยวกันใจนั้นไม่หวั่นไหว
ยังบอกรักซึ้งกันเกินห้ามใจ
มิมีใครจะแยกจากฝันเรา
ในความฝันสดสวยและงดงาม
ยังมีความรู้สึกแสนลึกซึ้ง
อยากเจอเธอในฝันที่ติดตรึง
ได้คนึงถึงเธอทุกค่ำคืน
แต่ความจริงนั้นไม่ใช่ช่างลำเอียง
เหลือแต่เพียงความเศร้าและน้ำตา
ทิ้งให้เราต้องตรมเช่นเป็นมา
สุดแต่ว่าเพราะคือนั้นฝันลำเอียง
หน้าส่วนตัว
1005
