20 สิงหาคม 2548 17:24 น.
SonyaBeauty
ฉันไม่รู้ ว่าเธอ มาจากไหน?
กล้าดียังไงมาแย่งเขาจากฉัน
เธอคิดว่าเธอเป็นใครกัน?
เขาคนนั้นเป็นของฉัน..แค่คนเดียว!
ความรักจากที่มีแต่หวานฉ่ำ
เพราะเธอทำเขาจึงไม่แลเหลียว
แหมมันน่า เจ็บใจ จริง ๆ เชียว
เพราะเดี๋ยวนี้ เขานั้น เริ่มเปลี่ยนไป
อย่าเชียวนะ อย่าคิดมาลองดี
เอาเขาไปฟรี ๆ อย่าคิดว่าจะทำได้
อย่าคิดว่า จะเยาะเย้ยฉัน จนสาใจ
ฉันคงไม่ปล่อยเขาไปแต่โดยดี
ถ้าอยากได้สงคราม เธอจะได้สงคราม
ฉันไม่คร้าม ไม่คิดถอย และไม่หนี
ขอบอกว่า โลกนี้ ไม่มีของฟรี
เมื่อพูดกันดี ๆ ไม่ได้ ก็อย่าว่ากัน
เพราะช่วงนี้ฉันรู้สึกเหมือนโดนนอกใจ
เขาเปลี่ยนไป และดูคล้าย เริ่มแปรผัน
ไม่ตรงนัด ไม่หวานซึ้ง ไม่จำนรร
วันทั้งวัน เอาแต่ง่วง หงาวหาวนอน
ฉันจึงขอ ตั้งตัว เป็นศัตรู
จะเตรียมสู้ ล้างแค้น ให้คืนย้อน
นังปีศาจ อย่างเธอ ต้องร้าวรอน
กรรมจะย้อน คืนไป ให้แก่เธอ
ให้แมนยู จงอย่าได้ เตะชนะ
ยิงลูกดะ ขอให้ว่าว ประตูเสมอ
ฟาลว์ใบเหลือง โดนใบแดง ขอให้เจอ
ขอให้เผลอ ไปเตะขา กรรมการ
เพราะแฟนฉัน เป็นสาวก ปีศาจแดง
ฉันจึงขอ เชียร์หงส์แดง อยู่ห่าง ๆ
บอลเปิดลีก ทีไร ไม่ได้การ
น่ารำคาญ เสียงานการ ง่วงทั้งวัน!!
14 สิงหาคม 2548 11:16 น.
SonyaBeauty
๏ เริ่มรุ่ง อีกแล้ว เป็นฉะนี้
เพื่อครู่ เพลงราตรี ยังขับร่ำ
แสงอุ่น อาบฉาย ลงร่ายรำ
เมื่อครู่ คืนมืดค่ำ ยังฮำเพลง
๏ สู่สาย อีกแล้ว หรือไฉน
กาลเวียน เปลี่ยนไป อย่างรีบเร่ง
คีตกาล ชีวี ที่บรรเลง
กล่อมวิญญาณ วังเวง อยู่มิวาย
๏ ดังรุ่งสาย บ่ายเย็น เวลาบอก
มืดค่ำ ผลิดอก ออกเวียนว่าย
หัวดึกด่ำ ย่ำรุ่ง ก็แย้มพราย
ปลุกชีวิต หลากหลาย ร่ายลีลา
๏ แท้คือทุกข์ สุขได้ หลายสถาน
ผลิดอก เบ่งบาน ขึ้นเติบกล้า
ชูช่อ บนกิ่ง อนัตตา
บางรากเหง้า ปรารถนา จึงราโรย
๏ โรยราลงตามฤดีประหวั่น
บางความคิด ห่ำหั่น จนใจโหย
โหยหา ดีงาม ก็โบกโบย
ใจจึงร้อง โอดโอย อยู่อึงอล
๏ ผ่านคืนคือ วัยชีวิต เราขับเคลื่อน
บางใจติด เตือนต่อ หมองหม่น
บางใจ ให้ล่วงผ่าน ตำนานคน
นิ่งสงบ ในตัวตน ทุกช่วงตอน
๏ ทั้งเรียนรู้ เรื่องราว คาวมายา
รอยยิ้ม บนใบหน้า มาหลอกหลอน
รักคือเกลียด แท้กลับกลอก แสนยอกย้อน
เอื้ออาทร ที่แท้ ต้องทบทวน
๏ ภาพชีวิต ฉายผ่าน ก็เพียงภาพ
มิอาจซึ้ง กำซาบ ได้ทุกส่วน
เปลือกนอกแท้ ในใจ ให้เรรวน
เราผูกติด โซ่ตรวน ล้วนมายา
๏ ถูกกำหนด โดยวิถี ว่าชีวิต
ต่างคนคิด ตามใจ จะใฝ่หา
ดอกน้ำใจ แห้งโหย ลงโรยรา
แย่งชิง เข่นฆ่า แผ่เบิกบาน
๏ สรรพสิ่ง ธรรมดา อย่าสงสัย
เกิดขึ้นได้ ฉันใด ย่อมเลยผ่าน
ช่วงชีวิตอยู่ได้ อีกไม่นาน
ก็ถึงกาล แตกดับ ธรรมดา
๏ ก็เพียงภาพ ต่อภาพ ผ่านและพบ
เมื่อมีเริ่ม ย่อมมีจบ ทุกปัญหา
อีกหนึ่งคืน ค่ำขับเคลื่อน ยังเลื่อนมา
มวลใบ ไม้ชรา ก็หล่นโรยฯ
Lovers
0 คน เลิฟSonyaBeauty
หน้าส่วนตัว
2937
