จันทร์กระจ่างกลางฟ้านภาสวย ประดับด้วยเดือนดวงงามอร่ามโฉม แสงกระจ่างลอยเด่นเพ็ญโพยม คอยปลอบโลมดวงใจกระต่ายดง เจ้าสาดแสงส่องใจใครกันเล่า กระต่ายเห็นเพียงเงาเฝ้าลุ่มหลง มิได้เจียมใจตนเป็นคนดง เฝ้าพะวงหลงฝันถึงจันทร์งาม อันเพ็ญโสมนั้นอยู่ครองคู่ฟ้า มิเคลื่อนคลา ลงมาให้ใครเขาหยาม สู้ลอยสูงให้เขาเห็นเพ็ญดวงงาม มิคิดลามโลมเลียบลงเหยียบดิน โอ้ละหนอจันทร์ในใจกระต่ายน้อย ความหวังคอยจักได้พบมาจบสิ้น เจ้าเพียงสาดแสงโสมมาโลมดิน เลิกถวิลเหลียวลับกลับพงไพร บทกลอนไทย
หน้าส่วนตัว
746
