21 ธันวาคม 2548 08:16 น.
srivijitra
สายลมหนาวหวิวหวีดเหมือนกรีดผิว
ใบไม้ปลิวปลิดคว้างลงจากขั้ว
นกหนาวทิ้งถิ่นจรถอนรังตัว
ฟ้าหม่นมัวเหมือนคนที่หม่นใจ
หนาวเนื้อห่มเนื้อโบราณกล่าว
หัวใจหนาวห่มใจหายหนาวได้
นกร้างรังเหมือนดั่งร่างที่ร้างใจ
ไม้ร้างใบยืนต้นคู่คนตรม
เสียงแผ่วโหยจากหัวใจคนไร้คู่
จงเอ็นดู ขอพิงพัก คนรักขม
ขอหัวใจให้สาวกันหนาวลม
หวังได้ห่มรักอุ่นอิงราวผิงไฟ
สายลมหนาวหยอกแต้มจนแก้มเรื่อ
หนาวเนื้อนวลสะท้านระริกไหว
หนาวลมหนาวยังมิเท่าที่หนาวใจ
จะผ่านหนาวนี้ได้อย่างไรหัวใจเอย
ศรีวิจิตรา
10 ธันวาคม 2548 11:23 น.
srivijitra
เหมือนหาดทรายชุ่มน้ำยามคลื่นซบ
ริ้วคลื่นลบรอยหมองคนร้องไห้
ลมกระซิบเลิกโหยหาเคยอาลัย
รวีสาดแสงฉายทรายอุ่นใจ
วันนี้...ฟ้าแดนใต้ใสสว่าง
ปราศรอยหมางพายุโหมเคยโถมใส
สายลมอุ่นไอผ่าวจากอ่าวไทย
หัวใจคนหวั่นไหวได้เยียวยา
มองเหยี่ยวใหญ่บินมาจากฟ้าหนาว
คงเหนื่อยร้าวหนาวสั่นขวัญผวา
ยามค่ำนี้จงเกาะคอนนอนนิทรา
มาเถิดข้ากล่อมขวัญเจ้าใต้เงาจันทร์
ในเวิ้งอ่าวคราวนี้มีแต่เอื้อ
ไออุ่นเจือไร้เล่ห์เสน่ห์ฝัน
ดาวระยิบเดือนกระจ่างราวกลางวัน
คลื่นรำพันแผ่วหวานเพลงทะเล
เพลงแสงจันทร์ฝันคลอล้อยอดคลื่น
ระบำดาวพราวดื่นเมื่อคลื่นเห่
นี่คือเพลงรัก.....คนทะเล
จะกอดเห่กล่อมเจ้าในอ่าวใจ
ศรีวิจิตรา
หน้าส่วนตัว
997
