26 มกราคม 2547 13:26 น.
tiki
แม่คุณเอ๋ย
ช่างอิสระสมสาวกระไรหนอ
คลี่ปีกกางกระจ่างแสงวอบแว้บแลบท้องฟ้า
เชยชมบุรุษบุษบาได้ทุกค่ำคืนชรมื่นใจกระไรเหลือ
เชยชมกันมั่วกันมิขาดฟาดกันเป็นเบือ
โนมเนื้อช่างอิสระประฟ้าดาว.
นับเมื่อแก่แร่ชะร่านกระนั้นหรือ
ใครเค้าลือว่าเจ้าคาวซะอื้อฉาว
มิได้ซื่อกะผัวรักเลยสักคราว
ผัวลูกจะร้าวจาบัลย์กันอย่างไร.
เจ้าก็แร่ก็ร่านคะนองนัก
เจ้าแร่รักเหลือประมาณเกินขานไข
แล้วลูกเจ้ามองแม่แท้สลดใจ
เจ้าแม่เอ๊ยสมสู่กะใครทั้งภารา
พระหน่อเนื้อเหลือที่จะทานทด
เจ็บปวดนักแสนสลดชาติเจ้าขา
ก็แม่นั้นลืมพระนาม คำ **มารดา**
อันมีค่า........ไปทอดกาย......ให้ชายเริง
. ........อย่าโกรธลูก.....ไปเลย.....เอ๋ยแม่หญิง
ด้วยสัตย์จริง...หญิงงาม.....ทรามยุ่งเหยิง
ไทยจะล้วน.......มองนั่ง....ซังกระเซิง
ลูกจะเบิ่ง.......แม่ไม่กลัว.....มั่วทั้งเมือง
.
.....ลูกมันแย่........ถ้าแม่แก่.........ลูกมันโคตร
...........ลูกมันโหด......ไม่รักแม่......นามกระเดื่อง...
ก็แม่จ๋า.......ข้าฯแต่งกลอน........มาเนืองเนือง
ว่า...ด้วยเรื่อง.....เริงชู้.......ดูระอา
ณ.บัดนี้.....ฝากแม่สาว.......คาวแรกรุ่น
เนื้อละมุน......ผู้พิศมัย......กามทุกท่า
เธอสะอิ้ง.........หลากล้วน.......ชวนกรีฑา
ระเริงหลั่ง....สั่งฟากฟ้า.......อย่ามามอง
. ......แต่แก่ตัว.......จะชั่วไฉน.......ไปคิดดู
ลูกหลานเจ้า.......จะอดสู.......เจ็บช้ำจ้อง
อย่ามาได้.....ร้องไห้.......น้ำตานอง
สุภาษิต........พี่สอนน้อง....ไม่มองมา
เขียนให้คิด........สะกิดแล้ว.......ก็ยักไหล่
อย่ามาทำ.......เชยบัลลัย..........มาแส่ว่า
ก้โน้มเนื้อ.........ของข้าเอง.......อย่าพรรณนา
เรื่องอะไร.......ของยายย่า........มาแส่ดู
ก็เอาเถิดนะแม่คุณ........แม่ทูนหัว
จะอยากชั่ว.......ก็ชั่วไป.......ไม่ต้องอดสู
อย่ามาร้องไห้........ตอนแก่ละ..........โฉมตรู
บอกให้รู้.......ว่าลูกหลาน......เค้าจะระอา
เมื่อยามแก่........แม่ไม่.......มีใครเลี้ยง
ลูกจะกตัญ..ญูเยี่ยง........ก็เสียหน้า
กระอักกระอ่วน.......ชวนสมเพช....เวทนา
ลูกหลานตา........ปริบปริบมอง.....จ้องพิสดาร
ขออย่าไทย......อย่าเป็นเช่นนั้น.......เลยลูกเอ๋ย
จะรักไว้........ในใจบ้างเอย......สนุกสนาน
อย่านำออก......ให้ปอกลอก.....กันสำราญ
พี่รำคาญ....เห็นทุกคืน.......ไม่ชื่นใจ
พี่ออกสังคม......เห็นทุกวัน.....ก็ชั้นเพลีย
แสนละเหี่ย.......ความประพฤติ.......เด็กรุ่นใหม่
อีกห้าสิบปี..ข้างหน้า.......นะพี่ไทย
สังคมเรา........จะเป็นไฉน.?........ช่วยบอกที !!!!!!!!!
แบบว่าเห็นสาวยุคใหม่ใจถึงชอบเล่นกิ๊กกัน
ก็ขอถามปัญหานี้แหละว่า......
???????????? จากพี่ ใจติดจรวด
แต่มีศีลรั้งความประพฤติ.*******
26 มกราคม 2547 07:43 น.
tiki
.เมื่อยังเล็กเป็นเด็ก ...ร้องว้อแว้
คือ*สมบัติ* ของพ่อแม่เจ้าเห็นไหม ?
ครั้นเติบโต..งามพร้อม..ละม่อมละไม
เป็นดวงใจของชายดีมีวิชา
ก็เปลี่ยนมือ..เป็น *สมบัติ* ของสามี
ขยับตัว..ทีจะต้องรอพ้องท่า
เป็น *สมบัติ* ฤา มีสิทธิ์ ติดกายา
เพียงสมค่า..ติดฝาชม..บนเรือนชู
หากวันใด ได้ตกเหล่า..เผ่าพงศ์พันธุ์
ได้เลื่อนชั้น.*สมบัติ* สำคัญ..อันเลิศหรู
เจ้าตัวน้อย..คอยคั้นคาด..มาดริปู
*แม่ของหนู* ต้องอยู่ใกล้..ไม่ร้างลา
ถ้าเปลี่ยนมือ..เป็น*สมบัติ* ที่พลัดหลง
จากเผ่าพงศ์...ลงเสมือน..เปื้อนคุณค่า
เป็น *สมบัติ* อยู่นอกสิทธิ์ ..พิจารณา
คำมารดา..จางคุณค่า..ตกล่าไป
แล้วมารดา..ใจสิทธิ์..อิสระ
เจ้า ว่าจะ เป็น *สมบัติ* ของหน้าไหน?
หรือต้องตก เป็น*สมบัติ* ของชาติไทย
ใครบอกได้..*สมบัติ* ใคร? ช่วยพิจารณา !!.....
25 มกราคม 2547 19:45 น.
tiki
อันเนื่องมาแต่****เทวีไร้ใจ********
ใครบางคนรอแล้วรอเล่า
ไม่สงบ
ด้วยภาระผูกพันใจ
เมื่อขออโหสิกรรมและให้เจริญในธรรม
กรรมก็ระงับดับด้วยเมตตาพิสุทธิ์.
..........
บนเส้นทางสายเดี่ยวและเปลี่ยวใจ
ธรรมะไล้อาบน้ำใจให้เที่ยงแท้
ธรรมคุ้มครองใจไว้ให้แน่วแน่
รักษาชีพชีวิตแม้..จะดายเดียว
ด้วยหาคน...สักคนไซร้..เข้าใจยาก
จะลำบาก.....ถ้าพรั่งพรู..สู่เพียงเสี้ยว
ธรรมะบท......สะกดกลั้น...ไว้คนเดียว
แม้นแลเหลียว...จะสนทนา..ประสาธรรม
.ด้วยวิสัย...ผู้ดู...อย่างรู้ได้
จึงตามไป...มองทุกอย่าง..คว้างถลำ
คนอื่นมอง...ไม่ตรองตรึก..นึกว่ากรรม
ที่กระทำ...มันหวนคืน...ให้ขื่นใจ
หากมิได้..! ล้วนสำนึกคอยตรึกค่า
ที่อุตส่าห์...ค้นหา...มาขานไข
โลกแสงสี...เสียงสะอื้น...กลืนกับใจ
ทั้งรักใคร่...เริงพะวง..อย่าสงกา..
รักก็ง่ายหน่ายก็เห็นเป็นคืบศอก
รูปก็หลอกเสียงก็หลงพะวงหา
กลิ่นก็ชื่นรสก็ชวนล้วนโอชา
สัมผัสพาเพลิดเพลินเกินพอดี
รู้แจ้งโลกแจ้งธรรมยิ่งน้ำทิพย์
เย็นดื่มจิบ เย็นสติ เย็นวิถี
ความยั่งยืนฝืนใฝ่ โลกไม่มี
รูปนามนี้ อนิจจัง ใช่ยั่งยืน
ใจสว่าง ล้างอาลัยไตรลักษณ์จบ
ใจสงบ บริสุทธิ์วิมุตติตื่น
ใจสะอาด ปราศราคินสิ้นวันคืน
ใจสุขชื่น ชีพเสถียรไม่เปลี่ยนแปร **๑**
บนเส้นทางสายเดี่ยวและเปลี่ยวใจ
ธรรมะไล้อาบน้ำใจให้เที่ยงแท้
ธรรมคุ้มครองใจไว้ให้แน่วแน่
รักษาชีพชีวิตแม้..จะดายเดียว
.....
ด้วยหาคน...สักคนไซร้..เข้าใจยาก
จะลำบาก.....ถ้าพรั่งพรู..สู่เพียงเสี้ยว
ธรรมะบท......สะกดกลั้น...ไว้คนเดียว
แม้นแลเหลียว...จะสนทนา..ประสาธรรม
แต่บางคนมิได้หา.......ก็มาเอง
มาแบบคลื่น...ซึ่งครื้นเครง...บทเพลงย้ำ
หากชีวิต........ใยปั่นป่วน.......รวนคะมำ
ก็เพราะกรรม.....นำสร้าง........ทางไว้เอง
จึ่งกำหนด....กฎบุพเพ...สันนิวาส
ค่อยเป็นไป....อย่ารุกฆาต...อย่าข่มเหง.......
กรรมนั้นย้ำ.......เตือนอยู่แล้ว.......ไปตามเพลง
กล่อมบรรเลง.....รักล้นอยู่.......หมู่เดือนดาว..
ไม่ต้องการพานพบจบแล้วรัก
เพราะเคยกับอกหักรักรวดร้าว
จึงไม่ต้องการแล้วนะกับรักในทุกคราว
เพราะไม่อยากรวดร้าวและปวดหัวใจ........**(๒)
.
ที่อยากได้......ก็ไม่ได้.....ใยขื่นขม
จะอภิรมย์........สมรัก.........ก็หาไม่
ที่ไม่รัก........กลับพัวพัน........คั้นยั่วใย ??
นี่แหละไซร้........เพลงกรรม......ทำกันมา....
**๑**
จาก : รหัสสมาชิก : 4956 - มาแตง
รหัส - วัน เวลา : 209915 - 23 ม.ค. 47 - 09:25
........**(๒)
จาก : รหัสสมาชิก : 4521 - ผู้หญิงไร้เงา
รหัส - วัน เวลา : 210239 - 23 ม.ค. 47 - 22:43
บทกลอนที่ไม่มีเครื่องหมาย ดอกจันทร์กำกับ คืองานเขียน ของ (ทิกิ_tiki ) เอง.......
25 มกราคม 2547 06:35 น.
tiki
เพียงอยากไปอยู่ที่ไหนสักแห่งหนึ่ง...
ซึ่งความรัก...ความคืดถึง...นั้นสดใส
สดใสเปล่ง....เมตตาจ้า...ประทะตา...ประทะใจ
ในจักรวาล.....เวิ้งว้างใส..........แต่ไกลตา
หากจะรัก....ด้วยสองมือ....เข้าถือสิทธิ์
จะโอบถนอม.........ไว้แนบชิด.....ให้ซบบ่า
จะไม่คิดว่า เจ้าเป็นคน......เลยขวัญตา
ยิ่งคิดว่า.......เป็นลูกหมา.......จะกอดใจเย็น.....
ฉันจึง..ปราถนา.จะบิน.....ไป
สู่ความเวิ้งว้างสุดสายตาใจใครจะแลเห็น
ในจักรวาล.......อาบสีทองผ่องจันทร์เพ็ญ
กลืนความเย็นแห่งจักรวาลลงซ่านทรวง
ดุจเม็ดทราย.....สลายเมื่อใดก็ไม่รู้
ชีวิตนั้น.จะหดหู่....อยู่ห้องหวง
สลัดคราบ......การวนเกิด......มายาลวง
ผ่านทั้งปวง........ละอัตตา.......ฆ่าให้ทัน
แต่ละคนบนทางที่ห่างไกล
ต่างแบกใจของใครต่อใคร...ขี้นไหล่นั้น
บางดวงใจ...ก็เป็นเพียงความผูกพัน
แต่ใครบางคนนั้น..รันทดใจ
เพียงอยากไปอยู่ที่ไหนสักแห่งหนึ่ง...
ซึ่งความรัก...ความคืดถึง...นั้นสดใส
สดใสเปล่ง....เมตตาจ้า...ประทะตา...ประทะใจ
ในจักรวาล.....เวิ้งว้างใส..........แต่ไกลตา
......................***************************************..........................
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
.......................*****************************************........................
ทั้งหมดนี้มอบให้น้องทุกคน พี่ เพื่อน คน...ใครก็ได้ที่มาอ่านกลอนนี้
ขอสันติสุข.......สู่ท่าน
.....ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็นสุข.........ให้เป็นสุข เป็นสุข เป็นสุข ..เป็น
24 มกราคม 2547 20:10 น.
tiki
http://www.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=1900
ทุกแห่งหน..เคยล้น.....ด้วยรักร้าว
ให้จบเรื่อง........จบราว......รักเก่าข้าฯ
อโหสิ..กรรม..เถิด....ภราดา
อีกภัสดา.....ในอดีต.......เคยกรีดใจ. .......( ๕๑)
.ขอวารี.....นี้หลั่ง........พลั่งจากจิต
ให้คลายพิษ.........ร้าวสลาย.........ที่กรายใกล้
ฝากธรณี......วานวารี......คลี่คลายไป
ฝากหัวใจ........ใกล้เธอ.......เพ้อคำวอน......( ๕๒) .
ขอเธอจง.....เจริญใจ........ไปในธรรม!
วจีล้ำ........โปรดฟังคำ........พร่ำอักษร
ข้าฯขอผ่าน.......เมตตา.........และอาทร
ฝากขอพร.........องค์พรหม...........แทบบาทา.
......( ๕๓)
พระภัสดา.....ข้าฯเอย.......ในกาลก่อน
หากมองย้อน......ผ่านช่องภพ...ประสบข้าฯ
ขอพระองค์.....จงคลายทุกข์.........ให้สุขอุรา
บำเพ็ญธรรม......เพื่อชีวา......อ่าอำไพ.......(๕๔ )
ข้าฯยอบกาย......ลงเทียบพื้น.....พสุธา
แนบพักตรา.........แทบพระบาท........อยู่เคียงใกล้
สยายผม........คลี่ปูพื้น.......ให้.ชื่นใจ
ขอจงได้........อโหสิกรรม........ที่พร่ำครวญ......(๕๕ )
ด้วยเล็งแล........แปรสายตา.........มาด้วยช้ำ
รู้ว่าเจ็บ.........หลาบจำ........และไห้หวน
ขอกราบแทบ......บาทเกล้าฯ.....โปรดทบทวน
ข้าฯนี้ล้วน........สัมผัสทุกข์.........รุกอุรา.......( ๕๖) .....
ขอก้มกราบ.......ประทานอภัย......อโหสิกรรม
สิ่งเคยทำ.......เจ็บช้ำ.........เป็นหนักหนา
กี่ภพชาติ.........ซ้ำซาก.......ทรมา
โปรดกรุณา.........อโหสิกรรม.........ในชาตินี้.........( ๕๗)
โปรดเถิด.......โปรดเถิดองค์.......ทรงจอมขวัญ
เพราะหม่อมฉัน........ก็ทุกข์ใจ.......ร้ายเหลือที่
เมื่อรู้ว่า........เจ็บว่าจำ.........ช้ำฤดี
ขอพระองค์.......พระทรงมี........กรุณา.......( ๕๘)
.ทุกทุกหยด........น้ำตา.......วาจาพร่ำ
ที่เจ็บช้ำ.......รุกล้ำ..........และหวนหา
ข้าฯสัมผัส........น้ำใจ..........ทุกข์ทรมา
และรู้ว่า..........คราช้ำนัก.........รักเรรวน.....( ๕๙)
.
ขอลมช่วย.........โชยไป........ในโลกนี้
ให้จางสลาย.........ช้ำฤดี.......ที่ไห้หวน
ได้จืดจาง......ร้างหาย..คลายคร่ำครวญ
แก้กระบวน....อันรวนรุก.....ทุกข์ทรมา..............( ๖๐)
ฝากข้ามภพ........ข้ามฟ้า......ข้าฯฝากใจ
ด้วยพานธูป.......เทียนแพใหญ่.........จากใจข้า ฯ
ขอเปี่ยมล้น.......ด้วยปฏิบัติ......ปฏิปทา
ให้สำเร็จ........ทรงอภิญญา.........ด้วยบารมี.......( ๖๑)
ให้บำเพ็ญ......ญานผ่าน.......พระผ่านภพ
ก้าวประสบ........พบธรรมะ............เป็นสุขี
ปราศร่องรอย.........เจ็บลึก.......ผนึกฤดี
ผ่านภพที่........เจ็บช้ำ.........ล้ำอุรา......(๖๒)
ให้ผ่านก้าว........พันเข้าหา........บารมี
ผ่านวจี.......ผ่านอารมณ์.......สมคุณค่า
ผ่านสุขทุกข์...สุขอารมณ์...ขมวิญญาน์
ขออโหสิกรรม........พระผ่านฟ้า.......เจริญธรรม !!
เชิญอ่าน ตอนเก่าของ เทวีไร้ใจทั้งหมดได้ค่ะ
ประณมพจน์....ตอน 1 เทวีไร้ใจ.... http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_44930.php
รจนาคาถา....เทวีไร้ใจ..๒ http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_44999.php
วจนะมาลา......เทวีไร้ใจ..๓ http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_45166.php
พรรณนาการุณย์....เทวีไร้ใจ...๔. http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_45229.php
หน้าส่วนตัว
745
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟtiki
