15 กรกฎาคม 2547 03:08 น.
tiki
ผ่านเหตุผลและกฎเกณฑ์
เกิดมาตามอารมณ์พรมตามเรื่อง
สนุกนักมักประเทืองจินตศิลป์
ไร้เหตุผล ตัวตน บนชีวิน
เสนาะยิน....บันเทิง...เริงอุรา
มองตาม..งามงด...สดใส
รสนิยม..เลิศวิไล..เป็นหนักหนา
ไร้เกณฑ์กฎ ราวกบฏ ไม่นำพา
ไร้สำนึก..รู้สึกค่า...แห่งคนเมือง
อีกกี่ชาติ ..ก็ประหลาด...อยู่เช่นนั้น
อย่ามาสรร หาผ่องผุด...ตามสุดเรื่อง
พลิกระบอบ......ผลัก ชอบ ..ฝัน....ผ่านฟันเฟือง
ผ่าทุกเรื่อง...แซงขวาซ้าย...สลายเกณฑ์
เดิมนิยม เรียกอัตตา...ภาษาเก่า
บัดนี้เรา...ต้องยอมรับ....นับพิมเสน
เป็นปัจเจก..บุคคล...ยลโอนเอน
โยกโงนเงน...หมัดเมา...คล้ายเงาคน
ชีววิถี....ลี้ลับ...กับความฝัน
เริงชีวัน...ไล่ไม่ทัน...หันล่องหน
จับไม่ได้..วุ่นกลาย คล้ายเล่นกล
คือปัจเจก..บุคคล...ศิลปจินต์....
ตั้งใจจะเขียนเรื่อง ปัจเจกบุคคล หรือ individuality ...individualism
มาเป็นเวลาเดือนได้แล้วมังคะ แต่หาเวลาเขียนมิได้ งานไม่หลั่งออกมาเพิ่ง
สรุปมาได้เดี๋ยวนี้เองค่ะ...ไว้จะขยายความบ้างสักนิด วันนี้ขอลาหน้าจอก่อน
เป็นหนึ่งในความคิดเห็นส่วนบุคคล ..ในการมองมุมกว้าง ดึงตัวเองขึ้นเบื้องบน มองลงมาด้วยตานกอินทรีย์ มิได้เจาะจงสรรพสิ่ง หรือ ชีวิตใครเป็น
เอกบุคคล ใดใด ทั้งสิ้น
จึงขอท่านอย่าได้วิตกกังวลว่าไปพาดพิงถึงใคร เปรียบการเขียนงาน
ของข้าพเจ้า คือแนวสารคดี มากกว่าจะเป็นบทกลอนตามอารมณ์หวั่นไหว หรือ เรื่องสั้นจินตนาการ ขออภัยทุกท่านไว้ล่วงหน้า โปรดอย่าเข้าใจผิดแม้สักนิดเลย
ทิกิ_tiki
สงวนลิขสิทธิ..ตามพระราชบัญญัติ
Copyright ..All rights reserved
คืนพระพุธ ๑๔ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
เวลา ตีสองครึ่ง
ชาติตะวันตกแม้จะยกย่องความสามารถส่วนบุคคล เป็นที่ยิ่ง ก็ยังถือว่า สังคมส่วนใหญ่เป็นแบบฉบับรากฐานประพฤติ ปฎิบัติ จริยะธรรมและมโนพฤติเป็นเกณฑ์ ระเบียบและระบอบแห่งสังคม เป็นมาตรฐานแห่งสังคมผู้เจริญแล้ว
เห็นทีจะต้องหยุดปรัชญา ปัจเจกบุคคลไว้เพียงเท่านี้ก่อน
อ่านต่อได้ที่ http://www.thaipoem.com/web/scoopdata.php?id=2848
รหัสสมาชิก : 4895 - tiki
รหัส - วัน เวลา : 303807 - 15 ก.ค. 47 - 11:09
พุทธิปรัชญา คือ ปัญญาธรรมบริสุทธิ์
14 กรกฎาคม 2547 11:50 น.
tiki
๏ มีลูกคน...จนไป..กี่....สิบปี ? ๚ ..
๏ คำโบราณขานไว้ให้ตระหนัก
อันความรักปลูกฝังเข้ายังราก
เหมือนโคพุ่งขวิดใจ..ไปลำบาก
จะซ้ำซาก..ลากชีวิตคิดให้ดี ๚.....
๏ ครั้งแรกรัก จะ อ่อนหวานซาบซ่านเหลือ
ไม่เคยเผื่อวันจะกลายรักหายหนี
โบราณว่ามีลูกคนจน..สิบปี
แต่รักนั้น..ถึงตามี...ก็บอดดวง ๚ ..
๏ เมื่อแรกเริ่มแรกประเดิม..ก็อ่อนหวาน
จวบไปนาน ..วัยวาร ก็เลยล่วง
ชีวิตรัก จาก หวานชื่นกลายขื่นทรวง
ที่เคย หวง..ห่วงกัน .......พลันมลาย...๚ ..
๏ แล้วแบกภาระบนบ่าอย่างล้าล้วน
ลูกเป็นพรวนคือของขวัญวันรักสลาย
นั่นก็ใช้ กิน เล่น เรียน เพียรเข็นกาย
ชีวิตหม้ายคนไทยคือใช้กรรม ๚ .......
...
๏ คือเพื่อนฉัน..มากคู่ ผู้ร้างรัก
ทิ้งไม่ได้ให้ประจักษ์ รักถลำ
เจ้า หน่อเนื้อน่าสงสาร ตาดำดำ
รักระกำ คือผองแม่เศร้าแท้จริง ๚
๏ ต่างก้มหน้าก้มตา ฝ่าลำบาก
เห็นต่างคน..ทนยาก หากก็หยิ่ง
แม่ทั้งหลายผู้ตรากตรำ..ค้ำ บุญทิ้ง
ต่างทุ่มให้ทุกสิ่ง กระเสือกกระสน ๚
๏ ก่อนมีคู่ ดูให้ดี ทุกทีท่า
ประมวลค่ารักนิรันดร์.. พลัน หมองหม่น ๚
ชีวิตรัก เฆี่ยนกระหน่ำ..เมื่อยามจน
จะทุกข์ทน...ตรมท้อ...ทรมาณ ๚
ทิกิ_tiki
เคาะแป้นพิมพ์ ..
จารจดลงเวลา.ณ. หน้าเครื่อง
พระพุธ.ที่สิบสี่...๑๔ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
แรม ๑๓ ค่ำ เดือน ๘
สยาม...กรุงเทพฯ .ประเทศไทย
สงวนลิขสิทธิ..ตามพระราชบัญญัติ
Copyright ..All rights reserved
ทิกิ_tiki
๏ มีลูกคน...จนไป..กี่....สิบปี ? ๚
13 กรกฎาคม 2547 14:28 น.
tiki
๏ ๏กวีสำราญชื่นบานใจคำโคลง ๏ ๏
สามัคคีส่งแท้..........ใจมิตร
เสียดส่อคือกอกิจ....................แตกร้าว
เพียงนามหนึ่งเพียรจิต...............จารส่ง
ใจมุ่งเชิญผองด้าว....................เด่นล้วนกลอนไทย...
สามัคคีนำผองให้ใจชุ่มชื่น
เย็นระรื่นความดีที่สรรหา
ได้พบปะพูดกันสรรค์วาจา
ได้คบหาสมาคมสมกลอนไทย
ต่างเปิดนามเปิดท่าเข้าหามิตร
ได้ใกล้ชิดชื่นชมสมใจได้
ซึ่งหนึ่งชื่อหนึ่งนามไม่ข้ามใคร
ทักกันใกล้ สื่อกัน สรรค์เขียนความ
สามัคคีเป็นธรรมอันล้ำค่า
สถิตอยู่ทั่วหน้าฟ้าสยาม
หนึ่งชื่อคือนักกลอนคือหนึ่งนาม
ไม่แฝงแอบแหนบจามไม่ฟาดฟัน
มีเพียงมือซื่อซื่อคอยถือถ้อย
สรรค์ความร้อยให้เพื่อนพ้องสมานฉันท์
ที่กระดานบ้านไทยเป็นสำคัญ
ล้วนยึดมั่นปรองดองเผ่าผองไท
ขอฝากกลอนอวยพรเหล่าพี่น้อง
เชิญประคองกลอนกาพย์ซาบวิสัย
ให้หวานรื่นชื่นหูเชิดชูนัย
ให้ชื่นใจ...กลับมาได้...ใจชื่นบาน
ทิกิ_tiki
เคาะเขียนหน้าจอ
พระอังคาร ๑๓ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
๏ ๏กวีสำราญชื่นบานใจ ๏ ๏
13 กรกฎาคม 2547 00:14 น.
tiki
๏ ๏ รักแท้แห่งมนุษย์๏ ๏
๏ ๏ สองแขนวาดโอบอุ้ม............ถนอม
ใจหากรักจักยอม..................ยุ่งย้ำ
กองงานแข่งเงินออม.............เกรงหมด...สิ้นเฮย
เหลืออยู่เกรงจักล้ำ................วอดแล้วใครเติม ...๚
๏ ๏ ประคองตนวุ่นไว้................เนืองนิตย์
เพียงอย่าเดินประชิด..............พ่ายแพ้
ใจหวงห่วงตามติด.................เล็งเพ่ง
ตาแต่คอยเกรงแก้................ต่างให้ลูกยา...๚
๏ ๏ พิพักพิพ่วนพ้อง.............พันวงศ์
ถือสนิทเคียงหงส์..................หยิ่งแล้
ถือตนประหนึ่งองค์................ลอยเลื่อน...ลงฤๅ
ถือแม่ตนถือแท้....................กราบเท้ามารดร ๚ะ๛-
ทิกิ_tiki
จารหน้าจอ
คืนที่สิบสอง...๑๒ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
๒๓.๔๐ นาฬิกา เพลาดึก
คืนพระจันทร์.แรม ๑๑ ค่ำ เดือน ๘
สยาม..กรุงเทพฯเมืองฟ้าอมร....ประเทศไทย
สงวนลิขสิทธิ์.ตามพระราชบัญญัติ
Copyright ..All rights reserved
ทิกิ_tiki
๏ ๏ รักแท้แห่งมนุษย์๏ ๏
12 กรกฎาคม 2547 05:01 น.
tiki
๏ ๏ เอื้อนกลอนตอนดึกงาม...๏ ๏
๏ เงียบเงียบ...นิ่งนิ่ง...ดีกดื่น
น้ำค้าง..ค่ำคืน...พรมไหว
ลมเย็น..พัดมา...สายใย..
ห่มรัก..นี้ให้...เย็นทรวง ๚
๏ เยือกเย็นยามเปล่าดายเดียว
ไร้คนแลเหลียวห่วงหวง
จำหันหลังให้ใจดวง
ลาล่วง ณ.กาล..ฝันเยือน ๚ .
๏ คืนนั้น...ลมหนาว..พราวฟ้า
.....ยามเธอ..ผันมา...ใดเหมือน
....ใจหนึง...ยังซึ้ง...ตรึงเตือน
..ลับเลือน...แลล่วง..ทุกวาร ๚ .
๏ .........จวบฟ้า..พาชัด...กาลรัตติ
รวิ...จะโชน...แสงฉาน
เคยยิน...น้ำคำ....ล้ำกานท์
ราวขาน...ขับเอื้อน....ริมปิง... ๚
๏ สองนั้น...ในฝัน...ตอบถ้อย
มือน้อย..กุมกัน...มินิ่ง
กรเกี่ยว..ลัดเลาะ...เพราะพริ้ง..
ฝันฤๅ...ตลิ่ง...ฝั่งชล ๚
๏ ระลึก...สองวาร...ผ่านถ้อย
คำน้อย...คอยเว้า...ท่วมท้น
ใจหนึ่ง...มิซึ้ง...ทันคน
กว่ารู้...ใจตน...ลับลา ๚
๏ สองจับมือมั่น...ฝันสลาย
ช่างคล้าย...คืนวัน...ฝันหา
หัวใจ...อันเจ็บ..เหน็บชา
ถามหา..คนเอื้อ..เอ็นดู ๚
. ๏ ฝากใจ...ไปไกล..ในฝัน
ฝากจันทร์..แรมราง...ร้างคู่
ฝากถ้อย....ลอยตาม..พธู
เลือนใจ...หลงอยู่....ดายเดียว ๚
แด่มิตรสนิทบนภูดอย..คนคอยเอื้อนกลอนตอนดึกงาม...
ทิกิ_tiki
จารหน้าจอ เมื่อ ๐๔.๓๐ นาฬิกา เพลาดึก
พระอาทิตย์.ที่สิบเอ็ดกรกฎา
คืนที่..๑๑ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
แรม ๑๐ ค่ำ เดือน ๘...เตรียมสู่รุ่งจันทร์
สยาม..กรุงเทพฯเมืองฟ้าอมร....ประเทศไทย
สงวนลิขสิทธิ..ตามพระราชบัญญัติ
Copyright ..All rights reserved
ทิกิ_tiki
๏ ๏ เอื้อนกลอนตอนดึกงาม...๏ ๏
หน้าส่วนตัว
2770
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟtiki
