29 กุมภาพันธ์ 2555 01:22 น.

ฉันโฉบเฉี่ยวฉันท์

สุรางคนางค์ฉันท์ ๒๘

๐ นภาสลัว.....ก็มืดก็มัว.....จะคลุ้มจะคลั่ง....มนัสสิกลุ้ม
ก็สุมประดัง.....ละล้าละลัง.....มิอาจประมาณ

๐ ฤดีตระหนก...จริตวิตก.....สะทกสะท้าน....ณ ยามทิวา
ลุ-ราติกาล.....มิอาจจะทาน...สิรานสิรอน

๐ สงัดและเงียบ...ยะเยือกยะเยียบ...สิบั่นสิทอน...ณ ยามระตี
ระวีละจร...ฤดีสมร...ระทวยระทม

๐ กระไรนะใจ...จะหวั่นจะไหว...เพราะชายมิชม...กระวนกระวาย
กะหมายภิรมย์...มิอาจจะสม...ก็ตรมก็ตรอม..ฯ


อีทิสังฉันท์ ๒๐    

๏ ที่พิรี้พิไรเพราะใคร่ถนอม....................จะร้าวจะรวดจะปวดก็ยอม
ก็ด้วยรัก

๏ ทนเพราะหวังกระทั่งฤทัยตระหนัก...........ประสงค์จะหมายมิวายจะหัก
นิราศลา

๏ ร้าวฤทัยสุชล ณ นัยนา.......................ก็หลั่งก็รินถวิลจะหา
และอาวรณ์

๏ สุดจะห้ามหทัยและใจสมร....................ผิแม้นจะช้ำระกำมิคลอน
เสมอกาลฯ