16 กันยายน 2554 21:09 น.
victoriasecret
๐ มองดูแหวน..แทนใจ..พี่ให้น้อง
เพื่อจับจอง..ห้องใจ..จนไหวหวาม
เมื่อแรกได้..ให้สุข..ในทุกยาม
แทนถ้อยความ..แห่งรัก..และภักดี
๐ แหวนหยกเขียว..เกี่ยวใจ..ยามไกลห่าง
บอกให้นาง..วางใจ..มั่นในพี่
จะจัดแจง..แต่งน้อง..ในสองปี
จนวันนี้..พี่ไย..ยังไม่มา
๐ ไปทำงาน..นานปี..พี่ไม่กลับ
นางนั่งนับ..วันคอย..ละห้อยหา
รักษาร่าง..นางนี้..คอยพี่ยา
จนตี.นกา..มาเยือน..เกลื่อนหน้าไป
๐ อี“บัวผัน“..วันนี้..มีลูกสอง
นัง“บัวตอง“..น้อง“หมู“..ลูกผู้ใหญ่
ครู“เพ็ญศรี“..พี่“วรรณ“..อี“ขวัญใจ“
วันนี่ไซร้..ได้ผัว..ถ้วนทั่วกัน
๐ นางต้องเพลิน..เดินสาย..งานหลายแห่ง
ช่วยงานแต่ง..ใส่ซอง..ซื้อของขวัญ
ของชำร่วย..สวยสะ..สาระพัน
วันนี้นั้น..มันกอง..เต็มห้องนาง
๐ เพราะแหวนน้อย..วงนี้..ของพี่นั้น
มันกีดกัน..เหล่าชาย..ให้หายห่าง
ต่างหลบลี้..หนีหน้า..จนซาจาง
คงต้องค้าง..กลางลาน..บ้านคานทอง
๐ นางละห้อย..คอยพี่..หลายปีผ่าน
เคยสคราญ..ปานแย้ม..กลับแกมหมอง
เนื้อหนังย่น..จนยาน..คนคร้านมอง
เพราะแหวนจอง..ของอ้าย..ทำร้ายเอา
๐ ได้แต่ฝัน..วันหวาน..บนคานนี้
ได้แต่งพี่..นี้นั้น..คงวันเผา
รอฟังข่าว..เช้าเย็น..ไม่เห็นเงา
จนใครเขา..เย้า-หยัน..ฝันมลาย
๐ เด็กเคยเพรียก..เรียก"พี่"..วันนี้"ป้า"
รอพี่ยา..มาขอ..ก็รอหาย
ผ่านอีกปี..ที่เห็น..คงเป็น"ยาย"
ตกเป็นม่าย..ขันหมาก..บนซากคาน
๐ จึงฝากกลอน..วอนว่า..ส่งหาพี่
แหวนสักขี..ที่ให้..ก่อนไกลบ้าน
วันนี้ถูก..ผูกห้อย..ร้อยประจาน
บนคอหมา..หน้าลาน..วัดบ้านเรา.๚ะ๛
12 กันยายน 2554 18:16 น.
victoriasecret
๐ แดนเปลี่ยวร้าง..ห่างไกล..กลางไพรสน
ช่างหลายหลาก..มากล้น..มนต์เสน่ห์
มองนภา...ฟ้างาม..ยามโพล้เพล้
กลับว้าเหว่..เอกา..อุราช้ำ
๐ ก่อนฟากฟ้า..ราตรี..จะคลี่ม่าน
สุรีย์ฉาน..รานล่วง..ลดดวงต่ำ
คิดคะนึง..ถึงน้อง..จนหมองคล้ำ
พี่ระกำ..ช้ำรัก..เสียนักแล้ว
๐ ฝูงวิหค..ผกผิน..ต่างบินว่อน
กลับสู่คอน..อ้อนเสียง..สำเนียงแผ่ว
แสงสุดท้าย..ฉายสาด..ก่อนคลาดแคล้ว
ที่ปลายแถว..แนวไม้..กลางไพรพฤกษ์
๐ ดอกราตรี..ที่ท้าย..แนวชายเขา
ส่งกลิ่นเย้า..เคล้ามา..เวลาดึก
ได้กลิ่นอวล..ชวนให้..หัวใจนึก
เฝ้ารำลึก..ถึงนวล..ครวญเหว่ว้า
๐ หลายปีแล้ว..แก้วใจ..ทิ้งให้พี่
ต้องหมองเศร้า..เหงาฤดี..ที่บ้านป่า
ทนไร้คู่..อยู่ดอน..จนอ่อนล้า
ในพนา..ฟ้าไกล..อย่างไร้รัก..........
8 กันยายน 2554 21:46 น.
victoriasecret
๐ โลกนี้..คือละคร
ที่ยอกย้อน..ซ้อนปม..อารมณ์ฝัน
ทั้งสุข-เศร้า..เร้ารุม..เข้าสุมกัน
จะสุขสันต์..รันทด..ทุกบทมี
๐ โลกนี้..คือละคร
อาจบางตอน..อ่อนไหว..ในวิถี
ควรกำกับ..ปรับวาง..อย่างพอดี
คอยปรับแต่ง..แสงสี..และลีลา
๐ ทุกบทตอน..ย้อนย้ำ..ให้พร่ำคิด
ทุกชิวิต..เวียนว่าย..ราวคล้ายว่า
ทั้งหลายฉาก..หลากล้วน..มวลมายา
คือมรรคา..แห่งมนุษย์..ปุถุชน
๐ ถูกกำหนด..บทให้..ไม่อาจหนี
บนเวที..ที่สนอง..ทุกผองผล
มีทั้งสุข..ทุกข์-เศร้า..เคล้ากมล
คอยปรับเปลี่ยน..เวียนวน..บนรอยทาง
๐ ดำเนินไป..ในวิถี..แห่งชีวิต
ที่เรานี้..มีสิทธ์..ลิขิตร่าง
และกำกับ..ปรับบท..กำหนดวาง
เพื่อแผ้วถาง..ทางตน..ก้าวด้นไป
๐ อันดี-ชั่ว..ตัวเรา..เข้าใจหมด
จะกำหนด..บทวาง..ไปทางไหน
ทางชีวี..ที่สร้าง..จบอย่างไร
อยู่ที่ใคร..ไหนเล่า.......ตัวเราเอง......
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟvictoriasecret
หน้าส่วนตัว
2000
