26 ตุลาคม 2547 17:57 น.
wanjai
...หมดใจแล้วใช่ไหม....
หมดใจให้กันแล้วใช่ไหม?
ไม่ต้องบอกฉันก็พอรู้
ฉันพอดูเธอออก
ท่าทีที่เธอแสดงมันฟ้องมา
มันบอกฉันได้ชัดเจนแล้วว่าเธอเปลี่ยนผัน
ไม่จำเป็นต้องมาโกหกหลอกลวงกัน
ว่าเธอยังรักยังผูกพัน
ทั้งทีเราต่างก็รู้ความจริงกันดี
เธอหมดใจตั้งแต่วันนั้น
วันที่เขาได้เดินเข้ามา
เขามาเป็นส่วนหนึ่งของเธอเรา
เขาได้เข้าไปแทนที่ฉันอย่างหมดใจ
แล้วเธอจะมาโกหกฉันอีกทำไม
จะมาบอกทำไมละเธอ
ว่ายังรักฉันฉันยังสำคัญ
ว่าเธอยังรักฉันเหมือนเดิม
ในเมื่อเราต่างก็รู้
และเธอเองแหละรู้ดีกว่าใคร
ว่าหัวใจเธอมันยืดติดกับเขา
แต่ไม่เห็นต้องมาปลอบใจ
ปลอบใจคนที่เธอไม่รักแล้ว
ไม่เห็นต้องมาแคร์เลยกับคนอย่างฉัน
ขอให้เธอไปได้เลย ไปตามที่ใจเธอ
มันสั่งให้เธอไป อย่ากลัวว่าฉันจะเสียใจ
...คนฉลาด....
คนฉลาดมักไม่แสดงออก
ชอบวางตัวดูท่าที
ไม่เหมือนคนโง่
ที่ทำอวดตนว่าฉลาด
ทำท่าว่าแสนรู้
แต่เอาเข้าจริงๆให้
ก็ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย
คนฉลาดเขารู้จริงเขาจะนิ่ง
คอยดูท่าทีการคิดอ่าน
ไม่โผงผางวิ่งไปติดกับ
ค่อยๆคิดค่อยๆทำไม่เร่งรีบ
และมักวางตัวเป็นกลาง
...ไม่พยาพยามบอกรัก
ฉันจะไม่พยาพยามบอกว่ารักเธอ
เพราะคิดว่ามันคงไม่แตกต่าง
สู้รักเธอห่วงใยเธอ
คิดถึงเธออยู่เงียบๆข้างเดียวพอ
ฉันจะไม่แสดงออกว่าคิดยังไง
ฉันจะพยาพยามไม่เผลอบอกความรู้สึก
ฉันจะพยาพยามห้ามใจไม้ให้หวั่นไหวเมื่อพบ
ฉันจะพยาพยามทำใจไม่ให้มองเธอ
ขอแค่ได้คิดถึง
ขอแค่ได้ห่วงใย
ขอแค่ได้มีเธอ
ขอแค่ได้รักเธอเพียงก็พอ
26 ตุลาคม 2547 17:49 น.
wanjai
...อย่ามาแกล้ง...
อย่ามาแกล้งทำว่าห่วงได้ไหม
อย่ามาทำเป็นว่าคิดถึง
อย่ามาแกล้งทำว่ายังรักฉัน
ฉันรู้ใจเธอไม่คิดอะไรกัน
จะมาหามาทำให้หวั่นไหวทำไม
ถ้าเธอไม่เคยคิจะมีใจตอบกลับให้
สู้อยู่เฉยไปเลยดีกว่า
ฉันจะได้ไม่ซอกช้ำเกินกว่านี้
อย่ามาแกล้งหัวใจฉันเลยนะ
มาทางไหนกลับทางนั้นถือว่าขอร้อง
ถือเสียว่าฉันไม่เคยบอกอะไร
ลืมๆมันไปได้ไหมว่าฉันเคยบอกรักเธอ
เพราะตอนนี้มันหมดความหมาย
ไม่มีอะไรทำให้ฉันกลับคืนไป
เพราะกว่าจะทำใจเลิกรักเธอได้
ฉันต้องใช้เวลาให้ช่วยถึงจะดีเหมือนเดิม
...สนใจเรื่องเธอดีกว่าไหม...
จะมาถามทำไมเรื่องของฉัน
ไปยุ่งเรื่องตัวเองจะดีกว่าไหม
จะมาห่วงใยอะไรกัน
กับคนที่เธอบอกว่าไร้ค่า
ไปสนใจกับเรื่องรักตัวเองเถอะ
ไปเอาใจใสเขาได้ไหม
อย่างมายุ่งวุ่นวายกับฉัน
เรื่องฉันฉันจัดการได้
ไม่ต้องถึงกับรบกวนใคร
ให้มาจัดแจงจักการให้
คนมีความดีอย่างเธอ
ไม่ควรอย่าเสียเวลากับคนที่เธอบอกไร้สาระอย่างฉัน
กลับไปเสียเถอะเธอ
ไปจัดเรื่องราวรักใหม่
อย่าให้เขานั่งรอเก้อ
อย่าทำให้เขาเพ้อรอเธอนานๆ
กลับไปนะฉันขอร้อง
เรื่องราวที่เคยเกิดระหว่างเราสอง
มันก็ได้จบลงแล้วตั้งนานวัน
จะเอาเวลามาเล่นให้เสียทำไมกัน
ไปเถอะนะไปดูแลและรักเขา
อย่าทิ้งให้เขาต้องมาอ้างว้าง
รอคอยเธอโดดเดียวเดียวดาย
เหมือนที่เธอเคยทำให้ฉันเป็น
...ฟ้าเป็นใจ...ไม่เป็นใจ...
ฟ้าเป็นใจให้ฉันรักเธอ
แต่ไม่เป็นใจให้ร้างลาจากไปไหน
ฉันถึงยังรักเธออยู่เรื่อยไป
รักอย่างไม่ลงตัวสักที
ฟ้าเต็มใจเป็นใจให้คิดถึง
แต่ไม่ยักจะให้ฉันลืมเธอจากไปไหน
มีแต่เพิ่มความรู้สึกมากมาย
ให้ฉันเฝ้าแต่คอยเธอเรื่อยๆมา
ฟ้าเป็นใจให้ฉันพบเธอวันนั้น
แต่ทำไมไม่เต็มใจให้เธอรักฉัน
ไม่เต็มใจให้เธอมาผูกพัน
เป็นคนสำคัญของกันและกัน
...ยอมแพ้แก่ใจเธอ...
ยอมยกธงขอบอกว่ายอมแพ้
ถึงสู้ไปก็ไร้ความหมาย
ในเมื่อหัวใจมันยอมให้เธอตั้งแต่แรกเห็น
ถึงจะพยาพยามว่าไม่คิดอะไร
สุดท้ายต้องมาแพ้ใจัวเอง
แพ้เธอคนหน้าเข็ม
แพ้รอยยิ้มหวานใสๆ
แพ้แม้แต่สายตา
ยอมยกธงขอยอมแพ้
ไม่อยากสู้ไปให้เหนื่อยใจ
เพราะรู้สุดท้ายท้ายสุด
ฉันก็ต้องแพ้แก่ใจเธอ
21 ตุลาคม 2547 12:26 น.
wanjai
เส้นทางที่ยาวไกล
ห่างๆมองดูไร้จุดหมาย
แล้วฉันจะเดินยังไงได้
ถ้าไร้เธอเคียงคู่ไป
มาเดินด้วยกันไหม
มาช่วยกันแต่งเติมฝัน
มาแต่งแต้มความงดงาม
ให้ใจเราสวยสดใสในทันใด
อยู่คนเดียวโดดๆมันเหงา
ถ้ามีเธอมาอยู่เป็นเพื่อนกัน
มาพูดคุยตามประสาคนรู้ใจ
คงจะสุขใจและดีไม่ใช่น้อย
มานะมาพูดคุยมาระบาย
อะไรที่เกี่ยวกับฝัน
มาช่วยสร้างสรรค์สิ่งดีๆ
ให้กันและกันไหมเธอ
เธอเองก็คงจะเงาเหมือนฉัน
เราเองก็คงจะเหงาเหมือนๆกัน
จะหาเพื่อนคนอื่นคนไหน
ก็คงไม่รู้ใจดีกว่าเรามีกัน
เพราะเธอรู้ความเป็นไปทุกอย่าง
ส่วนยังไม่รู้ความเป็นไปเธอ
งั้นมาร่วมทางเดินได้ไหม
พร้อมกับเปิดใจให้ฉันได้เรียนรู้ใจเธอ
คงไม่มากไปที่อยากขอ
ให้เรามาศึกษามาเรียนรู้
ความเป็นในการใช้ชีวิตของเราแต่ละวัน
มันคงดีกว่าที่เราอยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนคู่คิด มิตรคู่ใจ ใช่ไหมคนดี
20 ตุลาคม 2547 11:59 น.
wanjai
ฉันคนนี้น่ะหรือที่เธออยากรู้
ว่าฉันจะรักและมีแค่เธอไหม
ใช่ฉันนี้มีแต่เธอและรักเธอมากมาย
รักเธอแล้วก็มีแต่เธอตลอดมา
ฉันก็มีเธอคนเดียวเสมอ
มีเธอเป็นที่หนึ่งในใจฉัน
มีเธอเป็นทุกสิ่งในใจกัน
เธอเป็นคนมีค่าและมีความหมายต่อหัวใจ
มีเธอเป็นทั้งคนใกล้ชิด
คนสนิทในใจฉัน
มีเธอเป็นคนผูกพัน
มีเธอเป็นคนรัก
ฉันจะมีแค่เธอตลอดมา
จะห่วงใยเธอตลอดไป
และจะเททุ่มใจให้เธอไปหมดตัว
เพราะเธอเป็นคนพิเศษเหนือใคร
18 ตุลาคม 2547 00:47 น.
wanjai
ลมเพลมพัด กระชากพาฝัน
หอบรักหอบความหวังแห่งคิดถึง
ซึ่งเดินทางจากไกลมาถึงโค้งขอบฟ้า
เห็นความรักความหวังรออยู่ตรงหน้า
เริ่มคิดที่จะเอื้อมมีไปยิบไปคว้า
แต่สุดท้ายก็หมดหวังล้มไม่เป็นท่า
เมื่อสิ่งที่คิดจับจองหมายปองรัก
หวังจะคว้ามาเป็นคู่ชูรักข้างกายนี้
สุดท้ายนั้นเป็นเพียงภาพฝันอันเลื่อนลางลวงตา
เป็นแค่นิยามฝันพร่ำเพ้อวันฝนพร่ำๆ
อยากรินน้ำตาให้มันหรั่งไหลนักที่ไม่ประจัก
กับความโง่เขลาเบาปัญญาของฉันตัวเรา
ทำไมนะช่างโง่เขลาเบาปัญญายิ่งนัก มองไมออกหรือยังไง
อันไหนความจริงอันไหนคือสิ่งลวงตาคือนิมิตแห่งภาพฝัน
ช่างสมควรแล้วเป็นแน่แท้ที่โดนเขาลวงเขาหลอก
สุดท้ายต้องมาโทษตัวเราเองที่โง่เง่าไร้สมองเบาปัญญา
อยากแต่งอ่ะคะ มั่วซะ คิกๆๆๆ
หน้าส่วนตัว
1497
