2 ธันวาคม 2548 11:49 น.
weenie
ฉันผิดเองที่หวั่นไหว
ฉันผิดเองและจะไม่โทษความห่างไกล ที่ทำให้ใจห่างเหิน
ฉันผิดเอง และไม่อยากบอกว่า มีใครเป็นส่วนเกิน
คนห่างไกลช่างดีเหลือเกิน .. คนใกล้ ก้อใกล้ใจ
ขอโทษที่อ่อนไหว ต่อการเอาใจสารพัด
ขอโทษที่ไม่ได้วางขีดจำกัดของความรู้สึกต่อใครที่ไหน
จนมีบางคนเข้ามา ทำให้รู้สึกอุ่นหัวใจ
แต่ความรู้สึกผิด ก้อเร้นร้าย ทำให้ข้างในร่ำไห้อยู่ทุกวัน
ฉันจะทำอย่างไรดี ไม่มีคำตอบ
ความรู้สึกผิดชอบ มันแฝงอยู่ในนั้น
อกระทม จมอยู่กับความทุกข์นานวัน
สังวรณ์ไว้ว่าซักวัน ฉันคงไม่เหลือใคร
ยือเวลา ยื้อไว้ให้เจ็บปวด
ทุกๆคนร้าวรวด ไม่จบสิ้น
อ้อนวอนให้ใครก้อได้มาได้ยิน
มาช่วยให้มันจบสิ้นไปเสียที
ฉันไม่อยากเลือกใครทั้งนั้น
มันดูเห็นแก่ตัวมากใช่ไหม
แต่คนที่ผิดคือฉันเอง แล้วจะให้เลือกได้อย่างไร
คนที่เค้ารักฉันผิดอะไร ถึงจะทิ้งกัน
25 กันยายน 2548 00:07 น.
weenie
วันนี้ได้รับข้อความก็ใจหาย
มีข้อความอ้างถึงพี่ชาย..ที่แสนคิดถึง
ข้อความว่า พี่ชายจากไปแล้ว ให้หัวใจได้อื้ออึง
อยากบอกว่า เสียใจอย่างสุดซึ้ง..พี่ชายที่แสนดี
ขอไว้อาลัยให้ด้วยใจครั้งสุดท้าย
ให้พี่ชายไปดีเถิดหนา
น้องสาวคนนี้จะนึกถึงพี่ ด้วยความเปรมปรีดา
ที่ผ่านมา พี่เป็นคนดีที่สุด ของหัวใจ
พี่เป็นพี่ชายที่ดียิ่งนัก
เป็นที่พัก แรงใจ ให้คำปรึกษา
ไม่เคยหวังผลใดๆตอบแทน ทีผ่านมา
ต่อไปนี้จะไม่ได้เห็นหน้าพี่ชายคนนี้ อีกต่อไป
ขอร้องไห้สักครั้ง กับคนที่น้องรัก
พี่ชายหลบไปพัก โดยที่น้องไม่ทันได้พบหา
พี่ชายหนีไปไกล ไกลสุดตา
หวังเพียงว่า..สักวัน คงได้เจอกัน
หลับให้สบายเถิดนะพี่
ไม่ต้องห่วงสิ่งใดๆทางนี้หรอกหนา
หลับให้สบายเถิดนะ เหนื่อยมามาก ขอให้พักผ่อนหลับตา
น้องคนนี้จะรักและห่วงหาพี่ตลอดไป
26 สิงหาคม 2548 18:09 น.
weenie
วันนี้ฉันเก็บกล่องมาได้หนึ่งใบ
ฉันเอาความรู้สึกของฉันใส่ไปในนั้น
เรื่องราวในกล่องใบนั้น คือความสุขที่นึกถึงกัน
กล่องใบนั้น เก็บเพื่อเธอคนเดียว
เก็บเอากล่องมาจ้องมองดู
ยามที่เธอไม่ได้มาอยู่ใกล้ๆ
แค่ได้มองก้อยิ้มอย่างสุขใจ
กล่องใบใส ที่ฉันเห็นเธอ
ฉันอาจไม่ได้มีกล่องเพียงใบเดียว
เพราะฉันชอบเดินทาง และอาจไปเก็บเกี่ยว พบเจอที่ไหน
ฉันจะเก็บกล่องความสุขแต่ละใบ
เก็บกลับมาไว้ ยามไกลกัน
ตอนนี้กล่องฉันเรียงเต็มตู้
มด แมลง หนูมาดูกันใหญ่
มาแบ่งๆความสุขกันไป
เสียอย่างเดียวที่แม่บ่นใหญ่ อะไร รกจังเลย (อิๆ)
23 สิงหาคม 2548 18:31 น.
weenie
เคยเป็นนกบินไปในสายลมแรง
คิดว่าปีกตัวเองแข็ง จึงหลงไปในพายุลูกใหญ่
ต้านแรงลมไม่ไหว บินต่อไม่ได้ จึงร่วงหล่นทันใด
เจ็บช้ำปางตาย ไม่มีใครมาช่วย เหลียวแล
จนวันหนึ่งมีเด็กชายตัวเล็กๆมาพบเห็น
บังเอิญเป็นเด็กดี มีใจคิดสงสาร
จึงเก็บนกตัวนั้นมารักษาจนเนิ่นนาน
เลี้ยงไว้พานใจจิต คิดผูกพัน
เขารับเลี้ยงฟูมฟัก เข้ารักษา
หากรงมาอย่างดี ให้อาศัย
แต่นกน้อยยังเป็นนก ที่เพียง โบยบินไป
รักก้อรักในใจ เขาเมตตา
มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นผองเพื่อน
บินผ่านไป ไม่มาเยือน เชือนสงสัย
นึกถึงวันเก่า-เก่า ที่เคยโบยบินไป
แต่สุดท้ายเจ็บตัวไม่มีใคร เคียงข้างเลย
ใช้ความคิดทบทวนอยู่นานนัก
ด้วยความรักที่มีต่อเจ้าของ
จึงไม่กล้าออกไป ดังใจปอง
เสียสละ ตอบแทนเจ้าของที่เลี้ยงมา
เวลาผ่านไปหลายปีดีดัก
ความรักที่มี เริ่มห่างหาย
เจ้าของก้อมองหานกตัวใหม่มาข้างกาย
ส่วนตัวนกก้อไม่วาย ต้องเสียใจ
ประตูกรงเปิดออกโดยบังเอิญ
เพราะสายลมเหมือนเชื้อเชิญ ให้เดินหาย
มาคราวนี้เจ้านก อยู่เดียวดาย
เลยมิวาย บินออกไปไม่รู้ตัว
จากนกตัวน้อย เป็นนกตัวใหญ่
บินเข้าฝูงไปตามกลิ่นที่เคยโหยหา
ยังมิวาย ห่วงเจ้าของที่เคยอุ้มชูมา
แต่คิดได้ว่า เวลาแบบนั้น ได้จบลง
ส่วนเจ้าของได้นกตัวใหม่
มาโอบอุ้มชูใจ ไม่ห่างเหิน
ลืมนกตัวเก่าที่หายไป ด้วยกาลเกิน
เหมือนความทรงจำเรื่องเก่า ถูกเมิน หายไป
22 สิงหาคม 2548 22:21 น.
weenie
เธอหายไปหลายวัน กับหลายคืน
รู้บ้างไหม ว่าคนๆนี้ กล้ำกลืนน้ำตาไว้แค่ไหน
ไม่อยากจะรู้อีกแล้วว่า เธอมีใจ.. หรือเธอมีใคร
แค่อย่างน้อยส่งข่าวให้รับทราบบ้างได้ไหมคนดี
รู้ว่าเธออยู่ไกลและลำบาก
แต่นั่นเป็นสิ่งที่ออกจากปาก ฉันใช่เห็น
ยอมรับและเข้าใจมาอย่างเยือกเย็น
ว่าสิ่งที่เธอเป็นคือความจริง
ไม่อยากนอนร้องไห้คนดียวอีกแล้ว
ไม่อยากเป็นเหมือนแก้ว หม่นหมองไร้ค่า
ฉันอยากมีใครมารักฉันบ้าง มีเวลา
เพียงพอแค่ว่า .. ฉันไม่เหงาใจ
รอมานานนับแรมเดือนแรมปี
ยังไม่มีวี่แววว่าเธอจะห่วงหา
หรือเสน่ห์ของฉันมันลดลงพร้อมกาลเวลา
ตอบฉันมาว่าคนเก่ามันไร้ค่า..น่าเบื่อหรือไร
หน้าส่วนตัว
1481
