18 ตุลาคม 2549 19:39 น.

ประวัติ์พระจุลจอมเกล้าฯ ร.5 (ตั้งแต่ประสูติ-ขึ้นครองราชย์) ตอนที่1

White roses

แต่งเป็น ภาษาที่ อ่านแล้วเข้าใจง่ายๆ ค่ะ..

เจ้าฟ้าจุฬาลงกรณ์ผู้เปี่ยมศักดิ์
ณ.ตำหนักพระที่นั่งจักรีสมัย
ทรงประสูติการณ์พระทรงชัย
ยี่สิบกันยาไซร้คือฤกษ์ดี

ปี2396วันอังคาร
เริ่มชันษาพระภูบาลพระทรงศรี
ครั้นพระชนม์พรรษาสิบห้าปี
ทรงเลื่อนขั้นอีกทีในวันนั้น

เป็นกรมขุนพินิจประชานาถ
ผู้เปรื่องปราชฌ์อักขระอักษรสานต์
การปกครองศาสนาทรงชำนาญ
การสื่อสารทรงเรียนรู้คู่กันไป

ทรงศึกษาวิชาคชกรรม
ทรงลึกล้ำโบราณคดีศรีสมัย
ทรงศึกษาวิชายิงปืนไฟ
ทั้งทรงได้ศึกษาวิชาการ

ทรงศึกษาวิชาภาษาอังกฤษ
กับฟรานซิสยอร์สแพตเตอสัน
นางแอนนาเลียวโนแวนก็เช่นกัน
ทรงแตกฉานรัฐศาสตร์ราชประเพณี

โคลงสุภาษิตเห่ชมนกเห่ชมนาง
ธ.ทรงสร้างเรียงร้อยอักษรศรี
นิราศพระแท่นดงรังเลิศกวี
ละครดีเงาะป่าน่าชื่นชม

พระองค์นั้นทรงเป็นกวีเอก
ทรงสรรค์เสกร้อยกรองอย่างเหมาะสม
ทั้งร้อยแก้วทั้งลิลิตน่าชื่นชม
กาพย์เห่เรือยังดำรงถึงปัจจุบัน

ครั้นพระชนม์พรรษาครบสิบหก
พระบรมชนกสวรรคตในครานั้น
ทรงราชาภิเษกเถลิงสวรรค์
พระนามนั้น พระจุลจอมเกล้าฯ ของชาวไทย...				
18 ตุลาคม 2549 07:44 น.

จากคน...ห่างไกล

White roses

ถึงจากเธอ..ไปไกล..ใจยังห่วง
พ่อพุ่มพวง..ดวงใจ..ชายในฝัน
ฝากความรัก..ความอาลัย..มีต่อกัน
ฝากสัมพันธ์..รักซึ้ง..ตรึงดวงมาลย์

อยู่แห่งไหน..หัวใจ..ยังเพ้อพร่ำ
ส่งลำนำ..บทกลอน..อักษรสานต์
ว่ารักเธอ..รักมั่น..นิรันดร์กาล
จิตวิญญาณ..พร้อมถวาย..ให้กับเธอ

แสงแดดเอย..ส่องมา..ให้อบอุ่น
แนบละมุน..อุ่นไอรัก..อย่าให้เก้อ
เธออยู่ไกล..หัวใจ..ย่อมละเมอ
โปรดอย่าเผลอ..แบ่งปันใจ..ให้ระทม

ยิ่งรักมาก..ยิ่งห่วงมาก..อยากชิดใกล้
รู้บ้างไหม..ว่าใจฉัน..นั้นขื่นขม
จากมาไกล..หัวใจ..ย่อมตรอมตรม
วอนสายลม..มอบรักแท้..ให้แก่เธอ				
17 ตุลาคม 2549 08:54 น.

ฟ้าหลังฝน

White roses

ฟ้าหลังฝน งามตา อย่างที่คิด
สิ่งพลาดผิด ในอดีต ยากจะข่ม
คิดคราใด หัวใจ ร้าวระบม
จึงซานซม ล้มลุก อยู่ทุกครา

กว่าจะแกร่ง อาจต้องใช้ เวลามาก
เป็นสิ่งยาก ยิ่งนัก จักรักษา
หากอักเสบ คงปวดเจ็บ เหน็บอุรา
จึงมีค่า เป็นบทเรียน เพียรสอนใจ

เคยพ่ายแพ้ ระทม ตรมชีวิต
จึงตั้งจิต มุ่งหวัง ตั้งต้นใหม่
กำจัดสิ้น ความหวาดกลัว ในหัวใจ
ลุกขึ้นใหม่ เพื่อฟื้นฟู กู้พลัง

อยากพานพบ ฟ้างดงาม ยามฟ้าใส
ไล่ฝนร้าย เมฆดำ ความสิ้นหวัง
ให้หลุดพ้น จากหัวใจ อันใสบาง
พร้อมก้าวย่าง ฟันฝ่า อย่างท้าทาย

ขอขอบคุณ คำแนะนำ ย้ำให้คิด
ได้สะกิด ให้ทดลอง มองฟ้าใหม่
หลังฝนซา ได้ชุ่มชื่น รื่นหัวใจ
เห็นแสงใส อันผุดผ่อง ของตะวัน..				
17 ตุลาคม 2549 07:47 น.

ครูคนแรก..

White roses

มีแต่ให้..มิรู้สิ้น..ถวิลเกื้อ
ทุกหยาดเหงื่อ..ปกป้อง..ยามร้องไห้
สองมือแห่ง..ความรัก..พิทักษ์ภัย
สองมือไกว..เห่กล่อม..ยอมอ่อนเพลีย

ยามลูกสุข..แม่สุข..หายทุกข์ท้อ
พร้อมสู้ต่อ..โอบอุ้มเจ้า..เฝ้าส่งเสีย
ยามแม่เหนื่อย..มีลูกน้อย..เคล้าคลอเคลีย
หายเหนื่อยเพลีย..ด้วยรักลูก..โดยผูกพัน

ยามเจ็บไข้..เจ้างอแง..แม่เจ็บกว่า
แทบใบ้บ้า..ทุกข์ร้อน..สุดผ่อนผัน
สองมืออุ้ม..ทะนุถนอม..ดั่งชีวัน
หาหยูกยา..มาแบ่งปัน..เพื่อบรรเทา

ลูกรู้ไหม..ดวงใจแม่..มีแต่ให้
คล้องสายใย..ดูแล..แม้เหน็บหนาว
สองมือกอด..ตระกอง..อย่างแผ่วเบา
เพื่อให้เจ้า..อบอุ่น..อย่างคุ้นเคย

สองมือป้อน..ความห่วงใย..ไม่มีเปลี่ยน
สอนลูกเขียน..ท่องจำ..ไม่เมินเฉย
ครูคนแรก..ในดวงใจ..ใช่ใครเลย
รู้ไหมเอ่ย..แน่แท้.." แม่นั่นเอง "...				
16 ตุลาคม 2549 07:57 น.

เหนื่อย..ล้า..

White roses

แสนเหนื่อยล้า  เต็มที  กับชีวิต
เนื่องจากพิษ  กลางหัวใจ  แพร่ขยาย
ช่างสับสน  เจ็บหนัก  รักมลาย
ดั่งคนพ่าย  เพ้อรำพัน  วันอ่อนแอ

แพ้ต่อความ  สิ้นหวัง  แห่งชีวิต
แพ้ต่อพิษ  คืนฝันร้าย  ใจเกิดแผล
แพ้บทเรียน  แห่งชีวิต  ที่เปลี่ยนแปร
แพ้เรียวแส้  แห่งสังคม  ตรมชีวิน

ในวันนี้  เหมือนวิญญาณ  เจ็บป่วยไข้
คล้ายเบื่อหน่าย  ดั่งชีวิต  จะสูญสิ้น
ธารน้ำใส  สองข้างตา  ไหลรวยริน
ความหวังสิ้น  ภินทร์พัง  ดั่งสิ้นใจ

ช่างเหนื่อยล้า  เต็มทน  จนอ่อนล้า
ดั่งวิญญาณ์  ราวกับแยก  แตกสลาย
หัวใจเคย  สุขสดใส  คล้ายหมองไป
ดังเมฆร้าย  บดบังไว้  ให้มืดมน

แสนเหน็บหนาว  ชีวา  พาใจโศก
วันนี้โลก  หมองเศร้า  หรือเราหม่น
เหมือนดั่งพลัด  ร่วงลงไป  ในวังวน
โหดร้ายจน  หัวใจ  ใกล้ผุพัง

กอดดวงใจ  ดวงเหงา  นั่งเจ่าจุก
ไม่อยากลุก  ไร้เรี่ยวแรง  แห่งความหวัง
คลื่นความรัก  ถาโถม  โหมประดัง
ไร้พลัง  หมดแรงสู้  อยู่เดียวดาย				
Lovers  1 คน เลิฟWhite roses
Lovings  White roses เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟWhite roses
Lovings  White roses เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟWhite roses
Lovings  White roses เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงWhite roses