30 กันยายน 2549 21:46 น.
White roses
คนสองคน..เคยมอบใจ..ให้คำมั่น
สัญญากัน..รักหว่งใย..ไม่ห่างเหิน
แต่วันนี้..วาบหวาม..ยามก้าวเดิน
เธอหมางเมิน..จากไป..ไม่กลับมา
เธอคล้ายจะ..เปลี่ยนไป..ในวันนี้
หรือเธอมี..ใครคนใหม่..ใฝ่ฝันหา
ใจที่เคย..มอบแก่กัน..ทุกวันมา
มีปัญหา..เธอแบ่งปัน..ไปให้ใคร
ปล่อยให้ฉัน..เคว้งคว้าง..หาทางออก
รักลวงหลอก..ช่างปวดร้าว..เหงาหวั่นไหว
ความกังวล..ว้าเหว่..วุ่นวายใจ
ต้องเดียวดาย..เป็นประจำ..ทุกค่ำคืน
เก็บความช้ำ..ดวงกมล..ทนปวดเจ็บ
ต้องกดเก็บ..ข่มหัวใจ..อย่างขมขื่น
ขอเดินไป..อย่างเดียวดาย..ไร้จุดยืน
ต้องทนฝืน..กับความเหงา..ความเศร้าใจ
ไม่ขอเหนี่ยว..หยุดยั้ง..รั้งให้อยู่
ยอมเป็นผู้..หันหลัง..อย่างแพ้พ่าย
ไม่บังคับ..เธอหรอกหนา..ว่าเลือกใคร
คนนอกใจ..ไปจากฉัน..นั้นคือเธอ....
29 กันยายน 2549 21:56 น.
White roses
จากวันนั้น..ถึงวันนี้..ห้าปีกว่า
กาลเวลา..ผ่านไป..คล้ายความฝัน
วันเดือนปี..เคลื่อนไป..เท่าไรกัน
ยิ่งนับวัน..ว่างเปล่า..ไม่เข้าการณ์
ผ่านไปแล้ว..สินะ.ฝันร้ายร้าย
แต่แผลใจ..นั่นสิ..ต้องสมาน
คงจะต้อง..เยียวยา..รักษานาน
เพราะว่ามัน..เป็นแผลเป็น..เด่นกลางทรวง
หลากหลายเรื่อง..ผ่านไป..ในชีวิต
ยังมีเพื่อน..ช่วยสะกิด..คอยเป็นห่วง
เป็นเพื่อนที่..แสนดี..ใช่หลอกลวง
คอยทักท้วง..ห่วงใย..ในรายวัน
ยังมีเพื่อน..อีกมากมาย..เป็นเพื่อนใหม่
ก็คอยส่ง..กำลังใจ..ให้สุขสันต์
ความโศกเศร้า..เหงาใจ..หายไปพลัน
ยิ่งนับวัน..มิตรภาพ..ซาบซึ้งใจ
กุหลาบขาว..ดอกใหม่..ใกล้จะเกิด
จะต้องเลิศ..หรูเด่น..เป็นดอกใหม่
ที่สีสัน..งดงาม..ทั้งก้านใบ
เพราะน้ำใจ..ที่ไหลหยด..รดทุกวัน
ขอขอบคุณ..มิตรภาพ..อันยิ่งใหญ่
จะผลิบาน..อยู่ใน..กลางใจฉัน
มิตรภาพ..จะแข็งแกร่ง..เพิ่มทุกวัน
พร้อมฝ่าฟัน..ขวากหนาม..ยามก้าวเดิน..
28 กันยายน 2549 17:50 น.
White roses
คืนและวัน..ผันผ่าน..นานจริงหนอ
นับวันรอ..ใครคนหนึ่ง..ซึ่งห่างหาย
ฤดูกาล..หมุนเวียน..เปลี่ยนเรื่อยไป
เธออยู่ไหน..หนอคนดี..สุดที่รัก
ใกล้หน้าหนาว..ลมหนาวพัด..สะบัดโบก
ฉ่ำชุ่มโชก..จากเนตรงาม..สุดห้ามหัก
หนาวหัวใจ..ขาดไออุ่น..ให้หนุนพัก
โอ้.ความรัก..นี่หนอ..ช่างทรมาน
อยากซบอิง..พิงอกอุ่น..คุณยิ่งนัก
สุดห้ามหัก..มิให้จิต..คิดฟุ้งซ่าน
อยากให้เธอ..โอบกอดฉัน..ทุกวันวาน
แม้นคืนวัน..กาลเคลื่อน..อย่าเลือนลา
อยากให้เธอ..มาคลอเคล้า..เย้าหยอกบ้าง
ไม่อยากห่าง..ยามอิงซบ..ประกบบ่า
อยากได้พบ..ประสบจ้อง..มองแววตา
เอ่ยวาจา..หวานหยดย้อย..ถ้อยพาที
สายลมหนาว..พัดมา..อีกคราครั้ง
ความหนาวช่าง..โหดร้าย..กระไรนี่
หนาวเหลือเกิน..หนาวจริงหนอ..อย่ารอรี
อ้อมแขนนี้..ยังรอพี่..นี้กลับมา
มาเถิดหนา..คนดี..ที่ฝันใฝ่
เติมหัวใจ..ให้ความรัก..มากมีค่า
ช่วยดับหนาว..ด้วยไฟรัก..ไฟศรัทธา
ได้ไหมนะ..เธอคนดี..ที่ฉันคอย....
28 กันยายน 2549 00:46 น.
White roses
ฉันก็อีกคนหนึ่งซึ่งจากบ้าน
ต้องซมซานอยู่ในภายเมืองหลวง
ต้องโดดเดี่ยวยิ่งนักถูกรักลวง
คนเมืองหลวงใจดำช้ำปางตาย
มองเห็นดาวลอยคว้างกลางเวหน
เหม่อมองบนนภาน่าใจหาย
มองหาพ่อแลหาแม่อยู่แห่งใด
อยากเห็นสายตาท่านมองผ่านมา
ชีวิตที่ท้องทุ่งได้สิ้นสูญ
เหลือแต่รอยอาดูรอันล้ำค่า
หลับตาเห็นพ่อแม่และท้องนา
แต่ทว่าลืมตาตื่นสะอื้นตรม
ไม่เหลือแล้วพ่อกับแม่และท้องทุ่ง
นอนสดุ้งตื่นตาพาขื่นขม
ผจญโลกในเมืองกว้างอย่างระทม
ฝืนใจข่มอ้างว้างอย่างเดียวดาย...
27 กันยายน 2549 14:58 น.
White roses
โปรดอย่าจากฉันไปจะได้ไหม
อย่าทิ้งให้ฉันเดียวดายในโลกกว้าง
เหงาเหลือเกินหนาวหัวใจไม่เว้นวาง
แสนอ้างว้างหวั่นไหวใจคะนึง
อย่าปล่อยให้ความรักฉันพลันสลาย
โปรดจงได้เหลียวมองมาสักคราหนึ่ง
ความรักที่เดียวดายยังตราตรึง
แม้ไม่ซึ้งเมื่อยามพบสบสายตา
ขอให้เงาของฉันนั้นปรากฏ
ขอเธอจดจำไมตรีอันมีค่า
ให้เงาฉันนั้นปรากฏในแววตา
ถึงแม้ว่าเพียงนิดนั้นฉันชื่นใจ
หากไม่ได้ร่วมเรียงเคียงชีวิต
โปรดให้สิทธิ์ฉันฝันบ้างจะได้ไหม
ขอเก็บซ่อนความรักของเธอไว้
อยู่ภายในใจฉันทุกวันวาน
ถึงแม้ว่าจะโศกเศร้าเหงาเพียงไหน
ความทรงจำสูญสิ้นไปก็ไม่หวั่น
เพราะดวงจิตมีเธอนิจนิรันดร์
ไม่มีวันเสื่อมสลายคลายรักเธอ.....
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1239
