19 พฤษภาคม 2552 10:25 น.

สายป่าน

แกว่งไกวตัวเองดั่งสายป่านนำว่าวให้ลอยสูง
เหมือนความรักที่ผูกยูงเธอฉันเอาไว้
ใช้ใจและกายเพื่อผลักดันให้มันยาวไกล
แต่ทำไมถึงเหนื่อยอ่อนล้าอ่อนแรงเหลือกำลัง

ได้แต่มองว่าวตัวน้อยที่ลอยอยู่บนฟ้า
ดูมันเหนื่อยล้าเหมือนเช่นสายป่านนั้นไร้พลัง
เหมือนตัวฉันที่มันอ่อนแรงและสิ้นหวัง
แต่ก็ยังฝืนยืนแกว่งไกวต้านทานแรงลม

หวังจะยื้อและครอบครองความรัก
และแล้วก็ถึงจุดแตกหักเมื่อรักไม่สุขสม
ว่าวตัวน้อยหลุดลอยหายไปในกระแสลม
รักก็ขื่นขมเมื่อสายป่ายขาดให้เจ็บเจียนตาย

สายป่านขาดดั่งสายใจเยื่อใยที่มีก็จบสิ้น
ฉันแทบแดดิ้นสิ้นลมเพราะใจสลาย
สิ่งที่ยื้อไว้ยึดไว้กลับห่างหายวับไป
น้ำตาก็รินไหลเมื่อเธอจากไปไม่หวนกลับมา