21 ธันวาคม 2549 10:53 น.

คนไทย...ไม่ทิ้งกัน

คราหน้าหนาวใจหนาวกายสั่น
คืนและวันผ่านผันวันเหน็บหนาว
หนาวแล้วหนาวหนักในทุกคราว
กายแตกร้าวมิคลายหนาวเพราะห่างไกล

ยอดเขาปลายท้องฟ้าเย็นหนาวเห็บ
ยากจะเก็บอาการหนาวเพราะร้าวไหว
มีเพียงไออุ่นร้อนของกองไฟ
ช่วยให้ใจอุ่นขึ้นบ้างในบางวัน

โรงเรียนบนยอดเขาของเรานี้
ไม่เคยมีเสื้อกันหนาวเราหนาวสั่น
พ่อแม่ไม่มีเงินมาแบ่งปัน
ทำให้ฉันต้องทนร้าวหนาวกายา
.......................
เพราะเราอยู่ไกลในหุบเขา
มีเพียงแค่เงาของแผ่นฟ้า
อาศัยกองฟืนบนพสุธา
ช่วยคลายหนาวในกายา..ให้บรรเทา

ลมหนาวพัดมวลหมอกยามนี้
เหมือนเพิ่มดีกรีความเย็น..ในหุบเขา
แบ่งปันน้ำใจ...ให้พวกเรา
เพราะรู้ว่าพวกเจ้า...คนไทย..ไม่ทิ้งกัน