23 มิถุนายน 2550 19:22 น.

คำขอบคุณ

กชมนวรรณ

ฝากบทกลอนแทนคำจำนรรจา
ได้พึ่งพาพี่ชายในหลายเรื่อง
พี่เป็นครูผู้สอนให้ปราดเปรื่อง
แม้บางเรื่องไม่ควรรู้ครูไม่เมิน

ยามคิดหนักยากจักหันหาไหนใคร
แต่ในใจเล็งพี่มิมีเขิน 
หยุดต่อล้อหากเหนื่อยพอให้เพลิน
จึงคิดเดินตามทางที่วางปู

ในบางครั้งคราติดขัดจัดนอกแถว
พี่วางแนวค้นหาพาเรียนรู้
ประสบการณ์คัดหามาเล่าสู่
เป็นดั่งครูผู้สร้างหนทางดี

คำขอบคุณอาจช้าไปสักนิด
แต่ไม่คิดลืมเลือนเหมือนหลีกหนี
จะนับหนึ่งซึ่งมิตรจิตไมตรี
มิตรที่ดีหาได้ไม่ยาก เลย				
22 มิถุนายน 2550 23:12 น.

ทำอะไรอยู่?

กชมนวรรณ

ไม่อยากเห็นแววตาฝากความหวัง
ไม่อยากฟังคำใดพาใจหมอง
ไม่อยากเป็นสิ่งใดให้ใครปอง
ไม่อยากมองหน้าตาหวังงานดี

เห็นแววตา พี่น้องฝากความหวัง
คิดหันหลังหันทิ้งแล้ววิ่งหนี
ไม่เคยคิดสักวันว่าจะมี
ดวงฤดีร้าวรอนเหมือนอ่อนแรง

เพราะเหตุการณ์ วันผ่านไม่สงบ
ต้องมาพบเหมือนดินแตกระแหง
เหมือนประชานั่งบนตะแรงแกรง
เหมือนกำแพงแสนหนักมาทับทรวง

ผู้ใหญ่หวังผลงานจึงเร่งสร้าง
อัตราจ้างไม่หาน่าตะขวง
คอยคิดแต่จะสร้างซึ่งภาพลวง
เลยวายป่วงล่วงดับยับลงพลัน

สร้างงานมาพาไว้ที่ตรงไหน
หน่วยงานใดไหนรับช่วยรังสรรค์
อย่าปล่อยให้ชาวบ้านต้องโจษจันท์
สิ่งสำคัญเร่งแก้เดี๋ยวแย่นาน

เรื่องที่ทุกข์สุดท้อก็ตลาด
สร้างงานเกลื่อนดื่นดาษเหมือนของหวาน
สร้างจนล้นพ้นเก็บงบต้องบาน
ชาวบ้านอานท่านผ่านผลงานเอย				
7 มิถุนายน 2550 17:48 น.

สู้ด้วยใจ

กชมนวรรณ


อยากให้เราเข้าสู้กู้วิกฤติ
 ตั้งเอาจิตบริสุทธิ์.ฉุดความหวัง
 อย่ารอให้ไทยที่เรารักต้องมาพัง
 อย่ามัวนั่งฝังฝากโชคชะตา

จงรีบลุกฉุดจิตให้คิดสู้
เร่งเรียนรู้การณ์ใดที่กังขา
หรือเฝ้ารอขอคอยกาลเวลา
เร่งพัฒนากันเถิดจงเปิดใจ

จงตั้งจิตคิดประเทศเป็นความหวัง
สร้างพลังสรรค์สร้างทางสดใส
คิดมุ่งมั่นปั้นเสกประเทศไทย
ให้เกริกไกรทั่วหล้าฟ้าอมร

ทำทุกวันนั้นให้ดีมีคุณค่า
หยุดเข่นฆ่าตั้งเป็นอุทาหรท์
ทั้งเกื้อกูลเหมือนมิตรจิตอาทร
พึงสังวรณ์สอนใจไม่ทำลาย

ไม่ต้องจับศาตราวุธมากู้หน้า
หากเข่นฆ่าพาชาติเราเสียหาย
คงจะต้องถึงกาลที่วอดวาย
คงต้องอายขายหน้าชาวพารา

captionit215713I662D33.jpg[Caption.iT - Picture Captions]				
5 มิถุนายน 2550 11:56 น.

สิ่งมีค่าของ...แม่

กชมนวรรณ

แต่ละคนค้นหาสิ่งมีค่า
ตีราคาว่าไว้เท่าไหร่หนอ
จักต้องมีถึงเท่าไหร่จึงบอกพอ
หรือต้องรอค้นหากันต่อไป

ฉันเฝ้ารอสิ่งมีค่าจากฟากฟ้า
ที่ตรึงตราพาจิตให้สดใส
เป็นเหมือนหนึ่งซึ้งตั้งกำลังใจ
อย่าหวั่นไหวไกลห่างเรื่องร้างลา

หรือว่าเกิดจากว่าฟ้ากำหนด
หริอปรากฎตามการปราถนา
หรือฟ้าแกล้งขาดความเมตตา
หรือถึงครารับกรรมเคยทำไว้
                            
                            
                              ตามหาฝันของฉัน...ฝันแค่
                ให้เจ้าเป็น...  เด็กดี
                ให้เจ้ามี   ...  พลัง
                ให้เจ้าเป็น... ความหวัง...ของแม่ต่อไป...
         และ...สุดท้าย..    .แม่อยากได้ยินคำบอกรักจากเจ้าอีก ทุกๆ วัน นะลูก
     				
2 มิถุนายน 2550 17:20 น.

สงสาร...หาดใหญ่

กชมนวรรณ

 ยามค่ำคืน...ยืนร้าง...เมืองหาดใหญ่
                     มองทางไหน...ช่างเงียบ...ไร้สีสรร
            เป็นอย่างนี้...แล้วเมื่อไหร่...ตอนไหนกัน..
                     จะมี...ศรี...และ..สวรรค์...อย่างวันวาน..
          
            อยู่ในเมืองเหมือนอยู่ในสนามรบ...
  เกรงต้องพบ...ต้องเจอ...จึงเล่าขาน
             มาแต่งกลอน...บอกกล่าว....ใช่ประจาน
  แต่อยากสาน...กาลกลับ....เหมือนเคยมี.
                       
                     ทั้งข่าวขู่...กู้ไว้...มิว่างเว้น
              เหมือนกับเซ่น...สังเวย...จึงอยากหนี.
                     ไม่เคยคิด..เรื่องร้าย....มาราวี
              หรือให้พลี ชีวี..สักกี่คน..
             
              เราเป็นไทย ใคร่ท้วง  อยากวอนขอ...
 จงเพียงพอ..ขอไว้....อย่าสับสน
             จงทบทวน...หาเหตุ...อย่าวกวน
มากเสียงกร่น..คร่ำครวญ...ทวงวันวาน...				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกชมนวรรณ
Lovings  กชมนวรรณ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกชมนวรรณ
Lovings  กชมนวรรณ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกชมนวรรณ
Lovings  กชมนวรรณ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงกชมนวรรณ