30 สิงหาคม 2550 08:41 น.
กชมนวรรณ
เจ้ากำเนิดเกิดมา จวบจนเจ้าสิบห้าปี
วันนี้เป็นวันดี เจ้าขวัญศรีของแม่เอ๋ย
แม่จักขอเกลาสอน เจ้างามงอนจงฟังหนา
แม้อายุย่างสิบห้า อย่าเริงร่าว่าเต็มวัย
โอวาทที่แม่สอน เจ้าจงน้อมจำเอาไว้
วันหน้าไม่เห็นใคร หวนคิดได้คำแม่นา
ตัวเราเข้าวัยสาว อย่าสะเพร่ากิริยา
การพูดเจรจา ให้ดูหน้าว่าเป็นใคร
แขกเล็กเด็กผู้ใหญ่ ใช่ตามใจเจรจา
ทักทายไหว้ให้งาม คำจำนรรมีค่ะ ขา
ใช่ทำเพียงตบตา ใช้ภาษาด้วยหัวใจ
คบเพื่อนควรแล้วฤๅ ที่เราถือตามใจเขา
ตัวเราเป็นของเรา ใช่ให้เขามาบงการ
เพื่อนดีนั้นมีแน่ เป็นเพื่อนแท้ที่ควรคบ
ดังนั้นจึงควรกลบ เมื่อไม่สบอารมณ์ฉุน
อย่าเป็นคนพาลโล ยามโทโสและกร้าดเกรี้ยว
จะอยู่ตัวคนเดียว ไร้มวลมิตรคิดจริงใจ
ริรักหนุ่มรูปงาม ต้องถามความแม่ก่อนนา
อย่าคิดผูกเสน่ห์ เล่ห์ผู้ชายมากมายมี
ตอนนี้ที่ควรคิด คือตั้งจิตคิดเรียนดี
ไม่หวังจะฝากผี แค่อยู่ดีตามครรลอง
อีกเรื่องคือรักน้อง เจ้าจะต้องดูแลหนา
ต่อไปน้องพึ่งพา ยามรักษาต้องดูแล
รักน้องให้เหมือนแม่ รักแท้แท้อย่าบิดเบือน
ต้องเฝ้าคอยตักเตือน น้องไม่เหมือนอย่างตัวเรา
การเงินต้องประหยัด ใช้จำกัดจำเป็นหนอ
ต้องอยู่อย่างเพียงพอ เพราะเราหนอใช่ร่ำรวย
งานบ้านก็ต้องช่วย เมื่อว่างด้วยจากการเรียน
วันไหนมีขีดเขียน เรื่องที่เรียนบอกแม่มา
จงทำคำพ่อสั่ง อย่ามัวนั่งทำนิ่งเสีย
เห็นแล้วใจแม่เพลีย มันจะเสียที่แม่สอน
อีกอย่างคำโกหก ขออย่าพบอย่าสร้างเสริม
อย่าอวดและริเริ่ม มันเหิมเกริมจะติดตัว
รู้หลีกในเรื่องชั่ว เพราะจะพาเรามัวหมอง
สติต้องครองตัว เรื่องมั่ว ชั่วอย่าให้มี
ต้องหยิ่ง มีศักดิ์ศรี เรื่องสตรีที่ดีทำ
อายุย่างสิบห้า คุณพระขาจงคุ้มครอง
ปกป้องลูกทั้งสอง ให้ปรองดองผองน้องพี่
ขอเจอแต่สิ่งดี ให้ไกลลี้จากคนพาล
เป็นแก้วในใจกลาง ผู้พบผ่านคนทั่วไป
เดินทางได้พบโชค ไร้เรื่องโศกโรคภัยใด
รมิตสุขสมใจ ความเข็ญใจอย่าได้มี..
สั่งสอนให้พรลูก รู้ผิดถูกนะเพื่อนจ๋า
ครูดีมีวิชา ในบ้านกลอนวอนแนะนำ
ช่วยสั่งและช่วยสอน หลานบ้านกลอนด้วยเถิดหนา
ถือเป็นญาติกา ด้วยหลานหนายังเยาว์วัย
เพิ่งเข้าเป็นวัยรุ่น แม่ก็วุ่นไม่เข้าใจ
ลุงป้า น้าสวยใส ช่วยขานไขในไมตรี
25 สิงหาคม 2550 19:49 น.
กชมนวรรณ
เห็นสีเหลืองเรืองรองยามค่อนรุ่ง
ใจคิดมุ่งพุ่งคิดถึงความหลัง
คราวัยเยาว์อ่อนวุฒิน้อยกำลัง
วิ่งตามหลังเรียกแม่เร่งให้ทัน
แม่เดินเร็วฉันรีบตามให้ชิด
วิ่งตามติดแม่หนีทำมิหัน
ฉันไม่ยอมอ่อนข้อขอตามกัน
แม่ทำขันแกล้งเดินเหมือนเมินคำ
ถึงสะพานข้ามนาพาแม่หยุด
ฉันรีบทรุดนั่งตักแม่ชักขำ
ก้มกวักน้ำสาดใส่ใช่ปรักปรำ
แค่แกล้งทำจำอวดส่งเสียงฮา
กว่าจะลุกไปนาพากันเปียก
แว่วเสียงเรียกจากพ่อพอแล้วหนา
เฝ้าจับเกาะชายเสื้อพยุงกายา
ส่งภาษายั่วเย้าเจื้อยแจ้วไป
ข้ามสะพานถึงที่นาข้าวสีเขียว
แม่ลดเลี้ยวเกี่ยวหาผักที่ไกล้
มีมากมายใช่ปลูกแหมถูกใจ
เก็บหาไปใช้ปรุงถูกปากครัน
ทั้งปูปลาหาเอาจากวางเล่
ปลาเกเรเห่ตกหมดความฝัน
เป็นอาหารเลิศรสล้อมวงกัน
เป็นสีสันต์วันวารผ่านพ้นมา
หมายเหตุ: เล่ เป็นลักษณะที่ใช้รองดักให้ปลาตกลงไปทำจากไม้ไผ่สาน รองที่น้ำไหล อาจเป็นลำธาร ของคนใต้
22 สิงหาคม 2550 15:07 น.
กชมนวรรณ
ด้วยสองตาเฝ้ามองดูผองเพื่อน
ดูยิ้มเยือนเป็นมิตรสนิทสนม
ด้วยหัวใจเฝ้าคอยรอยชื่นชม
จึงผสมสมองตรองดูที
เพื่อนของฉันบางคนที่ค้นพบ
ทางสงบงดงามตามวิถี
ดำรงตนทำงานเป็นคนดี
ต่อชีวีของตนด้วยผลบุญ
เพื่อนของฉันบางคนได้ค้นเจอ
ทำเผอเรอต่อชีวิตมิคิดหนุน
ทำทุกสิ่งอย่างเพียงหวังให้คืนทุน
ไม่เจือจุนหันเหเกเรพลัน
เพื่อนของฉันบางคนเฝ้าค้นหา
แสงดาราคราประกายคล้ายความฝัน
ให้ช่วยส่งส่องทางหวังสักวัน
ได้คงมั่นชีวิตช่วงสุดท้าย
เพื่อนของฉันบางคนยืนก้มหน้า
ด้วยมิกล้าคว้ายื้อซึ่งสิ่งหมาย
ไร้สติหมดสิ้นทั้งแรงกาย
ทั้งแหนงหน่ายส่ายหากำลังใจ
เพื่อนของฉันบางคนเป็นนักฝัน
คอยพลิกผันวันคืนชื่นสดใส
ร้อยเรียงก่อต่อเติมเพิ่มเรื่อยไป
สมดั่งไฝ่ใจสุขทุกมวลนาม
เพื่อนของฉันบางคนเหมือนหล่นหาย
แค่ทักทายหายหนีเหมือนเหยียดหยาม
คงแลเห็นเช่นคนน่ารำคาญ
เหมือนคนพาลแสร้งเมินเดินจากไป.
19 สิงหาคม 2550 06:48 น.
กชมนวรรณ
แม่ฝากกลอนอวยพรวันเกิดเจ้า
ที่สิบเก้าสิงหาพาใจหวัง
ขอลูกแม่อยู่ดีมีพลัง
เจ้าเปรียบดังขวัญแม่มิเปลี่ยนแปลง
ขอเทวาพรหมเทพ สิ่งศักดิ์สิทธิ์
ช่วยพิชิตโรคภัยให้หน่ายแหนง
ให้เกิด สิ่ง ดี ดี มาเปลี่ยนแปลง
ให้เหือดแห้งโรคร้ายที่มีมา
ขอคุณพระคุ้มครองอย่าหมองศรี
ขอบารมีคุณพระจงโปรดหนา
คุณความดีที่ทำจงนำพา
ให้แก้วตาขวัญแม่มีเรี่ยวแรง
ขอแม่เป็นบุรพเทพเสกแด่เจ้า
ให้คลายเศร้าเหมือนดาวไม่อับแสง
สุขภาพลาภดีชี้แสดง
ทุกข์อย่าแฝงแรงมากจากดวงใจ
หน้าส่วนตัว
3813
