28 พฤษภาคม 2547 22:04 น.
กระดาษกาว
แสงสกาวแพรวพราวจากดาวบนฟ้า
หยาดน้ำตารินไหลพาใจหาย
ความร้าวรานแวะมาทักพร้อมกับความเดียวดาย
เหมือนกับว่าใจมันจะละลายไปพร้อมๆกับสายลม
มองดาว .. มองฟ้า .. มองก้อนเมฆ
อยากมีคาถาไว้เสก .. ดับความขื่นขม
ทุกข์ใจ .. ทุกข์กาย .. ทุกข์ระทม
อยากหยุดความตรอมตรม .. แม้จะสัก 1 นาที ..
สายลม .. พัดมา.. ก็พัดไป
คงไม่ต่างอะไรกับใจของเธอ .. ตอนนี้
เธอผ่านมามอบความรักให้ .. ก็เพื่อจะผ่านไปใช่มั้ยคนดี
ความจริงใจที่ฉันเคยคิดว่าเธอมี .. ก็คงจะไม่จริง
ปากกับใจของเธอ ..ไม่เคยตรงกัน
ที่เธอเคยบอกว่ารักฉัน .. และยินดีจะทำให้ทุกๆสิ่ง
คงเป็นเพราะตอนนั้นเธอเอง .. กำลังขาดที่พักพิง ..
วันนี้ .. เมื่อฉันได้รู้ความจริง .. ก็ตอนที่เธอกำลังจะจากไป
นั่งอยู่กับคืนที่ฟ้าไร้แสง .. ดาวไร้สี
มีแต่ความมืดมิดยามราตรี .. มาอยู่เป็นเพื่อน .. ไม่ยอมไปไหน ..
ความเหงาเข้ามาจับจองพื้นที่อยู่ทุกอณูของหัวใจ
ไร้อุ่นไอ .. ไร้แม้นใคร .. จะย้อนมองกลับมา ..
น้ำตาที่มันร่วงไหล ..
รินจากใจของคนๆนึงที่ไม่มีค่า
ขอส่งคำอ้อนวอน .. ผ่านฟากฟ้า
อยากจะให้เขากลับมา .. อยากเห็นหน้า .. อย่างที่เคย
อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้
ไม่อยากตื่นขึ้นมา .. แล้วต้องเห็นเธอคนดีทำเป็นเมินเฉย
พรุ่งนี้แล้วสินะ .. ที่ฉันต้องยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น .. ทั้งๆที่ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย
พรุ่งนี้ที่รักของเราต้องลงเลย ..ด้วยคำว่า .. เสียใจ
22 พฤษภาคม 2547 23:53 น.
กระดาษกาว
...จากอาทิตย์ถึงจันทร์
แปรเปลี่ยนวันให้ดำเนินต่อ
หากจิตใจเข้มแข็งพอ
ก็คงไม่ต้องรีรอที่จะเดินต่อไป
...แต่หากวันนี้จิตใจเพลียอ่อน
เพราะเดินทางมาแรมรอนจนลุกไม่ไหว
ก็จงหยุดพักที่นี่ ห้องนั่งเล่นของหัวใจ
ปลดปล่อยให้มันได้ทำอะไร - อะไร อย่างที่ต้องการ
...ให้หัวใจหยิบหนังสือมาอ่านเล่น
เผยความคิดที่เคยซ่อนเร้นทั้งขมทั้งหวาน
ปัดฝุ่นกล่องความทรงจำที่ปล่อยไว้นานเนิ่นนาน
หลับตา พักผ่อน .. ไปกับเรื่องราวในวันวานที่เคยประทับใจ
...เหนื่อยนักก็หยุดพักเถอะ .. หัวใจดวงน้อย
ห้อง - ห้องนี้ยังเฝ้าคอยเจ้าเสมอรู้บ้างไหม
เดินเข้ามาสิ .. เข้ามาเติมกำลังให้หัวใจ
พรุ่งนี้จะเป็นเช่นไร .. อย่างน้อยเจ้าก็เดินออกไปเผชิญ..
** พร้อมกับยิ้มที่สดใสต่างจากวันวาน **
18 พฤษภาคม 2547 22:26 น.
กระดาษกาว
เพราะความรักหาเหตุผลไม่ได้
บอกไม่ถูกหรอกว่าทำไม .. ถึงทำเพื่อใครได้ถึงขนาดนี้
คอยห่วงใย .. คอยคิดถึง .. อยู่ทุกลมหายใจที่มี
อยากเห็นคนที่รัก .. มีความสุขทุกนาที .. แม้บางครั้งตนเองจะปวดใจ
อาจกลายเป็นคนที่เข้มแข็ง
มีเรี่ยวมีแรง ทั้งที่เคยอ่อนไหว
อาจกลายเป็นคนดื้อรั้น .. ไม่เชื่อฟังใคร
ทั้งที่เคยตามใจ .. ไม่ว่าอะไร..ก็เออออไปทุกที
ไม่จำเป็นต้องคอยหานิยามของความรัก
เพราะทุกสิ่งที่ทำ ..ก็ประจักษ์ . .. อยู่ในใจดวงนี้
ชัดเจน .. ลึกซึ้ง .. ทุกความรู้สึกที่มี
เพราะความรักคือการมอบสิ่งดี ดีให้แก่กัน
อย่างน้อยความรักก็ไม่ใช่การครอบครอง
ไม่มีการจับจองหัวใจ .. ว่าเธอต้องรักฉัน
ความรักที่แท้จริง .. ไม่มีการเอาข้อผูกมัด .. มาเป็นความผูกพัน
มีแต่การแบ่งปัน .. การแชร์ความรู้สึกของกันและกัน .. ทั้งความฝันและความจริง
จงยิ้มรับความรู้สึกที่เรียกว่ารัก ..
แม้สุดท้ายอาจต้องเจอคำว่าอกหัก .. ทั้งชายและหญิง ..
เพราะอย่างน้อยก็ทำให้เรารู้สึกได้ถึงความอบอุ่น ..ยามมีใครให้หัวใจพักพิง ..
เพราะความรักจะทำให้โลกสวยงามยิ่งกว่าความเป็นจริง .. อย่างที่เราไม่เคยเจอ
เรียนรู้ที่จะรักอย่างจริงใจ ..
แล้วจะรู้ว่าทำไมเราถึงได้โหยหามันอยู่เสมอ
จะรู้ว่าทำไมเราถึงอยากได้ยินนักคำว่า .. ฉันรักเธอ
จะรู้ว่า .. อาการของคนที่ใจมันละเมอนั้นอยู่อย่างไร
ลองมองความรักในแง่มุมดี ดี
ความรักที่ปราศจากคำว่า .. ทิฐิ .. หรือศักดิ์ศรี .. โดยไม่ต้องกลัวความอ่อนไหว
สักวันอาจจะมีความรักแวะมาทักทายพร้อมๆกับคนที่จริงใจ
ถึงตอนนั้น .. จะรู้ว่าชีวิตเปลี่ยนไปอย่างไร ..
** เพราะความรักมันมักจะมาพร้อมๆกับความสดใส .. ที่ทำให้เรายิ้มรับวันใหม่ของตะวัน **
13 พฤษภาคม 2547 19:41 น.
กระดาษกาว
นั่งเงียบ เงียบ .. เหงา เหงา .. ซะหลายวัน
เพราะความคิดมันตัน .. จนหาทางออกไม่ได้
แสนเบื่อ .. แสนเซ็ง .. กับการคิดวนมาวนไป
ทำไมนะทำไม .. ไม่เลิกคิดเรื่องแบบนี้สักที
นั่งกอดเข่า .. แล้วร้องไห้
ก็เคยถามตัวเองว่ามันได้อะไรกลับมารึป่าว .. .. ที่ทำแบบนี้
เรื่องที่มันผ่านไปแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไปสักที
ทำไมไม่เริ่มต้น .. พร้อมๆกับกำลังใจดี - ดี .. ที่มีคนเค้าหยิบยื่นให้มา
ก็บอกตัวเองแบบนี้อยู่หลายหน
แต่ใจมันกลับมืดมน .. ไม่มีแสงสว่างให้ค้นหา
พบเจอแต่คราบของรอยน้ำตา
ที่จะคอยตอกย้ำว่าตัวเองไม่มีค่าอยู่ทุกที
พยายามกลับตัว ..กลับใจ ..
ดึงรอยยิ้มที่เคยสดใส .. ของฉันคนนี้
กลับมาอยู่กับตัว .. หลังจากที่ปล่อยมันไปนานนับปี
แต่สุดท้ายความพยายามที่มี .. ก็หลุดลอยไป
ถึงจะล้ม .. แต่ฉันจะลุกให้ได้ ..คอยดู
จะทำให้ใคร - ใครรู้ .. ว่าจริง จริง ฉันก็ไม่ใช่คนที่ไม่เอาไหน
ถึงตอนนี้จะเศร้า .. คิดอะไรไม่ออก .. ว่าจะทำไงต่อไป
แต่รับรองพอวันเวลาช่วยเปิดทางสว่างให้ใจ ..
** แล้วฉันจะกลับไปเป็นคนใหม่ .. ที่สดใส .. ร่าเริงอย่างเคย **
13 พฤษภาคม 2547 19:16 น.
กระดาษกาว
อยากจะไปก็ไปสิ .. น่ารำคาญ
คนอย่างเธอฉันจะถือว่าให้ทานไปก็ได้ ..
ที่แล้วๆมา .. ฉันจะคิดว่าเป็นคนผิดเอง ..ที่ไปหลงเชื่อใจ
จะพูดไปให้มันได้อะไร .. เปลืองน้ำลาย ..!!
เชิญ .. เชิญ .. เชิญ .. ประตูอยู่ทางนี้
หยุดเถอะ หยุดพูดสักที .. พูดไปมันก็สาย
หยุดก่อนที่ฉันคนนี้จะหัวเราะ .. จนจุกอกตาย
เหอะ !! อย่ามาทำเอียงอาย .. .. เพราะฉันไม่ใช่ของตายสำหรับเธอ ..
ขอโทษทีนะ .. ที่ฉันไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย
เพราะก่อนหน้านี้ฉันก็อยู่อย่างเดียวดายมาเสมอ
คงผิดหวัง .. เสียใจมาก .. ใช่มั้ยล่ะเธอ
ก็ต้องขอโทษจริงๆนะเออ .. ที่ฉันจะไม่เป็นอย่างที่เธอต้องการ
โอ๊ะ ..ๆๆๆ !! หยุด ..
ฉันน่ะเอือมระอาสุด - สุด .. กับคำพูดหวานๆ
คำพูดที่ผสมยาพิษไปพร้อมๆกับน้ำตาล
หยุดที่จะหยิบยกเรื่องราวในวันวาน .. มาให้ฟัง
ไม่ต้องบรรยายหรอก .. ว่าฉันเคยรักเธอแค่ไหน
เพราะฉันเองก็รู้อยู่แก่ใจ .. เกี่ยวกับเรื่องความหลัง
ฉันเบื่อ .. ฉันเบื่อ !! ได้ยินมั้ย .. ไม่อยากเป็นโรคเสียใจเรื้อรัง
ใจมันเคยพัง .. แค่ไหน ฉันรู้ดี
ช่วยทีเถอะนะ .. ช่วยเดินออกไป
ไม่ต้องถามหรอกว่าทำไม .. ก็ฉันอยากให้ทุกอย่างมันจบลงวันนี้
ไม่ต้องมาพูด .. ไม่ต้องมาสงสาร .. พอกันที
ต่อไป .. จะไม่มี ผู้หญิงที่เคยอ่อนแอคนนี้ .. ให้เธอกลับมาย่ำยีอย่างเคย ..
หน้าส่วนตัว
1427
