27 มิถุนายน 2549 21:36 น.

เกิดมาสวย...ช่วยไม่ได้

กระต่ายใต้เงาจันทร์

ดีไหมถ้ามีใครน่ารักเดินข้าง
รู้น่ะว่าว่างอย่ามาปฎิเสธฉัน
เป็นเพื่อนได้เป็นอะไรไม่สำคัญ
แค่อยากแกล้งเธอให้มันส์แบบสะใจ


แค่อยากแอบนึกรักอยากแอบนึกชอบ
ลุ้นคำตอบว่าคืบหน้าไปถึงไหน
พอได้สมสุขอุราขอลาไกล
ก็สวยใสอย่างฉันสาวมั่นน่ะเธอ


ก็คนดันเกิดมาสวยช่วยไม่ได้
มีคนหมายปองล้นท่วมท้นเอ่อ
กุลสตรีศรีสยามยามพบเจอ
สวยเลิศเลอเฉียบขาดบาดหัวใจ

ถึงวันนี้กล้าท้าให้ใครพิสูจน์
ใช่แต่พูดดูให้ดีมีที่ไหน
เป็นหญิงเทียมแต่งามตามแบบไทย
ร้องวี๊ดว๊ายอย่าสงสัย.ต๊าย...กระเทย				
24 มิถุนายน 2549 21:29 น.

ผูกพันสายใย..ฝากไว้บทกวี...

กระต่ายใต้เงาจันทร์

อ่านบทกวีเก่าพาให้ใจเริ่มเหงา
เผยรูปเงาของวันวารผ่านเลยล่วง
สุขและทุกข์โศรกปนเศร้าเหงาทั้งปวง
เลยลับล่วงผ่านคืนวันที่ผันแปร


ริเริ่มต้นณ.หนทางวางชีวิต
หมายทายท้าความวิปริตจึงคิดแก้
แสนโสมมสังคมทรามความอ่อนแอ
คนดีท้อแท้อับหม่นจนหนทาง


อุดมถ้อยเรียงร้อยคำ  อลังการ
ขจัดผองภัยพาลชวนชี้หนทางสว่าง
จวบชีพสิ้นดินกลบกายใจวายวาง
จะขอยืนคู่เคียงข้างอย่างทุกข์ทน


แทนคำมั่นรอยสัญญาจดจารึก
จรดน้ำหมึกใส่สมุดบันทึกผลึกผล
โอ้ โอ่อ่าสง่างามนามกวีนิพนธ์
คอยเตือนตนมิเลือนหายดั่งสายลม


กวีบทเก่ากลิ้งตกไว้ใจช้ำชอก
สีกระดำด่างเทาถลอกเปื้อนคราบขนม
รอยยับยู่ยี่คลี่คลายจากก้อนกลม
หมดชิ้นขนมถูกทิ้งขวางริมทางเดิน				
19 มิถุนายน 2549 21:35 น.

ม่านมนต์รัก(silky)

กระต่ายใต้เงาจันทร์



ร้อยเรียงความคิดถึงจากหัวใจ
ร้อยสายใยพราวไสวอยู่ทั่วฟ้า
ส่งความรู้สึกพ้นผ่านกาลเวลา
ยามหลับตาซบไหล่ใคร่หนุนนอน


กอดเก็บความห่วงใยเป็นสายลม
แทนผ้าห่มสีขาวราวปลอกหมอน
ร้องกล่อมเห่ทะเลใจยามใครนอน
พร้อมออดอ้อนผิวแผ่วแว่วเสียงมา



ดั่งต้องมนต์ของหัวใจร่ายมนต์รัก
เริ่มตระหนักหวั่นไหวใจสั่นหา
ความอิ่มอาบทอประกายผ่านสายตา
เหมือนดั่งว่าภาพงามยามจิตนาการ




อยากถักทอรักไว้ในฟ้ากว้าง
ร่วมสรรค์สร้างเกี่ยวร้อยค่อยประสาน
ราตรีนี้สุกสกาวและยาวนาน
ร้อยเรียงม่านมนต์รักส่งไป...ใครรับที...				
17 มิถุนายน 2549 12:50 น.

ไม่เหลือใคร

กระต่ายใต้เงาจันทร์

ไม่มีใครไม่เหลือใครไม่เห็นใคร
ร้าวหัวใจแสนลำเค็ญเหมือนเป็นบ้า
ทุกทุกวันที่ผ่านกาลเวลา
คือปวดร้าวทรมาช้ำเหลือทน


นึกถึงเรื่องที่ผ่านเริ่มสั่นหวิว
บาดแผลเพิ่มริ้วรอยทุกแห่งหน
โอ้น้ำตาไร้ค่าสำหรับใครบางคน
ต้องอดทนเก็บกดสลดใจ

ได้รู้ว่าคับขันในวันนี้
คือบทเรียนโศกีที่ยิ่งใหญ่
ตนพึ่งตนจำหลักตระหนักใน
ยืนอยู่ได้ไม่ท้อแท้ไม่แพ้ยับ

คงสิ้นค่าหมดความหมายกับใครกับเขา
เปรียบเหมือนเงาทำร้ายทั้งตื่นหลับ
ถึงเคราะห์ร้ายซ้ำเติมจนล้มพับ
ใจคงพร้อมยิ้มรับทั้งน้ำตา				
15 มิถุนายน 2549 23:04 น.

ผู้ชายน่ะย่ะ(Silky)

กระต่ายใต้เงาจันทร์

ถือเสียว่าเป็นการฟาดคราวเคราะห์
ที่ร้องไห้คนยิ้มเยาะกันยกใหญ่
เสียน้ำตาเพื่อมาชะล้างใจ
แม้วันใหม่ไม่มีใครก็ยินดี


ฉันจะเริ่มแข็มแข็งกว่าวันวาน
รักตัวเองให้นานในชาตินี้
อุตส่าห์เกิดมาเป็นคนทั้งที
ชาตินี้ไม่ลุกสู้อีกที...ไม่มีทาง...


จะขอเริ่มต้นเป็นคนใหม่
ผู้ชายไร้น้ำใจควรตัดหาง
ตัดหัวเสียบคาไว้บนขื่อคาน
แล้วประจาน..โธ่...ผู้ชาย...ไร้น้ำยา...


เพิ่งรู้ว่าทำไมถึงหายหัว
อ้อหล่อนคั่วชายด้วยกันขวัญผวา
ทำชม้อยแลชม้ายชายหางตา
ฉันอยากบ้ารอแทบตาย...ชายระยำ....				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
Lovings  กระต่ายใต้เงาจันทร์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
Lovings  กระต่ายใต้เงาจันทร์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
Lovings  กระต่ายใต้เงาจันทร์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงกระต่ายใต้เงาจันทร์