ยังแคร์
อ่านหนังสืออีกแล้วสิวันนี้
ต้องหัวฟูอีกทีแล้วสิฉัน
ทั้งเลข วิทย์ อังกฤษ ไทย สารพัน
เอามาวางเป็นชั้นๆแล้วเหนื่อยใจ
ใครกันหนอกำหนดว่าต้องอ่าน
ใครกันนะที่วานให้เอามาใช้
ใครกันหนอที่มาบังคับใจ
ใครกันนะที่อยากให้เรารู้มัน
สมองเราก็มีเพียงน้อยนิด
ทั้งชีวิตก็มีเพียงแค่นั้น
ท่องๆไป กากา แล้วลืมมัน
ก็ไม่รู้เหมือนกันเพื่ออะไร
เคยมีคนบอกว่า..การเรียนนั้น
ทำให้เรามีคืนวันที่สดใส
ก็เอาเห่อะ เค้าสอนมาก็ทำไป
เผื่ออนาคตจะสดใสได้เหมือนกัน
เพราะความรู้คือแสงแห่งชีวิต
เป็นผู้ลิกขิตทุกความฝัน
เวลาอ่านหนังสือ ไม่กี่วัน
คือเวลาของชีวิตฉัน ที่สุขใจ