หน้าส่วนตัว
ดาวตก วาววับ แล้วลับหาย
ละม้าย ชีวิน เมื่อสิ้นแสง
ฤดู หมุนเวียน ผันเปลี่ยนแปลง
คนแกร่ง แข็งกล้า ยังราโรย
วัน,คืน แสนสั้น นั้นต่างรู้
โสดอยู่ ทำไม ให้แห้งโหย
พบคน รักชอบ พึงกอบโกย
หว่านโปรย รักแท้ มอบแก่กัน
มิมี ผู้ใด ไร้ตำหนิ
มัวติ มัวเฟ้น อาจเป็นหมัน
ใครจะ ประเสริฐ เลิศครบครัน
สำคัญ ควรจัก มีรักจริง
เลิกห่วง หวงตัว มัวอุดอู้
หาคู่ แนบกาย เถิดชาย,หญิง
ถึงครา เจ็บไข้ ได้พึ่งพิง
เป็นมิ่ง เป็นขวัญ อันกลมเกลียว
ความสุข ใดใด ล้วนไม่เหมือน
มีเพื่อน ยามแก่ ผลัดแลเหลียว
ชาติหนึ่ง ผ่านไป คล้ายแว็บเดียว
โดดเดี่ยว อับเฉา เท่าขาดทุน
สุนทรวิทย์ 23 ก.ย. 2554 15:22 น. - ID 141894 
1601
1
0
23 กันยายน 2554 22:50 น. - comment id 1209056
คมคาย คมคาย
24 กันยายน 2554 05:44 น. - comment id 1209095
ขอบคุณครับ
24 กันยายน 2554 11:14 น. - comment id 1209131
ไม่มีอะไรโต้แย้งค่ะ มีคู่ก็ดีเพราะมีเพื่อนคอยคุย คอยดูแลกัน เวลาใครเหนื่อย เมื่อย ก็ผลัดกันบีบนวด ไปไหนมาไหน มีคนขับรถให้ ยกของหนักให้ มีคนคอยห่วง ดีตรงที่มีอ้อมอกอุ่นๆ มีแขนให้หนุนนอน ชมดาวชมเดือนค่ะ เขาจะโทรหาทุกวันตอนพักกลางวัน ถามว่าวันนี้ทำกับข้าวอะไร เย็นนี้จะให้แวะซื้ออะไรมั้ย ที่ทำงานมีใครลาหรือเปล่า
24 กันยายน 2554 20:39 น. - comment id 1209202
ฟังแล้วอิจฉาตาร้อนขึ้นมาทันที อยากได้สักคนบ้างจังฮิฮิฮิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
