เข้าใจผิด

คนกรุงศรี

                         
                           เมื่อเราต้อง ท่องแคว้น แดนอีสาน
                           พักอยู่บ้าน คำมี ที่เป็นเพื่อน
                           แสวงโชค เรื่อยไป ไม่แชเชือน
                           วันหนึ่งเยือน บ้านหมอ ขอเลขดัง
                                     หมอใบ้หวย ช่วยอย่างดี ชี้ข้างหน้า
                                     ดูกิ้งก่า ตัวโต โอ้ของขลัง
                                     เมื่อเห็นแล้ว อย่าไป บอกใครฟัง
                                     ต่างหันหลัง อำลา ท่านมาพลัน
                           ตีตัวเลข  กิ้งก่า ว่าเก้าเก้า
                           งวดนี้เรา รวยแน่ มิแปรผัน
                           เจ้าคำมี คิดอะไร ไม่สำคัญ
                           อีกสองวัน แล้วนะ ข้าจะรวย
                                     วันที่หนึ่ง เลขออกมา ว่าเก้าแปด
                                     เราต้องแผด เสียงก้อง ร้องว่าฮ่วย
                                     เมื่อถูกกิน สิ้นหวัง ช่างงงงวย
                                     มันถูกหวย หรือไม่ อ้ายคำมี
                          ถามเจ้าเกลอ เป็นไง ถูกไหมวะ
                          ข้าเกือบจะ ร่ำรวย เพราะหวยนี่
                          เห็นกิ้งก่า ซื้อเก้าเก้า น่าเข้าที
                          แต่เลขหนี เป็นแปดเสีย จึงเพลียใจ
                                     อ้ายคำมี เว้าว่า เสี่ยวข้าเอ้ย
                                     เจ่าสิเชย เหลือล้น คนเมียงไหน
                                     ตัวกะปอม เก้าแปดเด้อ  เซ่อกระไร
                                     แล้วจั๊งได๋  ชื้อเก้าเก้า เว้าบ่จำ
คนกรุงศรีฯ