ดึกเศร้า ดาวโศก เราโยกไหว

ใบคา

ฝนโปรยโรยหล้าจากฟ้าเก่า		
บรรเลงพรมบนร่มเงาอันเศร้าสร้อย
หลายมนุษย์หยุดย่างอยู่คว้างคอย			
ใต้เสาไฟแสงน้อยอยู่วังเวง
เมืองนิ่งอยู่ใต้ฟ้า, ดาราเศร้า			
วูบสายลมเยียบหนาวเข้าข่มเหง
อยู่ใดหนอ...รมย์รื่นอันครื้นเครง			
หรือกริ่งเกรงเกลียดกลัวต่อตัวเมือง
ยิ่งดึกเศร้า ยิ่งดาวโศก ฟ้าโยกไหว			
ดื่นห้วงดวงใจใฝ่ดาษเรื่อง
เรียงรัก - ปักร้ายอยู่รายเรือง			
จนว้าวุ่นขุ่นเคืองอยู่เรืองราย
กันสาดกราวกรูด้วยพรูฝน			
ร่างต่อร่างต่างรอพ้นยามฝนหาย
จิตต่อจิตต่างกระวน จนกระวาย			
กายต่อกายต่างกระหาย กระจายจินต์
เราต่อเราใกล้เคียงถึงเพียงนี้			
หูต่อหูรอวจีพาทีศิลป์
ปากต่อปากกลับเปล่าไร้ ไม่ได้ยิน			
จินต์ต่อจินต์จึงจืดจาง ยิ่งหมางเมิน
ยิ่งดึกเศร้า ยิ่งดาวโศก เราโยกไหว		
ต่างตัวมันตัวใครให้ห่างเหิน
ฟ้าคงห่วง จึงควงเมฆเสกฝนเพลิน			
หวังเชื้อเชิญห่างไกลให้ใกล้กัน
ยามพายุดุร้ายก่อกายกราด				
ไม้ใหญ่ยังหวาด ยังไหวหวั่น
แล้วมนุษย์จะต้านไหวอย่างไรกัน			
ย่อมโยกไหวชีวัน, อันตราย
แต่ยิ่งดึก ยิ่งตรึกเศร้า ฟ้าเฝ้าหม่น			
ป่วยการหมาย ใจทุรน จนใจหาย
ใต้เสาไฟแสงหม่น, ฝนพรูพราย			
แม้ตัวชิด จิตกระจายออกรายใจ
ฝนโปรยโรยหล้าจากฟ้าเก่า		
พร้อมคำถามว่าเรารู้สึกไหม?
สายสัมพันธ์ ฉัน...เธอ ช่างห่างไกล		
ในเมืองใหญ่ แต่ตัวใคร แต่ตัวมัน
เพราะดึกเศร้า ดาวโศก หรือโลกไหว		
จึงกระเทือนเกลื่อนไปจนไหวหวั่น
จิตวิญญาณเราตกใจหรือไรกัน			
จึงหนีหาย สายสัมพันธ์สะบั้นรัก
ความโดดเดี่ยวเกี่ยวกอดพลอดรักเหงา		
ประสานหัตถ์ความเศร้าเข้าปักหลัก
หัวใจจึงอ่อนแอ แลไร้รัก				
ชีพจึงไหวง่ายนัก พร้อมหักไป
จิตวิญญาณกลับมาหรือยังเล่า?		
ยิ่งดึกเศร้า เรายิ่งโศก ยิ่งโยกไหว
ในห่าฝน ถ้าเราไม่รวมหัวใจ			
พายุลูกไหนไหนเราย่อมแพ้! ๛
..............................
จากหนังสือ ตามภาพครับ บทกวีแห่งคืนค่ำ ของกิติคุณ คัมภิรานนท์ (เพื่อนผมๆ)  แฮ่ๆ มาขายหนังสือครับ
เกาะกระแสซีไรท์ ถึงไม่ได้เข้ารอบกับเขาก็เถอะ แต่ที่ 1  ในใจผมครับ
...				
comments powered by Disqus
  • พิมญดา

    30 กรกฎาคม 2553 18:01 น. - comment id 1148609

    เพราะจังอยากเก่งแบบนี้จังเยยยยยยยยย41.gif
  • อินสวน

    30 กรกฎาคม 2553 21:01 น. - comment id 1148654

    ชอบมากเลยครับเพราะมากๆๆๆๆครับ36.gif
  • เพียงพลิ้ว

    31 กรกฎาคม 2553 09:28 น. - comment id 1148712

    ^_^
    
    ขอบคุณที่แนะนำนะคะ
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif
  • มายอามีน

    31 กรกฎาคม 2553 13:06 น. - comment id 1148783

    41.gif41.gif41.gif41.gif6.gif11.gif
  • สุริยันต์ฯ

    1 สิงหาคม 2553 20:52 น. - comment id 1149024

    1.gif1.gif1.gif
    เพราะมากครับอยากเก่งแบบนี้บ้างจังครับ
  • ก้าวที่...กล้า

    2 สิงหาคม 2553 11:02 น. - comment id 1149098

    บางสิ่งที่อุ่นใจ...ไม่กลับคืน
    
    
    ฉันกำลังจะย้ายบ้าน...
    ด้วยเพิ่งเปลี่ยนที่ทำงานสถานใหม่
    อาชีพฉันกำลังก้าวหน้าไป
    จึงจำต้องเดินทางไกลไปต่างแดน
    
    ในบ้านหลังเล็กที่เก่ากรอบ
    ผนังไม้รายรอบเคยหวงแหน
    เจ้าเด็กน้อยขีดลากในเขตแดน
    จินตนาการโลดแล่นแสนเพริศพราย
    
    ฉันนั่งมองขณะเก็บทรัพย์สมบัติ
    ระลึกภาพแจ่มชัดเคยเหือดหาย
    ฝาผนังแห่งนี้ที่ระบาย
    เห็นเด็กน้อยเริงร่ายด้วยปลายพู่กัน
    
    ที่ตรงนี้ ตรงนั้น และตรงโน้น
    เจ้าเด็กน้อยกระโจนเข้าโหนฝัน
    ในชิงช้าแขนแกร่งแห่งพ่อนั้น
    รอยยิ้มแห่งชีวันสุขสันต์นัก
    
    เจ้าเด็กน้อยวิ่งเข้าไปในห้องครัว
    เสนอตัวช่วยแม่เข้าหั่นผัก
    โต๊ะกินข้าวโต๊ะนั้นเคยพร้อมพรัก
    เสียงหัวเราะแห่งรักกังวานยาว
    
    ฉันเดินตามเด็กน้อยลอยไปสู่
    เปิดประตูห้องเก็บของบานสีขาว
    อวลกลิ่นอายทรงจำอันยืดยาว
    รถเด็กเล่นนอนหนาว, กล่าวทักทาย
    
    หยิบมันขึ้นมาถือด้วยมือแกร่ง
    คันถีบหักแหว่งและแตกหาย
    เจ้าเด็กน้อยเคยถีบล้มหล่มมากมาย
    แต่สุดท้ายได้พ่อเข้าช่วยประคอง
    
    วางมันลงคืนที่...ที่นอนหนาว
    หยิบสมุดภาพเก่าปกหมองหมอง
    เปิดดูภาพแรก...หญิงอุ้มท้อง
    ยิ้มสวยอยู่ริมคลองข้างบ้านเรา
    
    ทีละภาพ ละภาพอาบความหลัง
    ทีละหยดรดหลั่งเป็นความเศร้า
    พ่อแม่ฉันอุ่นรักในหลักเงา
    ที่ผ่านมาฉันโง่เขลาเบาปัญญา
    
    พอปีกกล้าขาแข็งแห่งวัยหนุ่ม
    ก็สลัดมือที่อุ้มไปสุดหล้า
    โลดเต้นเส้นชีวิตในโลกา
    ลืมสองชีวา หนา...ชีวิต
    
    มิเคยหันกลับมองสองคนแก่
    มิเคยมาดูแลไมตรีจิต
    บอกรักนั้นน่าอาย ไม่เคยคิด
    อ้อมกอดได้ถูกลิด ฉันปลิดทิ้ง
    
    ในบ้านหลังเล็กที่เก่ากรอบ
    ฉันนั่งมองภาพในกรอบที่บนหิ้ง
    สายน้ำไหลหลากลาม, ความเป็นจริง
    บอกยังสิ่งสำคัญที่สั่นคลอน
    
    จุดธูปปักลงตรงกระถาง
    พนมมือตามอย่างแม่เคยสอน
    หลับตา, ก้มกราบจรดกร
    สะอื้นในชีพจร...ชีพผจญ
    
    อยากบอกว่าฉันคิดถึง...จึงมาหา
    อยู่ใกล้เพียงปลายตา แต่ตกหล่น
    บานประตูสีขาวอันมืดมน
    ไม่เคยเปิดมาเยี่ยมยล มาดูแล
    
    ฉันกำลังจะย้ายบ้าน...
    ต้องจากไปไกลและนานนะพ่อแม่
    อาจจะไม่ค่อยได้มาดูแล
    แต่... (แต่...ฉันจะทำอย่างไร...)
    
    ฉันกำลังจะย้ายบ้าน...
    เพราะได้เลื่อนตำแหน่งงานสถานใหญ่
    แต่ชีวิตเหมือนขาดหายอะไรไป?
    บางสิ่งที่ยิ่งใหญ่...ไม่กลับคืน...
    
    ชีวิตฉันขาดหายสิ่งใดไป?
    บางสิ่งที่อุ่นใจ...ไม่กลับคืน...
    
    
    คัดลอกมาเพิ่มให้อีกบท จาก บทกวีแห่งคืนค่ำ
    .
    .
    .
    
    อ่านแล้วสะเทือนอารมณ์18.gif36.gif
  • ใบคา

    2 สิงหาคม 2553 11:18 น. - comment id 1149107

    ช่วยกันบอกต่อ กวีจะได้ มีแรงเขียนงาน ตอนนี้ไส้กิ่วกันหมดแล้ว เพื่อนกวีด้วย  66.gif66.gif66.gif66.gif66.gif66.gif
    
    
    
    ...
  • ก้าวที่...กล้า

    2 สิงหาคม 2553 11:28 น. - comment id 1149118

    ขายขนมหวานเสริมดีม๊ะ65.gif
    
    
    มีหนังสือดีๆ เอามาแนะนำได้อีกนะ40.gif สนับสนุนเต็มพิกัด36.gif
  • ใบคา

    2 สิงหาคม 2553 12:04 น. - comment id 1149133

    ว่าจะขโมยสูตรขนมหวานคุณก้าวที่กล้า ไปทำขายอยู่ครับ
    
    
    ...
  • เฌอมาลย์

    2 สิงหาคม 2553 16:12 น. - comment id 1149195

    10 64.gif
  • เปลวเพลิง

    15 สิงหาคม 2553 18:28 น. - comment id 1151336

    น่าประทับใจดีจังครับ
    
    29.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน