วันที่ฉันล้มหมอนนอนร่อแร่
เพราะอ่อนแอแพ้ภัยใจเหี่ยวแห้ง
ทั้งแขนขามือไม้ไร้เรี่ยวแรง
มิอาจแต่งบทประพันธ์หรือฝันใด
เธอส่งกลอน "ไยร่อแร่" ใช่แค่ถาม
บุปผชาติพิลาสตามเยี่ยมยามไข้
พร้อมถ้อยคำอำนวยพรซ่อนห่วงใย
"จงสดใสไกลร่อแร่อย่างแท้จริง"
วันที่ฉันกระเสือกกระสน ค้นความฝัน
ซึ่งปุบปับดับพลันอัดอั้นยิ่ง
จนมืดมิดจิตใจมิไหวติง
มิอาจอิงแสงสว่างปางนอนตาย
เธอได้ส่งข้อความตามมาช่วย
อาการป่วยฝันดับจึงกลับหาย
เริ่มมีไฟไหลลื่นเขียน "คลื่นกล่อมทราย"
เธอสื่อสารไร้สายให้กำลังใจ
"ขอรักษาอาการซมซานสู้
เราจะอยู่คู่กันอย่าหวั่นไหว
อยู่รักษาดวงจิตเป็นมิตรไกล
ฟื้นหายไข้ไร้โศกชมโลกงาม"
ขอบคุณทุกวลีที่อบอุ่น
ขอบคุณทุกวจีที่ไถ่ถาม
ขอบคุณในน้ำจิตที่ติดตาม
ขอบคุณความการุญขอบคุณนะคะ
2241
10
3
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
