คนสอนคน

คนกรุงศรี

บนถนน คนสอน มองย้อนคิด    ถูกหรือผิด เลือกไว้ ไม่หมดหวัง อุทิศตน ข้นเข้ม เต็มพลัง     สิ่งมุ่งหวัง สมปอง ที่ต้องการ

            เริ่มชั้นตรี สมัยนั้น เราขั้นต้น               อุทิศตน ด้วยใน ใจห้าวหาญ             อุดมคติ มีอยู่ คู่หลักการ                  แม้เนิ่นนาน สานต่อ มิท้อใจ

มีหลายร้อย เยาวชน เราคนสอน    เมื่อมองย้อน ผลสัมฤทธิ์ ประสิทธิ์ไหม หลายชีวิต หลายช่วงชั้น หลายวันวัย    มีสดใส ขุ่นข้น ปะปนกัน

           เป็นแม่พิมพ์ หล่อชน คนของชาติ               ก็หวังวาด ให้ดี ด้วยสีสัน            บ้างก็วิ่น เว้าแหว่ง แต่งไม่ทัน                ให้ผ่านผัน ตามบท กฎสังคม

รับภาระ หน้าที่ หลายปีผ่าน   ปณิธาน ตั้งไว้ ทำได้สม   ถูมิใจแท้ แม้ไร้ คำใครชม      อิ่มอารมณ์ ก่อนถึง ซึ่งวันลา

         คนสอนคน บ่นมา เพราะว่าเหงา             สมัครเข้า วงการ สานภาษา          ถ้าได้มิตร ไมตรี มีให้มา                หวังพึ่งพา คราวัย ที่ไร้งาน 

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน