ความฝันกับความรัก

เชษฐภัทร วิสัยจร

ทุกวารวัน ฉันเฝ้าเรียง ร้อยเสียงฝัน                      
เก็บคืนวัน ที่ฉันวาด ด้วยลมหนาว
เก็บเส้นสี ที่ระบาย ด้วยดวงดาว                            
สุกสกาว ที่ใช้เขียน เลียนเสียงใจ
ฉันเฝ้าตรอง มองเหม่อ ฝันเธออยู่                                 
เฝ้าเรียนรู้ ดูรอยฝัน วันสดใส
เรียนรักฝัน กันและกัน ฉันสุขใจ                            
ร้อยเรียงไว้ ในสำเนียง เสียงร้อยกรอง
ขอออดอ้อน วอนเธอ อย่าหยุดฝัน                    
แม้บางวัน ฝันกับรัก เธอหม่นหมอง
แม้จันทร์ไร้ ไม่สุกใส ดั่งใจปอง                         
แสงไม่ส่อง เพราะเมฆล่อง มาบดจันทร์
แม้เธอเป็น เช่นดวงจันทร์ ที่ทรงกลด      
เมฆบังบด ลดแสงใส ให้ประหวั่น
ฉันจะเป็น ดวงดาว ช่วยพราวจันทร์                 
ให้แสงนั้น พลันแจ่ม แฉล้มงาม
จะขอเป็น เช่นลมหนาว เคล้าแสงโสม
โอ่โพยม โลมไล้ ให้หวาบหวาม
วะหวาบหวิว พริ้วลมรัก สลักความ
ฝากดาวงาม เฝ้าถามเดือน เป็นเพื่อนเธอ
จะเก็บฝัน พันฟ้า นภาสรวง
เก็บกลิ่นรวง ดวงดาวน้อย ค่อยเสนอ
เจียระไน รอยฝัน ที่ฉันเจอ
มอบให้เธอ ความฝัน วันงดงาม