...เคว้งคว้าง...

ผู้หญิงสีม่วง


เดินคนเดียวท่ามกลางหมอกสีขาว..
บนเส้นทาง..ที่ทอดยาวไปข้างหน้า
มองไม่เห็น..เหมือนถูกเร้นทั้งสองตา
ยื่นมือไปไขว่คว้า..ควานหาสิ่งนำทาง
ที่พบพานก็แค่เพียงความว่างเปล่า...
มีแต่เรา..รู้สึกเศร้าและเคว้งคว้าง
ทรุดตัวกอง..ร้องร่ำไห้..ครวญคราง
บนเส้นทางเปลี่ยวร้าง.....
.....จะอยู่อย่างอ้างว้าง..ได้. . . อ ย่ า ง ไ ร . . .
......................................				
comments powered by Disqus
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    20 มิถุนายน 2546 02:27 น. - comment id 148326

    กำลังใจพาร่างทุกย่างก้าว
    จะร้อนผ่าวหนาวเหน็ดไม่เข็ดขาม
    ถึงขื่นขมก้มหน้าพยายาม
    คงมียามยิ้มได้ไม่ไกลนี้......
    
    เป็นกำลังใจให้เธอ
  • เจ้ามอมแมม

    20 มิถุนายน 2546 09:23 น. - comment id 148355

    เมื่อยื่นมือมา
    เธอนั้นจะพบว่า
    ฉันก็ยื่นมือเข้ามาหา
    ไม่ให้เธอเหว่งว้าได้เลย
    
    มาอยู่ด้วยเสมอ
  • ..สีน้ำฟ้า..

    20 มิถุนายน 2546 23:06 น. - comment id 148508

    นั่นสิค่ะ.. จะอยู่อย่างอ้างว้างได้อย่างไร
  • ใจปลายทาง

    20 มิถุนายน 2546 23:25 น. - comment id 148518

    มาอยู่เป็นเพื่อน  นะค่ะ
    เป็นห่วงและขอให้กำลังใจ่ะ
  • ไม่อยากให้เศร้านะ

    21 มิถุนายน 2546 00:04 น. - comment id 148533

    อย่าคิดไปเองสิคะนะนะ
    มาอยู่เป็นเพื่อนเธอด้วคน
    ยื่นมือมาสิ
    
    
    
    
    
  • เมจิคเชี่ยน -^^-

    21 มิถุนายน 2546 00:20 น. - comment id 148537

    มีผมอยุ่ทั้งคน ... ไม่ทิ้งหรอกน่า อิอิ
  • rain..

    21 มิถุนายน 2546 20:57 น. - comment id 148692

    เรน..ขอร่วม..ทางฝัน..ด้วยอีกคน..นะคะ..
          ...ยิ้ม..กับเรน...
       ..แค่..พี่ยิ้ม.. โลกสดใสจัง...
           ....
  • พี่ดอกแก้ว

    7 กรกฎาคม 2546 09:02 น. - comment id 152385

    โลกใบนี้ที่...กลมนัก...ขอทักถาม 
    เหตุใดคนนิยามโลกอับเฉา 
    มีมุมหม่นมุมหมองให้ครองเศร้า 
    กลมแล้วมี...มุมเงา...ได้อย่างไร 
    
    มีหลายคนที่ค้นพบมุมลบสุข 
    ครองแต่ทุกข์ในมุมอับกับโหยไห้ 
    บางคนอยู่มุมมืดฝืดน้ำใจ 
    มีทั่วไป...มุมโศก...บนโลกกลม 
    
    บนเส้นทางสายใหญ่ในโลกหล้า 
    หลายคนที่เดินมาอย่างขื่นขม 
    คนมากมาย...ก็เห็นคล้ายเป็นสายลม 
    สร้างมุมขมไว้บนทางอย่างตั้งใจ 
    
    เดินไปบนเส้นทางอย่างอ่อนล้า 
    หมอกความเศร้าบังตาให้พร่าไหว 
    เห็นแต่ความอ้างว้างอยู่เรื่อยไป 
    มองตรงไหนก็ไร้คนบนหนทาง 
    
    เพราะปิดใจไม่รับใครที่แปลกหน้า 
    ปฏิเสธวาจาคนรอบข้าง 
    สร้างขอบเขตมุมเหงาเศร้าเปลี่ยวร้าง 
    ไม่รับแสงสว่างจากใครเลย 
    
    โลกใบนี้จึงมากมีมุมรันทด 
    เพราะตั้งกฎเกณฑ์ใจไว้เปิดเผย 
    ใครจะขอพานพบไม่ได้เลย 
    เพราะคุ้นเคยกับมุมเศร้าเคล้าน้ำตา 
    
    พี่ดอกแก้วมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน