กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ ==ก่อนบรรพ== บรรพ์เก่ากาลก่อน โลกเกิดขั้นตอน ................. ทวนย้อนกันไป หลอมจักรวาล .................... กอบก้อนดินใหญ่ ดินน้ำลมไฟ ....................... ประสานครบครัน ไฟเผาผลาญโลก สัตว์สิ้นสุขโศก .................... มอดเถ้าอาสัญ น้ำท่วมท้นทับ .................... หนุนนับสูญกัลป์ ดินสมานพลัน .................... ไหลเลื่อนแรงลม ก่อก้อนโลกใหม่ สัตว์จึงเกิดได้ ..................... ต้นไม้ทับถม เกิด เติบ สลายซาก ............. พบ-พราก, ชื่น-ตรม สัจธรรมสั่งสม ..................... ไม่ว่ากัลป์ไหน ==ละครโลก ละครดาว ละครคน== กำเนิดชีวิต วิญญาณนึกคิด ................... อารมณ์ดวงใจ ประสบการณ์ก่อ .................. สืบสังคมใหญ่ โลกเวียนหมุนไป ................ คนหลายอารมณ์ หลากสิ่งต้องการ ปรารถนาซ่าน ..................... รับรสหวาน-ขม นาฏกรรมดำเนิน ................ เพลินชื่นเพลงตรม เต้นตามนิยม ...................... กระแสนิยาม ละครเบิกโรง ริเริ่มเชื่อมโยง .................... ไฟเริ่มก่อความ สร้างสรรค์บุกเบิก ................ ฤกษ์ดาวไถ่ถาม เมษ, สิงห์, ธนู ตาม ........... สร้างสรรค์ - ทำลาย ละครเปิดฉาก ดินถมทับซาก ..................... ก่อเกิดเติบสลาย พฤษภ, กันย์, มังกร ......... แน่นหนักเกิดกาย รับน้ำตาราย ....................... รองน้ำใจคน ละครโลดแล่น ลมหมุนเวียนแทน ................ แทรกอากาศวน เมถุน, ตุลย์, กุมภ์ ............. คุมสมดุลดล ปรับโลกปรับตน .................... ปรับปราณพอดี ละครหยั่งลึก น้ำซ่านผลึก ......................... ประสานสักขี กรกฎ, พิจิก, มีน ............... อารมณ์เปี่ยมปรี่ ซับซึ้งใจพลี .......................... เร้นนัยลึกนัก โลกคือละคร ฉากเปลี่ยนทุกตอน ............... ซ่อนปรัชญาหลัก หากรู้ปรับตน ........................ รู้คนรู้รัก รู้อ่อนรู้หนัก ........................... รู้จักเหตุการณ์ ==เขียนโลกด้วยใจ== มองบทบาทโลก หยุดสุขยั้งโศก ..................... นิ่งพอเพียงผ่าน รู้จักชีวิต ............................. รู้สิทธิ์สืบสาน สุขสมสำราญ ........................ ด้วยเข้าใจคน อ่านโลกอ่านดาว ขับขานเรื่องราว ................... กล่าวย้ำเวียนวน ประวัติศาสตร์ ...................... อาจซ้ำรอยปน ครวญใคร่คิดค้น ................... ย่อมพบเพชรงาม เพชรจรัสฟ้า ดาวพราวพร่างค่า ................. โลกยังนิยาม เล่าขานดื่มด่ำ ....................... ลึกล้ำหยั่งความ เรื่องราวติดตาม .................... คล้ายเป็นบทเรียน ดึงหลักเหตุผล เปรียบเทียบใจคน ................. วงจรปรับเปลี่ยน ดั่งจับดินสอ ........................... สืบต่อขีดเขียน สร้างละครเวียน ..................... สรรค์เส้นด้วยใจ เริ่มจากจิตร่ำ คิดทวนพูดทำ ........................ กรรมก่อเกิดใหม่ ละครความคิด ........................ ลิขิตเขียนไว้ สื่อกระทำใด .......................... เป็นไปตามการณ์ ทั้งดูทั้งเล่น ทั้งนิ่งวิ่งเต้น .......................... เป็นเรื่องสืบสาน กำแพงแกร่งกัน ..................... กั้นทางสะพาน ชอบชังเนิ่นนาน ..................... ขมหวานนาฎกรรม โลกก่อก้อนกลม แต่คนสร้างสม ....................... เรื่องหลากร้องร่ำ หากหยุดเพียงรู้ ..................... ดูโลกร่ายรำ ย่อมหยุดชื่น - ช้ำ .................. เบิกบานร่มเย็น.
หยาดอรุณ 2 ส.ค. 2549 20:55 น. - ID 91676 
2087
3
0
3 สิงหาคม 2549 16:57 น. - comment id 594472
สวัสดีค่ะ ... น้องเล็ก แหม ... ไม่เก่งหรอก พี่รุ่งก็ลองๆ เขียนอะ วางภาพในใจไว้ว่า อยากให้มันเป็นยังไง แล้วก็พยายามทำให้เป็นจริงให้ได้ ถ้าเก่งแล้ว ก็คงไม่ต้องลอง เนาะ ไม่ต้องวางแผน ... อันนี้คิดทบไปทบมาหลายรอบว่าจะเขียนยังไงดี วาดภาพไว้ให้แจ่มๆ แล้วทำจริงให้ถึงฝัน น้องเหมียว ละครชีวิต ไม่จบหรอกค่ะ ละครโลก ละครดาว ละครคน ไม่มีจบ มีแต่การหมุนเวียนและเกิด โต เสื่อม สลาย วนเวียนกันไป โลกเกิดขึ้นแล้วถูกสร้างใหม่ไม่รู้กี่ครั้ง ดวงดาวมีเกิดใหม่ โตขึ้น เสื่อมลง แล้วแตกดับไม่รู้กี่ดวงมาแล้ว ชีวิตคนก็ไม่ต่างกัน ละครไม่มีจบ มีแต่เราจะจบละคร ... ด้วยการดูให้รู้แจ้งอย่างเข้าใจ รู้เหตุ แล้วรู้วิธีหลุดจากการเป็นผู้แสดงละครซ้ำซากนั้นๆ ลุงแก้ว จบบริบูรณ์แล้วค่ะ ... แฮปปี้แอนดิ้งดีนะคะ ขอบพระคุณที่ติดตามค่ะ อาเฮียลูกหมา แหงะ ... ยังไม่เก่งเลย ชิ้นนี้นั่งอ่านไปเกลาไปหลายรอบ เปิดทีไร ก็มีที่ให้แก้ทุกที อยากให้เนียนกว่านี้ ... ขอบคุณที่ปรบมือให้ แหม ... เสียงปรบมือเป็นกำลังใจแยะเลย กำลังเหนื่อยๆ หอบคอมมาเมื่อวาน คอมใหม่สู้อันเก่าไม่ได้อะ .... แบบว่า อะไรๆ หายไปเยอะ ต้องเริ่มใหม่หมดเลย คุณร้อยแปดพันเก้า ขอบคุณค่ะ ... เห็นดอกไม้แล้วชื่นใจ หายเหนื่อยไปอีกกองนึง ดอกฝัน เราจะทำให้โลกไม่สับสนต้องเริ่มจากใจเราไม่สับสนเนาะ ถ้าใจเราสับสน การพูด การทำ การคิด การแสดงออกต่างๆ นานา ก็สับสน แล้วถ้าคนนึงสับสน อีกคนไม่สับสน ก็ไม่เป็นไร เพราะคนไม่สับสนก็ยังหยุดยั้งความสับสนได้ แต่ถ้าสับสนทั้งสองฝ่ายนี่สิ ... คงวุ่นวายน่าดู ความประมาณและการพอเพียงของคนน่ะ ... ถ้ามีได้ก็ดี แต่ \"ความต้องการ และ ความปรารถนา\" ของคนไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าใครทำให้สุดสิ้นลงได้ ก็พอเพียงได้อย่างง่ายๆ ไม่มีอะไรเลยจริงๆ ... ดิ้นรนให้ได้มา สุดท้าย โลกก็สลาย โลกก็ถูกสร้างขึ้นใหม่ วนเวียนกันไปอีกเหมือนเดิม ใจที่ดิ้นรนได้อะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ นอกจากความร้อนรนกระวนกระวายใจ มี \"เป้าหมาย\" ทำ \"ปัจจุบัน\" ให้ดี ไม่หวนหาอดีต ไม่ไขว่คว้าอนาคต ก็อิ่มสุขร่มเย็นใจ แถมยังบรรลุจุดประสงค์เพื่อประโยชน์ตน ประโยชน์ผู้อื่น ประโยชน์สังคม และประโยชน์ต่อโลกเท่าที่กำลังจะทำได้อีกด้วย บางคน ไขว่คว้าหาความสำเร็จ โดยการทำลายคนอื่น แต่บางคน ไขว่คว้าหาความสำเร็จ โดยการพัฒนาที่ตัวเอง ปัญหาที่คนกลุ่มแรกสร้างขึ้นก็มากกว่าปัญหาของคนกลุ่มหลัง แถมยังไม่ได้อะไรอีก ได้แต่ความล้มเหลวแล้วทำลายล้างไม่จบสิ้น ขอบคุณที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นค่ะ : ) พี่ไรไก่ ขอบคุณค่ะ ... ดอกไม้สามดอก หอมชื่นใจ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามงานของ \"หยาดอรุณ\" นะคะ : )
2 สิงหาคม 2549 21:14 น. - comment id 594678
เก่งจังนะค่ะ แต่งเป็นตอนได้ แล้วยังแต่งสรุปจบเรื่องได้อีก เสียอย่างเดียวนะค่ะ ติดตั้งเครื่องสแกนเนอร์ได้ได้ คริคริ
3 สิงหาคม 2549 01:30 น. - comment id 594710
ละครโลก ละครดาว ละครคน...แต่ละครชีวิตยังไม่จบคะ อิอิ
3 สิงหาคม 2549 08:58 น. - comment id 594754
งดงามไปด้วยวรรณศิลป์ อิอิ สงสัยจบบริบูรณ์นะ
แก้วประเสริฐ.
3 สิงหาคม 2549 10:41 น. - comment id 594777
เย้ๆ จบแย้ว อาเจ้เก่งมั่กๆปรบมือให้เน้อ คอมฯใหม่ไฉไลกว่าเก่าน้าเนี้ย แมนบอ
3 สิงหาคม 2549 11:06 น. - comment id 594786
:)
3 สิงหาคม 2549 12:23 น. - comment id 594806
รู้คนร้กาลประมาณตน โลกไม่สับสนหากคนรู้จักพอเพียง
3 สิงหาคม 2549 15:59 น. - comment id 594855
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
