เราไม่เคยใฝ่ฝัน...วันว่างเปล่า เราไม่เคยเจ็บร้าวด้วยเป้าหมาย มีเพียงไฟและฝันอันโชนชาย ที่อบอุ่นทอประกายและฉายแรง แล้วเมื่อความว่างเปล่าเข้าครองครอบ จึงเก็บกอบเพียงเศษฝันอันมอดแสง เหลือเพียงถ่านธุลีเถ้าเคยวาวแดง ที่เย็นเยียบ ล้าแรง และ โรยราน มีความหวังซัดผ่านบางระลอก แต่ความหวังก็กลับกลอกและเลยผ่าน มีแรงใจทายทักบ้างระหว่างงาน แต่แรงใจก็หมดลานแล้วหยุดเดิน ด้วยไม่เคยสัมผัส......ความเปล่าว่าง การเดินทางจึงชะงักและงกเงิ่น ควรจะก้าวด้วยความกล้า ควรเพลิดเพลิน ตามร่มไม้ขุนเขินยามป่ายปีน จะตั้งไข่ตรงไหนให้ตามต่อ เพื่อจะก้าวอย่างไม่ง้อใครทั้งสิ้น จะหกล้มพลิกคว่ำคะมำดิน ด้วยท่าใดให้สิ้นด้วยขลาดกลัว... ตั้งใจ ตั้งใจ ให้มั่น ลบสายตาหยามหยัน...ยิ้มหัว วันว่างเปล่า.....เท่านั้นที่หวั่นกลัว หยัดตัว ยืนต่อ ออกเดินทาง
กะเรกะร่อน 4 ธ.ค. 2549 04:25 น. - ID 95824 
1332
1
0
4 ธันวาคม 2549 22:07 น. - comment id 633664
ในวันวางเปล่าแบบนี้...ผมขอออกเดินทางไปเป็นเพื่อนครับ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
