ดินคือทอง

ในโลกาลูกกลมอันสมส่วน
บนพื้นล้วนมวลสมุทรสีฟ้าใส
มีแผ่นดินผืนป่ามิเท่าใด
ให้สัตว์คนอาศัยชูชีวันต์
เป็นแหล่งแห่งภัตตามังสาหาร
ดั่งดวงมานเลี้ยงชีวาให้ชื่นฉันท์
เป็นแหล่งแห่งทรัพยาค่าอนันท์
ทั้งแร่ธาตุสารพันให้กลั่นกรอง
แต่ผู้คนมิเห็นค่าอันน่าทึ่ง
มิคำนึงเห็นเงินทองเห็นสิ่งของ
เชิดดูอยู่บูชาเป็นครรลอง
มิแลมองของมีค่าใต้บาทา
แลเป็นของไว้เหยียบแลไว้ย่ำ
ไว้กระทำการกิจอันมิจฉา
ไว้สาดทิ้งปฏิกูลทุคันธา
มิดูแลมิรักษากลัับทำลาย
หารู้ไม่ดินนี่แลเป็นแม่บท
ธรณีควรประณตใจถวาย
ชุบเลี้ยงชีพแห่งเราจวบชีพวาย
จงขวนขวายรักษาคุณค่าดิน
มีที่ดินดั่งมีทองเป็นกองใหญ่
ให้ประโยชน์มีกินใช้ไม่รู้สิ้น
จักกี่ภพกี่ชาติหากมีดิน
ชีวีนี้มิแดดิ้นอดข้าวปลา
ชาวนาเอ๋ยชาวนาเราอย่าเอาเปรียบ
มิหยามเหยียบเอาประโยชน์ด้วยโมหา
รู้จักให้รู้จักคืนยื่นเยียวยา
บำรุงดินให้ฟื้นค่าคู่ฟ้าเอย