ในสายชลที่ไหลล่องลดหลั่นมา จากภูผาสูงไกลในแดนชุ่ม มีปลาน้อยแหวกว่ายหลายหลายกลุ่ม บ้างมารุมออขังกลางวังน้ำ ในน้ำหลากรี่ไหลในแก่งกว้าง ท่ามกลางกระแสเชี่ยวเป็นเกลียวกล้ำ เจ้าแหวกโผโต้ต้านธารกระหน่ำ กระโดดดำผุดว่ายร่ายร่าเริง น้ำนิ่งวังหลังก็ยังมี แต่ปลาเจ้าเร้ารี่ปรี่ลุ่มเหลิง กระจุกจัดขนัดแน่นแล่นกระเจิง ในน้ำเจิ่งนองเนืองเปลืองเรี่ยวแรง ไฉนเจ้าต้องมาต้านทานทางน้ำ เจ้าชุ่มฉ่ำหรือชอกช้ำย้ำใจแย้ง หรือโหยหาเพื่อนใหม่ไปทุกแห่ง หรือใจแห้งโหยรักจักต้องจร แก่งน้ำทดลดหลั่นนั้นเชี่ยวกราก เจ้าเร่งลากรุดว่ายมิถ่ายถอน หวังจะว่ายขึ้นไปในแดนดอน คงไปชอนไชชลค้นหารัก ไปเถิดปลาน้อยคอยชมช่วย หวังใจด้วยใจจริงยิ่งตระหนัก โลกใบเก่าเจ้าน่าหน่ายกระหายนัก จึงรู้จักกระโจนค้นหาต้นน้ำ (ม้าก้านกล้วย)
ม้าก้านกล้วย 30 ก.ย. 2545 09:11 น. - ID 23536 
1768
6
0
30 กันยายน 2545 09:24 น. - comment id 82129
ทำให้นึกถึงเพลง แม่กลอง เลยค่ะ .. ก่อนนั้นฉันยังจำได้ เยาว์วัยฉันยังเล็กอยู่ ว่ายเวียนไปมา ตามประสาน่าดู เป็นปลาว่ายอยู่ตามคลอง ต่อฉันนั้นเริ่มตัวใหญ่..แม่ฉันพาไปแม่กลอง..(จำม่ายได้แหล่วววว) บางทียากนะ ที่จะถามหาเหตุผล ว่าทำไมพวกมันจึงต้องว่ายต้านน้ำ ทั้งๆที่ตัวก็เล็กเพียงนั้น.. หรืองัยคะ ... ในบทกวีนี้ สื่อออกมาโดยที่ให้คิดคำตอบเบี่ยงไปในประเด็นของคนที่ตามหาความรักไม่รู้จักจบสิ้น แม้นยากนัก..จักค้นหา ..ใช่ไหมคะ
30 กันยายน 2545 10:28 น. - comment id 82159
ไม่ค่อยแน่ใจเลยนะนี่ว่าอ่านกลอนอยู่หรือดูภาพปลาเจ้าค่ะ ^_^
30 กันยายน 2545 16:21 น. - comment id 82257
อ่านแล้วรู้สึกชุ่มชื่น ชุ่มช่ำไปด้วยน้ำ นึกถึงเพลง บัวขาวเลย เห็นบัวขาวพราวอยู่ในบึงใหญ่ ดอกใบบุพชาติสะอาดตา น้ำใสไหลเย็นเห็นตัวปลา ว่ายวนไปมาน่าเอ็นดู
30 กันยายน 2545 20:18 น. - comment id 82350
อาจารย์หายไปนานจังเลยนะจ๊ะ
30 กันยายน 2545 20:33 น. - comment id 82357
ปลาใดลอยตามน้ำ คือ ปลาตาย ปลาเป็น ต้องแวกว่าย ต้านกระแสน้ำค่ะ มาให้กำลังใจ คุณ ม้าก้านกล้วยนะคะ หายไปนานเลย กลับมาพร้อมกลอนดีๆมีคุณภาพนะคะ...........มาชื่นชมบทกลอนค่ะ
30 กันยายน 2545 23:56 น. - comment id 82416
โอกาสในชีวิตเมื่อวิ่งเข้ามาหา แล้วจะผ่านไปไวดั่งสายน้ำ คิดถุงปิ้ม้า เจ้าฆ่าเอ๊ยยยยยยยยยยยยย :P ข้าวเจทท์ พี่ข้าวปล้อง น้องปิ้ม้า
1 ตุลาคม 2545 00:20 น. - comment id 82423
มีชีวิตชีวา...หาต้นน้ำ
1 ตุลาคม 2545 07:27 น. - comment id 82469
..ปลาตัวน้อยต้านน้ำไม่ค่อยไหว น้ำวนไหลลากไปไกลสุดกู่ ปลาน้อยว่ายไปไกลคงไร้คู่ ปลาน้อยหยุดคอยดูอยู่ผู้เดียว.. ..ดีใจที่กลับมา..ชอบอ่านกลอนของคุณ..
1 ตุลาคม 2545 08:23 น. - comment id 82494
เป็นห่วงเรื่องน้ำท่วมมากที่หายไป จากใครคนนี้ที่เธอคงลืมไปแล้ว..ด้วยรัก
2 ตุลาคม 2545 13:19 น. - comment id 82922
หากปลาใดว่ายตามกระแสน้ำ เหมือนว่ายตามกระแสชลสินธิ์ ที่ว่ายทวนก็เพราะกลับคืนถิ่น ชีพไม่สิ้นจึงว่ายทวนกลับคืนรัง หากว่ายไปตามแต่กระแสน้ำ เหมือนคนตามแต่กระแสสิ่งที่เห็น จำต้องกลับสู่ตัวตนที่เคยเป็น จะไม่เป็นเช่นดั่งปลาชีวาวาย เห็นด้วยกับพี่บุษค่ะ มีแต่ปลาเป็นเท่านั้นที่ว่ายทวนน้ำ ก็คงเหมือนกับชีวิตคนเราก็ต้องดิ้นรนต่อสู้กันไป ถ้าปล่อยให้ตัวเองไปตามกระแส แบบนั้นก็คงเหมือนปลาที่ตายแล้วที่ลอยตามน้ำไป หายไปนานจังเลยค่ะ รออ่านกลอนของพี่ม้าอยู่ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
