ป่ารกปกรัง

คอนพูทน

รักษ์พง..พงพฤกษ์เพี้ยง              เพียงไพร
หวงป่าป่าเปิดไป                       ป่นปี้
ห่วงสัตว์สัตว์สูญใส                    สานสั่ง
เหลือนั่นนั่น..หนอนี้                   หนึ่งน้อยนานสนานฯ
ลานไพรลด..พร้อมหลาก            พรากลา
เหมือนต่างมุ่งตรงมา                 ตัดไม้
สูญทุกส่วน..ทิศา                     ทอดสาด
ร้อนคลั่งรักษ์คงไร้                    ครุ่นร้าวครวญรวนฯ
ป่าเล็ก..ใหญ่ต่างล้วน                เตียนลง
ประโยชน์ตนตัดพง                  แต่เพี้ยง
สำเร็จเสร็จประสงค์                  ปองสั่ง  สิ้นแฮ
เหลือโล่งหมดมิเลี้ยง                 มอดแล้วมลายเลยฯ
คนเอย..ช่วยหน่อยโอ้                เอยคน
ท้นท่วมทุกข์ทานทน                 ท่วมท้น
รักษ์โหมป่าอีกหน                    โหมรักษ์  ปักแล
เพียงแหล่งน้ำไหลล้น                ผ่านพื้นแหล่งเพียงฯ
จำเรียงเสียงออดอ้อน               วอนจำ
นั้นฝากใน..ลำนำ                     ฝากนั้น
ช่วยชูรักษ์ปักชำ                     ชวนช่วย
คุณค่า..มากมายครั้น                มากไม้มากคุณ๚:๛
                       .......................