คลื่นอดีตโถมซัดคนพลัดถิ่น ความเคยชินที่ห่างหายนานหลายหน ทิวไม้ไหว สายลมริ้ว พลิ้วสายชล เคยมีคน ห่วงใย กลับไม่มี รอยความหวังห่างหายไปไกลลับ ตะวันหลับไร้แรงหมดแสงสี เถอะที่สุด เนิ่นนาน ผ่านราตรี คงจะมี ฟ้าใหม่ อีกไม่นาน
ฐปนวุธ 21 มี.ค. 2551 17:10 น. - ID 113648 
903
1
0
22 มีนาคม 2551 07:44 น. - comment id 833754
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
