คิดถึง

อรรธนิศา

เพ่งไปยังเบื้องหน้าขอบฟ้ากว้าง
แดดเริ่มรางร้างฟ้านภาสวย
ลมพัดเอื่อยเรื่อยมาพารื่นรวย
หอมชื่นชวยบุปผานานาพันธุ์
ฉันทรุดลงตรงฝั่งนทีหนึ่ง
นั่งคะนึงเรื่อยไปเพลินใจฉัน
แสงระวียิ่งจางห่างโลกันต์
เพียงชั่วพลันลับหายกลายกลางคืน
ฟ้าคืนนี้ช่างมืดมัวไปทั่วทิศ
พาดวงจิตคิดไปให้สุดฝืน
นึกถึงรักครั้งหนึ่งซึ่งยั่งยืน	
พาให้ตื้นตันใจในรักเรา
จำได้ไหมใครเล่าที่เฝ้าภักดิ์
ใครสมัครรักใคร่.ก็ใครเล่า
เคยเคลียคลอรอใกล้คล้ายดังเงา
เคยแนบเนาด้วยกัน  ฉันและเธอ
เพียงครั้งแรกยังเยาว์ไม่เข้าจิต
ยังไม่คิดถึงรักจักเสนอ
แม้จะได้ประสพพบกับเธอ
ก็เหมือนเจอผู้หญิงสิ่งธรรมดา
กาลเวลาผ่านไปยิ่งใกล้ชิด	
ความสนิทเริ่มเรเสน่หา
และยามที่เราพบสบสายตา
ประสานมาเจอกันยังหวั่นใจ
เพียงครั้งเดียวที่เห็นใจเต้นเสียว
ยังแอบเหลียวหลายหนทนไม่ไหว
มิรู้ว่าดวงจิตคิดเช่นไร
แต่ถ้าไม่เห็นเธอคงเพ้อครวญ
ฉันเฝ้านึกเฝ้าฝันเฝ้ามั่นหมาย
แต่ยังอายมิกล้าคราคิดหวน
เธอจะรู้หรือเปล่านะเนื้อนวล
ว่าใครครวญถึงเธอเพ้อทุกวัน
ฉันเฝ้ารอเวลาหาโอกาส
ก็สมมาดดังจินต์ถวิลฝัน	
ได้รู้จักทักทายได้สัมพันธ์	
ฉันตื้นตันตื้นใจไม่รู้เลือน
สายลมโชยกลิ่นเย้าเคล้ากลิ่นหอม
กลิ่นพยอมราตรี..ไม่มีเหมือน
ล่องลอยมาเหมือนรักทักเยี่ยมเยือน
คอยเฝ้าเตือนถึงกันให้มั่นใจ
ใครคนนั้นที่ฉัน.ฝันถึงเขา
ใครคนนั้น.ยิ้มเศร้าเขาอยู่ไหน
ใครคนนั้น.ที่ฉันรักเหมือนดวงใจ
เขาอยู่ไหนนะจันทร์.ฉันหลงคอย
เสียงเพลงแผ่วแว่วมาพาคิดถึง
จิตยังตรึงแนบอยู่มิรู้ถอย
เธออยู่ไหน  ใจฉันยังฝันคอย
จนอยากลอยตามลมไปชมเธอ
จนดึกดื่นคืนค่อนกลับนอนแล้ว
ยังไม่แคล้วครวญคร่ำพร่ำเสมอ
วอนสายลมพรมพรำคำถึงเธอ
ว่ารักเธออย่างเคยไม่เลยลา
ขอเธอจงนิทราให้สนิท
ในดวงจิตจงฝันสุขหรรษา
มีฉันอยู่คู่ฝันนะขวัญตา
ในนิทราตลอดคืนเถิดชื่นใจ
ฉันก็จะนิทราหลับตาฝัน
เพื่อพบกันในฝันอันสดใส
ฝันคงพาเราเพลินเกินสิ่งใด
ขอฝันไปทุกคืนชื่นกับเธอ